Weer een vader die zijn rampscheiding heeft geboekstaafd,in het spoor dus van de boeken van Cottenjé, Onnen, Huinck, Tjerk Bakker, Bijsterveld en anderen. Heeft dit boek ons vaders nog wat nieuws te bieden? Natuurlijk is het verhaal ons bekend maar het boek is heel helder ge­schreven en opgezet. De schrij­ver, hoezeer ook in zijn gevoelens geraakt , blijft zich beheersen en zet een syste­ma­tisch over­zicht neer. Met rustige hand en preci­sie worden de rotte plek­ken in het echt­schei­dingsbe­stel vastgesteld en uitge­boord. Van de Wiel is dan ook tand­arts. Hij was trou­wens ook wethouder van Waal­wijk voor de VVD, later nog van een andere gemeente.

Zijn echtscheiding was het gevolg van uit elkaar groeien. En alleen over die soort scheidin­gen wil hij het in zijn boek hebben, dus niet bij voorbeeld over scheidingen ten gevolge van misdragingen... Op een dag kreeg de schrijver van zijn arts te horen dat hij een slui­merende ziekte met slechte vooruitzichten had. Zijn vrouw reageerde daar niet zo prettig op: "Ik ben niet van plan ver­pleegster voor je te spelen als jij volledig ziek thuis komt te zitten', werd mij ijskoud medege­deeld".

Wat later deelt zij ook nog mee dat zij bij hem weg­gaat. De schrijver vertelt het zelf maar aan de kinderen. "Voor het eerst van mijn leven heb ik samen met mijn kinderen zitten huilen. Een kwartier lang...Ondertussen staarde zij maar wat voor zich uit. Totdat de opmerking van haar kwam dat ik mij niet zo moest aanstellen." "De grote ruzie tussen twee aanstaande ex-part­ners", zo gaat het verder, "ontstaat pas doordat zij door het ge­recht niet gelijkwaardig behandeld worden. Ik heb contacten gehad met advocaten, rechters, notarissen, hulpverleners en mensen uit adviesinstellingen en krijg de stellige indruk dat deze mensen niet willen weten dat de man en vader bij een scheiding altijd benadeeld wordt". "Het is mij ook duidelijk dat de beloften die wij allemaal bij het huwelijk uitspre­ken, moreel en maat­schappe­lijk weinig meer te betekenen heb­ben". "Ook steekt de maat­schappij zo in elkaar dat vrienden, kennissen en fami­lie niet meer bemidde­lend durven op te tre­den, ook niet na verzoe­ken door mij. Ik kwam alleen maar steeds meer geïsoleerd te staan". "Zo legt ook de eenzijdige beslissing van de vrouw het huwelijk te beëindigen, gek genoeg totaal geen verantwoorde­lijkheid bij haar: noch wat betreft haar inkomenspositie, noch wat betreft de kinderen". "Niet zo lang geleden hoorde ik weer over een huisman en een werkende moeder, waar de kinderen - een jaar of tien oud - aan de moeder werden toegewezen". "Gemaakte afspraken, zelfs al zijn ze vastgelegd in een convenant, zijn eenvoudig te ontdui­ken. Alleen een briefje van de moeder naar de rechtbank om het co-ouderschap stop te zetten, is voldoende. dit ondanks het opnemen van de wederzijdse wens tot co-ouderschap in het echtscheidingsconvenant!" "De kinderen verloren al snel het vertrouwen in mij, ze ston­den niet meer open voor me...zochten steeds opnieuw bevesti­ging bij hun moeder. Zij durfden hun innerlijke tweestrijd niet eens aan mij voor te leggen: "Je vader zal dan boos reageren en dat wil je toch niet..." De schrijver praat met veel mensen over de voordelen van co-ouderschap. Maar hij stelt veel weerstand vast, zoals bij de moeder die zei: "Ik kan niet zonder mijn kinderen, dus daarom zou ik co-ouderschap gewoon afwijzen". Dat komt, zegt de schrijver, omdat de ouders nu niet gedwongen worden positief mee te werken. Integendeel: als het niet naar je zin loopt, is een briefje aan de recht­bank voldoende om er een punt achter te zetten".

"Advocaten zijn opgeleid in de rol van verdedigen en aanvallen en handelen dienovereenkomstig". "Ineens bracht mijn ex een advocaat van het terriërtype in het spel. Voor wie het nog niet wist: terriërs zijn advocaten die over lijken gaan. De terriëradvocaat ging ieder voorstel uit de weg, hij reageerde gewoon niet op voorstellen. Alleen dreigbrieven, teruggefaxte brieven van mijn advocaat, beklad met dreigende opmerkingen, dat was zijn wijze van communiceren... Ook stuurde hij mijn ex naar de sociale dienst, hoewel er mijnerzijds voorstellen lagen die dat absoluut niet nodig maakten. Maar het woord bijstandsmoeder deed het goed bij de rechtbank. Hij deed denigrerende uitlatingen, zo zou ik niet ziek zijn maar mijn ziekte gefingeerd omdat ik onder mijn alimentatieplicht uit wilde komen. Ook zorgde hij ervoor dat de moeizaam totstandge­komen afspraak over het co-ouderschap - de kinderen zouden per l4 dagen er vijf bij mij komen - weer terugge­draaid werd."

Hoewel de schrijver zegt dat hij niet iemand voor de barrica­den is, laat hij zich toch ook niet kisten en hij dient een klacht in bij de tuchtraad voor advocaten in Den Bos (op het nipper­tje afgewezen) en daarna in beroep bij het Hof van Discipline in Den Haag. "Het gaat nog jaren duren. Ik wil met het uit­bren­gen van dit boek daar niet op wachten". Voor ieder­een die ook zoiets van plan is, heel nuttige informatie! (in het boek op blz. l74-l78).

"Gebleken is dus dat sommige advocaten absoluut geen fatsoens­nor­men hebben. For­meel en juridisch handelen deze advocaten juist. Op hun onbe­schofte houding kan je ze dus niet aanspre­ken. Maar in een echtschei­ding hoort deze sfeer niet thuis". "Mensen kunnen ook heel goed zelf af­spraken maken zonder een advocaat. Boven­dien zorgt het in­schakelen van advocaten meteen voor een blokkade in de recht­streekse commu­nicatie van de ex-part­ners". Zelf komt de schrij­ver terecht bij een vrou­we­lijke advocaat van de jongere gene­ratie. Maar ook die "had totaal geen begrip voor mijn positie en die van de man en vader in het algemeen" en doet de uit­spraak: "vermindering van eigen inkomen om de mogelijkheid te creëren de kinderen op te vangen staat gelijk aan alimen­tatieontdui­king; zolang in deze maatschappij mannen in het huwelijk nog de inkomstenbron zijn, moeten ze maar alimenta­tie betalen, je ex-vrouw kan beter voor de kinderen zorgen dus vergeet die kinderen maar". "Er werd informeel bevestigd dat de rechtbank in ons arron­dis­sement in vergelijking met de rest van het land uitermate conservatief was en zeer 'vrouwvriende­lijk'. In ieder geval bestaat er bij de rechtbanken in ons land geen uniforme wijze van handelen bij echtscheiding. Van een ervan kreeg ik het advies om voor de scheiding beter te verhui­zen naar een ander arrondissement!" "Naarmate mijn inkomsten daalden werden in volledige willekeur eerder door de rechtbank toegekende aftrekposten geschrapt om maar ruimte te blijven vinden voor de alimentatie. Toen uit­einde­lijk ook dat geen draagkrachtruimte meer gaf, werd een­vou­dig gesteld dat ik toch maar door moest betalen." "Ondanks mijn volledige arbeidsongeschiktheid bleef mijn ex samen met haar advocaat mij met deurwaarders bestoken zolang formeel de volle alimentatie verschuldigd was." "Overigens is het tekenend dat in het boekje over tremanormen - laatste herziene herdruk l995 - nog steeds automatisch gesproken werd over alimentatiebetaling door de man aan de vrouw: 'voor de duide­lijkheid is gekozen voor deze aanduiding omdat het eigen­lijk altijd zo voorkomt'."

Tijdens een open gesprek met vooraanstaande juristen bleek het volgende: "Al in onze opleiding worden vraagtekens geplaatst bij de echtscheidingswetgeving. Alleen als ex-partners het met elkaar eens kunnen worden, kunnen we wat helpen. In andere gevallen gaan de kinderen gevoelsmatig toch naar de moeder". "Het begrip juridisch rechtvaardig heeft een heel andere lading dan het begrip maatschappelijk rechtvaardig. Onze maatschappij gaat uit van positieve waarden zoals elkaar helpen, ruimte maken voor elkaar, een ieder in zijn waarde aanvaarden. Kortom positief, ongeschreven, recht. Rechtspreken heeft niets meer te maken met het gevoel voor rechtvaardigheid dat wij als Nederlander allemaal hebben: eerlijk behandelen." "Ik was werkelijk helemaal gefrustreerd geraakt door alle onrechtvaardigheid en ongelijke behandeling. Ik kon en kan nog steeds niet bevatten dat dit - juist in Nederland met zijn vergaande regelgeving - zo is. Daarom besloot ik dit in een brief voor te leggen aan de fracties in de Tweede Kamer, de Nederlandse Orde van Advocaten en het overkoepelend orgaan van het Alge­meen Maatschappelijk Werk. Voor een officiële mening".

De reacties zijn bedroevend: er is onwil om duidelijk antwoord te geven. Kampioen onwil was het Alge­meen Maatschap­pelijk Werk dat veel later meldde dat de brief was zoekgeraakt. De schrijver citeert een kinderrechter: "Mannen vinden weer snel een nieuwe partner en kunnen zich zo over de situatie heenzetten, mannen zullen zich niet treurig voelen, mannen zijn sterk, hebben geen emoties. Mannen hebben het aanzien, het maatschappelijk gewaardeerde werk. Vrouwen zijn zieliger en dienen beschermd te worden tegen die harde mannen. Kinderen horen bij hun moeder. Dat is een natuurlijke zaak." Dezelfde kinderrechter bevestigt ook dat 40% van de vaders na echtscheiding het contact met de kinderen verliest. Dat per­centage is bevestigd - met inmiddels 50% - door de Stichting Dwaze Vaders". In een naschrift komt van onder het gras dan toch nog de adder te voorschijn die wereldwijze lezers daar al eerder hadden zien liggen: mevrouw bleek al voordat zij wilde schei­den, een stiekeme verhouding met een ge­trouwde man uit de kennis­sen­kring te zijn begonnen...Daarna was het een flinke tijd onze­ker of de geliefde voor haar zou kiezen of toch bij zijn gezin wilde blijven en als er iets is dat een vrouw gemeen maakt tegen haar toch al geminachte man, dan is het de onzeker­heid over haar nieuwe geliefde. En aan zo'n typi­sche midli­fecrisis van een onstabiele moeder wordt dan door de rechtspraak de band tussen kinde­ren en vader opge­offerd. En de arge­lo­ze vader maar denken dat het geen schei­ding was tenge­volge van misdragin­gen... Een duidelijk boek waarin vooral rechtspraak en advocatuur op hun nummer worden gezet. Aanbevolen. Peter van de Wiel, De gescheiden man,rechtspositie, kansen en willekeur . Uitg. Elmar, Rijswijk, l998. ISBN 90389 0702 8. Rob van Altena (Eerder in Nieuwsbrief Dwaze vaders van oktober 1998)

colofon- tip&citaat- contact- link2

Last Updated http://vaderseenzorg.nl/lila.html : zie ook de andere pagina's