Geef mij den moed om onrecht te onderkennen, Ook waar 't door eeuwen van gebruik gewettigd wordt, Den vasten wil aan onrecht nooit te wennen, Ook waar de macht, het weg te nemen, schort. |
Beste mensen;
Ik ben Joep Zander , al 5 jaar zie ik mijn dochter Rosa niet meer nadat ik aanvankelijk
een groot deel van de zorgdeed. Ik spreek hier deze keer niet namens een organisatie. Ik
spreek hier als iemand die naar ervaring en kennis deskundig is op het gebied van het
loyaliteitsmisbruik, het zelf aan den lijve ondervind en in de loop der jaren zo'n duizend
vaders, kinderen en soms moeders sprak die met dit onrecht waren gekonfronteerd. In een
aantal gevallen heb ik ze begeleid in spraakmakende zaken, een aantal keren was mijn eigen
zaak spraakmakend. Veel van die zaken waren niet alleen onrechtvaardig door de traumatiese
manier waarop vader en kind gedwongen werden gescheiden onder verantwoordelijkheid van de
rechtstaat, maar ook door de manier waarop dat gebeurde.
Ik wil u een aantal voorbeelden noemen., al deze voorbeelden zijn gedokumenteerd. Op
aanvraag kunt u deze dokumentatie bij mij inzien. Ze zijn niet incidenteel en hebben een
klachtenprocedure overleefd.
Eerst een voorbeeld over mijn eigen dochter. De Raad voor de kinderbescherming adviseerde
dat ik mijn kind niet meer hoef te zien omdat, ik citeer;
"Vader heeft op zich wel leuke en kindvriendelijke ideen zoals liedjes zingen en met
zijn dochter op een bakfiets door de stad fietsen. Dit lijkt echter meer te beantwoorden
aan zijn eifgen behoefte om als vooruitstrevende vader gezien te worden dan dat het past
in een verstandige opvoeding van Rosa Voor deze afwijking moest ik volgens de raad in
therapie "Hoewel de Hoge raad uiteindelijk konkludeerde dat ik een goede relatie heb
met mijn dochter, mag zij mij nog steeds niet zien, en is dit raadsrapport nog steeds niet
ingetrokken. Deze uitspraak heeft alle klachtprocedures en rechtelijke behandelingen
overleefd .
Op 7 december 1994 stuurde de griffier van de rechtbank Arnhem mij, in een andere zaak,
een verslagformulier waarop alvast voorgedrukt was aangegeven dat de voogdij naar de
moeder gaat en de toeziende voogdij naar de vader. Een klacht bij de CGB werd, mijns
inziens onterecht, niet ontvankelijk verklaard. Twee weken geleden kreeg ik een formulier
in handen van een andere griffie waaruit hetzelfde bleek. U zult zich afvragen waarom ik
dit laatste geval níet met naam en toenaam bespreek. Dit is omdat mijn advokaat mij
waarschuwde voor mogelijke repercussies van de rechtbank. Ik ben er dus bang voor
geworden. Die angst is terecht weet ik. U , met uitzondering van de staatssekretaris,
krijgt dít laatste formulier dus nog niet te zien.
Vorig jaar schreef de direktie oost van de Raad aan een van haar klienten dat het indienen
van klachten tegen de raad kontraproduktief zou werken naar het recht van het kind op
omgang met haar vader. Het feit dat dit publiek is gemaakt leidde er weliswaar toe dat uw
staatssekretaris de zaak persoonlijk bestudeerde, maar voor de mensen die het naar buiten
brachtten trad , u kunt het raden, de logika van een versterkte repressie vanuit de raad
op. Welke maatregelen naar deze direkteur zijn genomen is ons onbekend. Gelijksoortige
zaken zijn meerdere malen gedokumenteerd. De uitspraak heeft de klachtenprocedure
overleefd.
Openbaarheid van uitspraken blijkt in Nederland inmiddels een volledige fiktie blijkt uit
een briefwisseling met de griffier van de rechtbank Zutphen die zich hiermee volledig
boven de wet stelt.
Ik kan beslist nog enige tijd zo doorgaan, maar het korte bestek laat mij nog slechts
enige konkluderende opmerkingen toe. Ik snap dus niet wat de raad voor de
kinderbescherming te zoeken heeft in een eerbiedwaardige diskussie bij een sympathieke
partij. Zij plegen chantage en maken zich schuldig aan geestelijke kindermishandeling
Ik ben ook verbaasd over het aantal leden van de juridische stand dat is uitgenodigd om
aan het forum deel te nemen. Onlangs had ik een gesprek met mevr. Soutendijk van een
konkurrerende partij die beweerde dat vooral het feit dat er zoveel mensen hun brood
verdienen in het familierecht het zo moeilijk maakt om het familierecht te veranderen.
Voorwaar een uitspraak die gezien zijn notie van materialistiese dialektiek eerder van een
pvda-er verwacht had mogen worden. Ook de commissie de Ruiter stond bol van de mensen die
er slechts hun belangen zitten te verdedigen inplaats van op te komen voor de belangen van
de kinderen.
Ik hoop dat u kunt inzien dat het wellicht wat tekort doet aan de problematiek van het
verbroken vader-kind-kontakt (cumulatief 12.000 kinderen per jaar) als u het slechts ziet
als voer voor een nieuwe groep scheidingshulpverleners.
home | colofon- tips & citaat- mail- links |
Last Updated http://vaderseenzorg.nl/repressie.html : zie ook de andere pagina's |
|