dossier rechterlijke macht

Jullie de wet, wij de macht

dossierindex

site het zál vaders een zorg zijn

Nederland een rechtersdictatuur?

(Als u de regels te breed vindt kunt u het venster van uw browser aanpassen!)

 


Ook rechters zouden niet zo maar hun gang moeten kunnen gaan. Ze dienen zich aan de wet te houden. Anders verliezen ze hun democratische legitimatie. Maar in feite zitten we al weer enkele decennia in een situatie waarin de rechterlijke macht wel geheel op eigen houtje bepaalt wat wel en niet kan. De wet lappen ze daarbij aan hun laars. Zelfs als het gaat om procedurele voorschriften die vaak de bedoeling hebben om transparantie en redelijke grenzen te eisen inzake de rechterlijke macht zelf. Een van de belangrijkste fouten is na te laten om in het openbaar uitspraken te doen. Zeer relevant zijn ook de belabberde en ondoorzichtige aanstellings- en promotieprocedures. Als je rechters erover hoort praten lijkt het wel of ze zeggen; "jij hebt dan wel de wet in handen, maar wij hebben de macht in handen"

Het is misschien aardig om het lezen van dit dossier te beginnen met het artikel van Harry van Bommel en Joep Zander ov er de eigenzinnige en onwettelijke ontwikkelingen bij de rechterlijke macht in het Friesch Dagblad. En misschien ook even dit artikel van Marc Chavannes over het benoemingsbeleid van rechters lezen.


Weersta deze dictatuur; bestel deze kaarten

Hoogleraar:

rechters lappen democratie aan hun laars

"Rechters kruipen steeds dichter tegen politiek en bestuur aan. Zo komt hun onafhankelijkheid en onpartijdigheid in gevaar. Als deze tendens doorzet, kan het vertrouwen in de rechterlijke macht verloren gaan"......."De Groot-Van Leeuwen signaleert dat rechters steeds vaker de scheiding tussen kerk, recht en staat -de basis van de Nederlandse democratie- aan hun laars lappen."....... "Er is sprake van groepsvorming en zelfs van verweving van staatsmachten. Juist omdat die verweving van buitenaf niet goed zichtbaar is, moet ze met argwaan worden beschouwd."
Rechtssociologe Leny de Groot-van Leeuwen 2005

Andere hoogleraar: Het rechterlijke bedrijf in ons land is, dunkt mij, in aanmerkelijk grotere problemen dan velen al wisten, ook al is dat naar het zich laat aanzien tot de insiders nog niet helemaal doorgedrongen. Em prof. Crombag Volkskrant 9 juli 2012

Geen rechtstaat meer

"Grondrechten en rechtsbescherming verdwijnen steeds verder, en de politiek is onwillig daar iets aan te doen. De Staat blijkt niet reëel meer aanspreekbaar bij misdrijven en onrechtmatige gezagsuitoefening door de overheid. In feite blijkt Nederland verworden tot een dictatuur: het predicaat rechtsstaat is niet meer op zijn plaats." Prof. A.Q.C. Tak/ universiteit Maastricht. 2005

Rechtersambtseed

"Ik zweer/beloof dat ik trouw zal zijn aan de Koning, en dat ik de Grondwet en alle overige wetten zal onderhouden en nakomen.
Ik zweer/verklaar dat ik middellijk noch onmiddellijk, onder welke naam of voorwendsel ook, tot het verkrijgen van een benoeming aan iemand iets heb gegeven of beloofd, noch zal geven of beloven.
Ik zweer/verklaar dat ik nimmer enige giften of geschenken hoegenaamd zal aannemen of ontvangen van enig persoon van wie ik weet of vermoed dat hij een rechtsgeding heeft of zal krijgen waarin mijn ambtsverrichtingen te pas zouden kunnen komen.
Ik zweer/beloof dat ik gegevens waarover ik bij de uitoefening van mijn ambt de beschikking krijg en waarvan ik het vertrouwelijke karakter ken of redelijkerwijs moet vermoeden, behoudens voor zover enig wettelijk voorschrift mij tot mededeling verplicht of uit mijn ambt de noodzaak tot mededeling voortvloeit, geheim zal houden.
Ik zweer/beloof dat ik mijn ambt met eerlijkheid, nauwgezetheid en onzijdigheid, zonder aanzien van personen, zal uitoefenen en mij in deze uitoefening zal gedragen zoals een goed rechterlijk ambtenaar betaamt.

Zo waarlijk helpe mij God Almachtig!/Dat verklaar en beloof ik!

(bron:Bijlage als bedoeld in artikel 5g, eerste lid, van de Wet rechtspositie rechterlijke ambtenaren)

Alsof het normaal is

mevr Annegreet Peggeman st gereformeerde jeugzorg

transcript 18-06-2008 tv Gelderland

Lezer: En er zijn voorbeelden van 'n gemachtigde die klokt hoe lang het duurt voor een gezinsvoogd de rechtszaal verlaat

Peggeman: Wat ik zelf heb meegemaakt is dat ik later dan ouders uit een rechtszaal vertrok en dan zegt een gemachtigde van uh de gezinsvoogd heeft met de rechter nagesproken over de zaak en heeft de rechtbank kunnen beïnvloeden en daarom wraak ik de rechtbank. Dat kan ook.

Ketenrechtspraak

4.5 De stichting heeft ter mondelinge behandeling naar aanleiding van de vraag waarom zij geen geldig indicatiebesluit heeft overgelegd, verklaard dat in verband met afspraken met de provincie Overijssel, zorgaanbieders en rechtbanken in het ressort de aanspraak op zorg automatisch wordt verlengd en dat er geen nieuw indicatiebesluit behoeft te worden genomen na het verstrijken van de geldigheidsdatum van het aanvankelijke indicatiebesluit. Het hof is van oordeel dat, nog daargelaten dat hieromtrent geen stukken zijn overgelegd, deze handelwijze niet op de wet gebaseerd en daarom onaanvaardbaar is. Rechtspraak.nl -LJN: BW8290
art 44 Wetboek van strafrecht:/

Indien een ambtenaar door het begaan van een strafbaar feit een bijzondere ambtsplicht schendt of bij het begaan van een strafbaar feit gebruik maakt van macht, gelegenheid of middel hem door zijn ambt geschonken, kan de op het feit gestelde straf, met uitzondering van geldboete, met een derde worden verhoogd.

Nevenfuncties

"Sommige van de ontvangen registers waren sinds 1997 niet meer bijgewerkt. Uit enkele eenvoudige controles bleek tevens dat functies die hadden moeten worden opgegeven, soms niet in de registers waren opgenomen. We moeten dus op voorhand concluderen dat onze inventarisatie niet volledig en niet up-to-date zal zijn. De wel opgegeven functies hebben we niet altijd kunnen categoriseren, bijvoorbeeld door een summiere omschrijving of omdat bepaalde organisaties ons niet bekend waren." Nevenfuncties zittende magistratuur. WODC 2000. (eigen cache)

Quik-Schuijt

Minachting

".... het enige wat die ouder met de beschikking kan doen is : inlijsten en boven zijn bed hangen,...... ". Rechter (destijds) Quik Schuijt over omgangsbeschikkingen. Totale minachting voor de wet. Overtreding van de ambtseed, meineed dus.....

Discriminatie

Nog een meineedige en discriminerende uitspraak van Quik-Schuijt: "En jonge kinderen zijn nou eenmaal 100 procent afhankelijk van hun moeder. Dus als er niet een heel klein beetje medewerking is van die moeder, dan kan het kind niet zonder grote schade voor zijn ontwikkeling naar die vader worden gesleurd" (Minachting voor de grondwet art 1; dus meineed. Nanneke Quik-Schuijt familierechter; 7 februari 2005) Zie ook dossier Quik-Schuijt.

Grondwet

Artikel 121 grondwet: Met uitzondering van de gevallen bij de wet bepaald vinden de terechtzittingen in het openbaar plaats en houden de vonnissen de gronden in waarop zij rusten. De uitspraak geschiedt in het openbaar.
Blogs Joep Zander: Nederland een rechtersdictatuur

EHRM

De uitspraak moet in het openbaar worden gewezen maar de toegang tot de rechtszaal kan aan de pers en het publiek worden ontzegd. art 6.1 EVRM

Pretto-arrest; " anyone could consult or obtain a copy of it on aplication to the court-registry"

zo leerden we dat op schoolzo leren we dat nog steeds op school

De onbestaanbare rechtstaat

"De rechtsstaat is onbestaanbaar zonder recht- sprekende macht, die is geroepen tot 'overeenkomstig de wet' rechtspreken en daarmee tevens tot rechtsvorming. De legitimatie van de rechtsprekende macht is dus anders van aard, maar daarom niet minder dan die van beide andere machten van de trias politica" (Martens 2000a: 751). De legitimatie van de rechter wordt bovendien nog versterkt door rechtsstatelijke regels over openbaarheid van rechtspraak en over de motivering van vonnissen en arresten, waarbij consistentie van jurisprudentie van groot belang is. De oriën- tatie op het geldende normenpatroon wordt daarmee zichtbaar en controleerbaar. (WRR 2002)

Het IRM rapport

(1996 ) 3.1 inzage in uitspraken (art. 838 Rv)

Afschriften/inzage vonnissen.

Art. 838 Rv (Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering) zegt: "De griffiers en andere bewaarders van openbare registers moeten daarvan, zonder regtelijke bevel, tegen betaling der hun toekomende regten, afschrift of uittreksel afleveren aan al degenen die zulks vorderen, op straffe van vergoeding van kosten, schaden en interesses...."

Het staat er zo mooi en helder; kan nu enig redelijk mens niet begrijpen wat hier staat ?? Maar ons bleek dat openheid rond de rechterlijke macht opeens ver te zoeken is als vanuit een kritische invalshoek gevraagd wordt om gegevens. Dan wordt belangstelling voor de rechterlijke macht opeens niet meer op prijs gesteld. Wij hadden dat al eerder ondervonden bij dit onderzoek. Hetzelfde kwam ook naar voren in de brief van 29-05-95 van de minister van Justitie aan de vaste kamercommissie voor Justitie, waarin zij stelde dat zij zich goed kon vinden in de weigering van de president van het Amsterdamse Hof om der onderzoekers toe te laten voor hun onderzoek. Ze overwoog zelfs gevolg te geven aan de suggestie van de presidenten van rechtbanken en gerechtshoven om art. 838 Rv te wijzigen. Daarmee zou dit of enig dergelijk onderzoek volstrekt onmogelijk zijn geworden.

Deze stellingname van de Minister blinkt niet uit door oprechtheid. Immers: een maand eerder, op 01-04-95 in een brief aan dezelfde kamercommissie over de werkzaamheden van de werkgroep Jurisprudentiedocumentatie (werkgroep Moltmaker) inzake de toekomstige openbaarmaking van arresten op de digitale snelweg juist nog opgemerkt had: "de (mede)verantwoordelijkheid van de overheid voor het functioneren van de democratische rechtsstaat betekent dat deze gehouden is zich in te zetten voor de toegankelijkheid van de rechtspraak".

Nu weet iedereen dat politici wel vaker in het openbaar de publieke zaak een warm hart toedragen, maar vervolgens in feitelijk gedrag zich door groepsbelangen laten leiden. Zij die over ons gesteld zijn, menen helaas wel vaker zich maar eindeloos te kunnen vergissen, verspreken en verschrijven, om dan verontwaardigd te raken indien er aan hun geloofwaardigheid en integriteit wordt getwijfeld. Toch vonden wij het ontluisterend waar te nemen hoe een minister van Justitie zich zo tegenstrijdig en opportunistisch gedraagt ten aanzien van zoiets kwetsbaars en fundamenteels als de openbaarheid van rechtspraak. Daarmee kan men niet sjoemelen.

Daarover dient iedereen en zeker een minister van Justitie, ongeacht politieke kleur, een heldere, krachtige en eenduidige mening te hebben. Maar deze minister heeft dat niet en daarmee lijkt zij zich wel in goed gezelschap te bevinden; ook bij de Hoge Raad is men geheel niet gesteld op openheid tegenover buitenstaanders / niet-juristen. Het blijkt dat juristen met de regelmaat van de klok zeer wel in staat zijn om een perfect duidelijk en eenduidig wetsartikel zodanig te 'hineininterpretieren' of te relativeren dat men er alle kanten mee uit kan. Deze methode staat ook wel bekend als: 'inpakken en wegwezen '

Het Algemeen Secretariaat Zittende Magistratuur (ASZM)) Blokkeerde de openbaarheid van uitspraken op 25 augustus 1997. Pas nadat ze dat hadden gedaan, en nadat de kwestie aan de orde werd gesteld op het rechterscongres 'Kwaliteit van de rechtspraak op de weegschaal" werd het bestaan van dit orgaan gelegaliseerd door een ministeriele beschikking. Toen op 1 januari 2002 de Raad voor de rechtspraak werd ingesteld werd het ASZM opgeheven.
Paul Ruijs over de geschiedenis van rechterlijke corruptie 'Niemand die er nog van opkeek of onrustig van werd en de citaten hiervoor, in het openbaar gedaan legden het echte, fundamentele probleem bloot: een grenzeloze arrogantie en zieke mentaliteit zonder enige corrigerende leiding. Bijna provocerend had Kalbfleisch nog te kennen gegeven dat een rechter - ook bij niet geregistreerde, fors betalende nevenfunctie - zelf heel goed kan uitmaken wanneer hij niet langer objectief is. Eigenlijk zei hij namens zijn achterban: vertrouw ons nu maar, wij hebben geen regels en toezicht nodig want wij kunnen zelf heel goed uitmaken hoe we met de aan ons gegeven macht omgaan. En hoe onvoorstelbaar dat was werd kort daarop duidelijk. In de lesboekjes van rechtenstudenten, in inburgeringscursussen, brochures en websites van justitie staat het zo braaf. Nederland is een democratische rechtstaat waar iedereen, burger, organisatie en overheid zich aan de wet moet houden. En de doorsnee burger denkt er ook zo over zonder te weten wat er achter die goed gesloten deuren plaatsvindt.'
De fictie: Democratie????

Het is bijna ondenkbaar. Het is ongelooflijk. Het klinkt alsof ik gek ben en nog een paar loslopende activisten en sommige wetenschappers als Hans Crombag en de Groot van Leeuwen (zie hiernaast) met mij. Het voelt af en toe alsof ik ronddwaal in "1984" van Georges Orwell. Af en toe wordt ik er mal van. Maar de feiten liegen niet. Net zomin als Galileo Galilei loog toen hij uitlegde dat de aarde echt om de zon draait en niet andersom, net zo min sta ik te liegen. Maar echt begrijpen zult u het niet makkelijk. U zult niet willen geloven dat wat in Nederland voor recht staat eigenlijk precies het omgekeerde is van wat het lijkt. Net zoals het soms in Galilei's tijd nog steeds leek alsof de zon om de aarde draait heeft u de indruk dat rechters hier toch een mooi instituut vormen dat juist garandeert dat we vredig samen kunnen leven. Een beetje is dat zo. Ook binnen een dictatuur gaan veel dingen gewoon hun gang, kunnen mensen min of meer gelukkig zijn. Voorzoverre je je aan een dictatuur aanpast, een dictator niet aanvalt, lijkt dictatuur vaak juist de garantie voor rust en vrede. Zo is het in Nederland ook maar net. Behalve voor die, overigens groter wordende, groepen die toevallig in het verdomhoekje zitten. Daarover later.

Ik begin bij de (Wikipedia)-definitie van dictatuur: "Een dictatuur is een regeringsvorm waarin absolute macht doorgaans bij één persoon (een dictator) of een kleine groep mensen berust. Kenmerken:Een precieze omlijning van het begrip dictatuur is lastig te geven. Een kenmerk dat in vrijwel alle definities terugkomt is het ondemocratische karakter van dictaturen. Gebruikelijk is dat de scheiding der machten, de scheiding van de wetgevende macht, de uitvoerende macht en de rechterlijke macht, niet of onvoldoende aanwezig is." Dat laatste is opmerkelijk en zeer van toepassing op onze de rechterlijke macht. Omdat de rechterlijke macht als groep nog vrij groot zou je ook kunnen spreken van een oligarchie. Omdat we in het geval van een een-partijstaat ook vaak over dictatuur spreken en we het begrip militaire dictatuur kennen hanteer ik toch deze term. Het gaat immers ook om het dicteren als centrale handeling binnen deze staatsvorm.Of de omschrijving van de heersende groep dient te worden beperkt tot de rechterlijke macht of uitgebreid tot justitie in het algemeen wil ik graag in het midden laten. Voor de overzichtelijkheid beperk ik me hieronder tot de Rechterlijke macht en meer specifiek de Zittende Magistratuur (rechters). Maar er valt uiteraard het nodige op te merken over het Openbaar Miniserie, het Ministerie van Veiligheid en Justitie (affaire Demmink) de kinderbescherming enzovoorts.

Deze pagina bestaat al jaren, maar sinds de coronacrisis, de toeslagenaffaire en de toenemende problemen in de jeugdzorg, die allemaal aak met het functioneren van de Rechtelijke Macht te maken hebben wordt het publiek zich er bewuster van wat er ook bij rechters mis kan gaan. Alternatieve media hebben het vaker over de Rechterlijke Macht. Toch raakt de kritiek zelden de punten die ik hier beschrijf en die de kern vormen van het artikel van Harry van Bommel en mij en het artikel van Marc Chavannes.

De feiten: Dictatuur

1. Verachting in plaats van achting voor de wet

Het negeren van de openbaarheid van uitspraken zoals die is vastgelegd in de grondwet en de mensenrechtenverdragen] is in strijd met de eerste zin uit de ambtseed die iedere rechter heeft afgelegd: nakomen van de grondwet (zie tekst hiernaast). Openbaarheid van uitspraken is expliciet en zonder uitzondering geregeld in de grondwet art 121. Dit betekent dat rechters die zich daar niet aan houden meineed plegen. Over de interpretatie van die grondwet is niet alleen de tekst zelf heel duidelijk; ook de wetsgeschiedenis laat hier geen enkele twijfel over bestaan. Zie verder.

Slechts een klein deel van de rechterlijke uitspraken in Nederland is ook werkelijk helemaal openbaar. In het familierecht is openbaarheid van uitspraken in de praktijk een uitzondering. De selectie van publicatie wordt gedaan door de rechterlijke macht (de Raad voor de Rechtspraak) zelf. Dit is daarmee tevens een ernstige vorm van machtsmisbuik. Rechters zijn met het kennelijke oogmerk de grondwet te overtreden ook georganiseerd in een de facto hiérarchische organisatie. Daardoor wordt defacto voorkomen dat individuele rechters van de lijn zouden kunnen afwijken. Op zo'n manier is bijvoorbeeld destijds vicepresident van de rechtbank Arnhem Hooft-Graaflaand en met hem het hele presidium van die rechtbank (alhoewel enkelen van dit presidium mede verantwoordelijk waren voor de ingreep van bovenaf) afgeserveerd door de voorganger van de Raad voor de Rechtspraak, het Algemeen Secretariaat Zittende Magistratuur, toen de rechtbank Arnhem inzage in een serie uitspraken wel wilde toestaan.
Kortom hier is sprake van strafbare samenspanning tegen de wet. Dit lijkt me een zeer ernstig strafbaar feit waar in feite alle leden van de rechterlijke macht bij zijn betrokken.
Ook een aantal uitspraken van rechters als Quik-Schuijt die ooit een keer aankondigde de wet niet uit te zullen voeren (met een beschikking omgangsregeling kun je niets) passen in dit kader van verachting voor de wet (zie ook rechterkolom).

2.Beinvloeding van de wetgevende macht

Uitspraken voormalig senator Luchtenveld: "Ten slotte meent Luchtenveld dat zijn wetsvoorstel ook de dupe is geworden van de voortdurende lobby vanuit de advocatuur en rechterlijke macht om advocaten en rechters bij echtscheidingen in beeld te houden. Daarmee wordt immers de ruimte voor scheidingsbemiddelaars die geen advocaat zijn en notarissen beperkt. Luchtenveld wilde met zijn wetsvoorstel de keuze aan de burger laten." VVD website; 20-06-2006 eigen cache Luchtenveld: 'Senaat zwicht voor lobby rechters en advocaten' "VVD'er verbolgen over afstemmen wet" Sdu - Overheidsinformatie (21 juni 2006) PN - Parlementaire nieuwsbrief 2006-06-21 ) Kinderen zijn nu de dupe NRC; Binnenland; Guus Valk; 21-06-2006;

Zie ook in het fimpje hiernaast de uitspraken van de Zutphense rechtbankpresident die zich in de positie waant dat hij voorstellen tot wetswijziging mag doen die bovendien vooral bedoeld zijn om zijn eigen standsbelangen te verdedigen.

Wat daartegenover dan weer extra opvalt is hoe, als door een horzel gestoken, de rechterlijke macht reageert als volksvertegenwoordigers menen iets te mogen zeggen over iets in de rechtsgang wat ze niet bevalt.

Verder zijn er wat netelige kwesties, nu en in het verleden waarbij rechters tevens volksvertegenwoordiger zijn (Dittrich, Quik-Schuijt, Wolfson). Zie hoe schijterig kamerleden reageren als ze alleen maar worden gevraagd zich uit te spreken over het aanhouden van redelijke termijnen in de rechtsgang.

3. Organisatie om macht te misbruiken

Een belangrijk voorbeeld is opzet van het, toen illegitime, dan wel illegale, Algemeen Secretariaat Zittende Magistratuur (ASZM) door de gezamenlijke rechtbankpresidenten in de jaren negentig. Deze had het lef om rechters algemene normen op te leggen die behelsden dat de facto de inzage in rechterlijke uitspraken werd geblokkeerd. De Raad voor de Rechtspraak werd in feite een uitbouw van dit orgaan. zie punt 1; (zie dossier openbaarheid van uitspraken) In feite werd zo de Raad voor de Rechtspraak een orgaan dat vooral de machtsvorming van rechters ten goede kwam. Het werd meer dan alleen een administratieve coördinatie; contra burgers en ter beïnvloeding van de politiek. Zo financierde de Raad de rechtsbijstand van rechter Westenberg in de verdediging tegen meineed.
Aanstelling als rechter geschiedt in de praktijk door coöptatie. Dit vergroot de eigenmachtigheid van het rechterlijke apparaat aanzienlijk.

Als een overheid of een functionaris daarvan zijn macht misbruikt, is per definitie geen sprake van een rechtsstaat, maar van een gebrek daaraan

Zelfs ons was tot voor kort niet opgevallen hoe machtig de positie is van de NVVR (Nederlandse vereniging van rechtspraak) Kamerlid van de Steur wel. Deze organisatie heeft maar liefst een vetorecht over alles wat er over zittende en staande magistratuur wordt besloten. Toen van der Steur dat aanvechtte was de wereld bij de rechterlijke macht weer te klein. Het zou een aantasting van de Trias Politicas zijn om deze dictatoriale positie van de magistratuur aan te pakken beweerde hun woordvoerder. De werkelijkheid is natuurlijk precies andersom.

Zou van der Steur nog wel doorpakken nu hij zelf minister is? We hebben er sinds begin 2015 niets meer over mogen vernemen.

4. Vervolgen tegenstanders

Jan Hop: diverse kwesties waaronder uiteindelijk het blokkeren van zijn positie van procesvertegenwoordiger., Joep Zander veroordeling wegens het pogen aangifte te doen onder de valse noemer lokaalvredebreuk, proberen hem in een valstrik te lokken door hem als getuige deskundige aan te stellen en dan te proberen te compromitteren", blokkeren van zijn positie als getuige in een strafzaak omdat "hij kritiek heeft op rechters. Hoe staat het met Micha de Kat? Verbieden publicaties van diverse vaders op internet; zie ook dossier censuur). Voor de duidelijkheid; een van de effecten van het vervolgen van critici is natuurlijk dat mensen minder kritiek op rechters durven hebben, niet durven te wraken etc. Ook advocaten voelen zich al decennia lang onder druk staan volgens prof. Doek.

Ook bemiddelaars staan onder druk, en zullen niet snel gaan uitleggen dat de problemen waar zij in bemiddelen vaak aan de bedrijfstak familierecht moeten worden verweten. Zo probeerde voorzitter Warnaar van de advocaten scheidingsbemiddelaars in de krant uit te leggen dat al die Fathers4Justice actievoerders maar beter eens goed naar zichzelf konden kijken in plaats van in bruggen te klimmen. Toen ik een gesprek met hem had over deze uitspraak en hem confronteerde met het geringe introspectieve vermogen van rechters kon hij dat uiteindelijk niet weerleggen. Hij wist me toen wel heel eerlijk te vertellen dat rechters nou eenmaal heel machtig zijn. En daar waren we het weer helemaal over eens.

Bedenk eens wat de impact is van deze verschuiving van kritiek van rechters naar actievoerders en hoe dat de bemiddelingspraktijk beïnvloedt. Het sluit aan bij de waandenkbeelden van topmediator MacGillavry dat vaders te veel zouden willen afdwingen. De dwang komt van rechters. De hele gang van zaken is kenmerkend voor een dictatoriale situatie. Als er iets fout is zou je te weinig vertrouwen hebben of niet naar je eigen problemen kijken. Bedenk eens wat het met iemand doet als hij zich outlaw of mort civil moet noemen. Hij kan op geen enkele manier er op rekenen om op een redelijke manier door een rechter te worden behandeld.

5. Collusiepraktijken

Ketenafhankelijkheid is een gebruikelijke term binnen de familierechtketen voor een abnormale praktijk. Ketenvorming houdt in dat men het daar normaal vindt dat men over casussen overleg pleegt met de rechter buiten de rechtszaal om.; afstemming in de familierechtketen. Ook in de rechtszaal maar buiten de zitting wordt er illegaal overleg gevoerd. Gezinsvoogd Peggeman zei daarover in een uitzending van tv Gelderland (18-06-2008) bijvoorbeeld dat ze het bizar vindt dat er gewraakt wordt als een jeugdzorger bij de rechter in de rechtszaal achterblijft. Ze vindt dat dus blijkbaar heeel normaal. En dat is nou juist het bizarre; dåt die gezinsvoogd daar nog even blijft hangen om nog even na te praten. Zie ook hiernaast het vonnis van het hof in Arnhem waartin over "onaanvaardbare" afspraken tussen rechtbanken en jeugdzorg wordt gesproken.

Ook heeft de rechterlijke macht samen met justitie van veel wetenschappers de loyaliteit ingekocht. Ed Spruijt is daar een voorbeeld van. Als je over hem wilt klagen bij de speciale hoogleraar-functionaris bij de Universiteit Utrecht blijkt dat deze functionaris zelf ook rechter is. Andere collusiepraktijken betreffen dubbelfuncties in klachtorganen waar rechters zelf in eerste instantie bij de primaire procedure waren betrokken. Verder is het ook behoorlijk lastig dat ook allerlei andere zaken direct en indirect met de rechterlijke macht te maken hebben. Als je bijvoorbeeld een klacht wil indienen tegen Ed Spruijt ten aanzien van zijn wetenschappelijke integriteit, dan moet je dat doen bij een hoogleraar die tevens rechter is (Prof. Hol) terwijl een van de klachten juist is dat Spruijt op een merkwaardige wijze door justitie wordt ingehuurd. Het disfunctioneren van de rechterlijke macht, en ook het gebrek aan openbaarheid is daardoor op velerlei manieren doorgesijpeld naar allerlei andere maatschappelijke organisaties. In de Demmink-affaire kwam naar boven hoe de belangenverstrengeling van advocaten in de rechterlijke macht wellicht werkt. Het gaat hier per saldo om een heel pakket aan collusiepraktijken rond de Haagse justitieorganen. Zie hiervoor het Katholiek Nieuwsblad.

Een helder voorbeeld van discriminatie door de Rechtbank Arnhem. Hhet hele formulier.

6. Plegen van discriminatie

in functie. Op zich strafbaar als meineed omdat het ook in de grondwet staat. Zie formulier rechtbanken Arnhem en Zwolle en uitspraken Quik-Schuijt die beide uitdrukkelijk vaders discrimineren. Ook op diverse andere gronden strafbaar. Zie rechts hiernaast. Opmerkelijk was of is de belangenverstrengeling van Soroptimistenrechters.

7. Zeer verdachte incidenten

die het vermoeden oproepen dat er ook rechters materieel voordeel hebben bij misstanden (mag ook niet volgens de eed). Kwestie rechter Westenberg en Kalbfleish etc.( zie affaire chipshol)

8. Niet voldoen aan wettelijke verplichtingen om partijdigheid en machtsmisbruik te voorkomen.

Het opzettelijk niet bijhouden van nevenfunctieregisters (zie hiernaast), verboden dubbele petten en nog zo het een en ander. Ook strafbaar.

Strafrecht

En al deze genoemde feiten kunnen ook nog eens verzwaard worden bestraft onder art 44 Wetboek van Strafrecht (Bijzondere ambtsplicht, zie reechts)

Oke , maar al die mensen die dan de rechterlijke macht een soort maffia noemen hebben die dan gelijk? Nou het verschil is dat maffialeden meestal niet als rechters functioneren en daarom maffiacriminaliteit eigenlijk minder zwaar moet worden gewogen dan rechterscriminaliteit. Als rechter gaat het om ambtsmisdrijven en meineed die zwaarder gestraft mogen/dienen te worden. Daar staat tegenover dat de maffia mensen in een keer fysiek neerschiet en rechters alleen maar tergend geestelijk mishandelen en nooit iemand zullen neersteken. En eerlijk zullen we erbij vertellen dat een aantal wanpraktijken van de rechterlijke macht inmiddels zijn gecodificeerd of daarvoor zijn voorgedragen (cie vd. Mey adviseert in de grondwet vast te leggen dat niet alle uitspraken openbaar hoeven).

En de maffia had die van origine ook niet een maatschappelijk opbouwende functie. Ach ja de Rechterlijke macht natuurlijk ook.

Kortom om het een maffia te noemen... nou nee. En een waxinelichtje naar de buitenkant van de gouden koets gooien is natuurlijk veel gevaarlijker dan de dagelijkse minachting voor de wet die onder de noemer "In naam van de koningin" onder haar portret wordt getoond.

Wie zijn de slachtoffers van deze tirannie?

De grofste en meest algemene schending van de grondwet betreft de openbaarheid van uitspraken. Dit probleem speelt het meeste in het familierecht, ongeveer de helft van de Nederlandse rechtspraak. Ouders, met name vaders zijn het slachtoffer (zie ook hierboven het item discriminatie).

Maar we hebben hierboven al aangestipt dat ook in civiele en strafrechtelijke procedures het nodige aan de hand is. Professor Crombag heeft daar het nodige over gepubliceerd.

Internationale organisatie van de rechterlijke macht Het Europese verband van "Raden voor de Rechtspraak", "European Network of Councils for the Judiciary" is er voornamelijk op Nederlands initiatief gekomen. Deze organiseert het projective Europese verzet tegen de Poolse en Hongaarse rechtstaat.

Waarom gebeurt er niets aan?

  • 1. Zolang je er geen last van hebt denk je er niet teveel over na. Veel nadenken is gevaarlijk.....
  • 2. Ook al denk je wel af en toe na dan nog is het te onwaarschijnlijk en te raar om te worden begrepen. Voor weten is helaas meer nodig dan kennis alleen. Dit probleem wordt dikwijls omschreven met het begrip cognitieve dissonantie of cognitieve afstand. Kennis die teveel buiten je normale bereik ligt krijgt geen kans om tot je hersenen door te dringen, roept teveel angst op. Volgens buitenstaanders hoor je ineens tot de categorie "complottheoristen". En daar wordt niets goeds mee bedoeld. Ook veel wetenschappers en juristen hebben gewoon last van cognitieve dissonantie. Wel zijn er wetenschappers die vanuit hun discipline toch de feiten blijven blootleggen. Zo zijn er ook, en dat is aardig om te noemen psychologen die uitleggen wat ons in de weg staat om de werkelijkheid te geloven. In een filmpje hiernaast wordt dat uitgelegd aan de hand van een voorbeeld over 9/11. Maar het is goed toepasbaar op het onderwerp rechterlijke macht familierecht.

    Voor de categorieen 1 en 2 geldt dat mensen zich willen kunnen beroepen op het adagium "Wir haben es nicht gewusst". Vaak wordt verondersteld dat dit adagium, vaak gebezigd als misdaden uit de tweede wereldoorlog, nazisme, aan de orde zijn, alleen maar een smoes is. Nee het is gewoon vaak de realiteit. Ook in facistisch Duitsland waren er een heleboel mensen die er geen flauw benul van hadden wat er in concentratiekampen gebeurde. Vaak kom ik mensen tegen die bewust iets niet willen weten. Als je begint over de dictatuur van de rechterlijke macht roepen ze snel dat ze het niet willen horen. Een min of meer bewuste verdringing om schade aan hun geestelijke gezondheid te voorkomen en daarnaast te voorkomen dat ze moeten zeggen dat ze het geweten hebben. Er kan daarom niet genoeg gefocust worden op deze verdringingprocessen. Vooral niet als we weer eens 4 mei vieren.

  • 3.Een aantal mensen die het wel weten zien de bui al hangen en vrezen een totale instorting van de rechtspraak en de maatschappij als deze zaken helder aan het licht komen. Toen ik 10 jaar geleden een keer met Tweede Kamerlid Otto Vos over het probleem van de openbaarheid van uitspraken sprak zei hij iets ion de trant van " Joep, ik ga daar geen vragen over stellen. Dan kan het nog veel erger worden." Ik snapte dat toen niet goed. Maar sinds het optreden van de cie v.d. Meij snap ik het geloof ik wel. De rechterlijke macht volgt al jarenlang de taktiek om de wet naar hun hand te zetten in plaats van ernaar te leven. Daarom bepleit de cie van der Meij codificering van de niet-openbaarheid. (Zie boven). Daarom hebben wetenschappers als Crombach wel harde kritiek maar noemen ze niet echt man en paard.
  • 4. Mensen die slachtoffer zijn van de rechtersdictatuur schrikken zich rot. En dan beginnen de volgende "wijsheden" te tellen:
    "If you can't beat them, join them" Dit mechanisme leidt ertoe dat mensen die slachtoffer zijn zich gaan richten tegen andere slachtoffers.
    "Ga geen dingen veranderen die je niet kunt veranderen" Dit mechanisme leidt af van de noodzaak en de wilt tot verandering.
    "Gelijk hebben is wat anders dan gelijk krijgen" Mensen die dit argument aanvoeren tegen slachtoffers maken die slachtoffers tot een vorm van onhebbeleijke figuren die zo nodig gelijk moeten krijgen.

  • Wat wel doen dan?

    Als het zo zou zijn dat het machtsmisbruik door de rechterlijke macht minder zou worden zou je kunnen pleiten voor de tactische invalshoek. Maar nu dit niet het geval is mogen we ons niet laten chanteren door de rechterlijke macht. Dus: gewoon aan de orde stellen. Kijk naar mensen als Jan Hop, Micha Kat, en Paul Ruijs (zie filmpjes in de rechter zijbalk) en wellicht schrijver dezes. Misschien rechters er bij elke rechtsgang mee confronteren. Misschien wraken op deze gronden.

  • dossier openbaarheid
  • rechterlijke macht tegen Wilt u reageren op de tekst op deze pagina: reageer onderaan een van de blogs van Joep Zander over dit onderwerp.
    Het is niet eenvoudig om over de misstanden bij de rechterlijke macht wat naar voren te brengen. Het schrikt zowel de mainstream als alternatieve media af om er fundamenteel wat van te zeggen. Ze zijn immers allemaal afhankelijk van de rechterlijke macht. Vaak willen ze hun gelijk halen door te procederen, of ze worden zelf voor de rechter gedaagd. Een sterk voorbeeld van de vreemde manier waarop bijvoorbeeld de redactie van het Nederlands Juristen Blad zien in haar reactie op een, nog steeds niet gepubliceerd, artikel van mij. De kritiek op de houding van de Raad voor de rechtspraak en de journalistiek laat zich aardig vangen in onderstaande reactie op een artikeltje van de Trouw-journaliste Martine Borgdorff.

    Journalisten lopen als makke schapen achter rechters aan.

    In de Trouw van woensdag 28-7-2004 een prachtig stukje propaganda van de rechterlijke macht. De Raad voor de rechtspraak heeft bedacht dat het in het belang van de openbaarheid van rechterlijke uitspraken van belang is dat journalisten met begrip het rechtsbedrijf kunnen verslaan.

    Voorwaar een prachtig staaltje double speak. Het was immers de voorganger van de Raad voor de rechtspraak zelf die de openbaarheid van uitspraken in Nederland als principe aan de wilgen heeft gehangen. Burgers hebben sindsdien geen algemeen recht meer op toegang tot rechterlijke uitspraken. Dit is overigens letterlijk in strijd met onze grondwet die openbaarheid, zonder uitzondering, gelast. Nederlandse rechters staan daarin overigens niet alleen. Inmiddels heeft ook het geroemde Europese Hof voor de Rechten van de Mens dit beleid voor heel Europa goedgekeurd. Wederom integraal in strijd met artikel 6 van de Europese verklaring van de rechten van de mens ( zoals een minderheid bij dat hof overigens destijds goed belichtte)

    De Raad voor de Rechtspraak heeft geen enkel belang bij kritische burgers die de gang van zaken bij de rechterlijke macht onder de loep nemen. Dat ze belang heeft bij de openbaarheid van uitspraken is onzin. Ze heeft belang bij kritiekloze burgers die ja en amen roepen als een rechter wat zegt. En belang bij kritiekloze journalisten waar de betreffende trouwjournalist er een van is. Natuurlijk is er wel eens een moment van incidentele kritiek op de rechterlijke macht, maar werkelijk fundamentele of structurele kritiek daar durven de Nederlandse journalisten zich niet meer aan te wagen. Dat blijkt uit dit stukje en uit het feit dat de problematiek van de openbaarheid van uitspraken in Nederland niet in de pers is geweest (vooruit; een keer heb ik de gelegenheid ergens gehad).

    © Joep Zander
    Publicist en pedagoog

    zondag 30 april 2006, 12:04 uur (reactie op blog Marie-Jose Klaver NRC)
    Soms lijkt het anders dan het is. De facto wil de commissie de Meij het bestaande gebrek aan openbaarheid codificeren. Dat betekent dat ook de grondwet het straks gaat toelaten dat sommige ( in de praktijk: heel veel) uitspraken niet meer zijn te lezen voor de gemiddelde burger. Nu is het alleen nog maar praktijk van de rechterlijke macht; straks is het wet. Het is een typisch staaltje van dubbelpraat dat deze commissie nu doet voorkomen of het allemaal verbetert. Natuurlijk is het aardig dat er meer vonnmissen op internet verschijnen. Maar de crux is natuurlijk: zijn alle vonnissen openbaar of alleen die waar de rechterlijke macht zelf geen bezwaar tegen heeft. lees meer over openbaarheid van uitspraken op: (=hier)
    Op de volgende plek vonden we overigens een aardig artikel over de belangenverstrengeling tussen NRC en de Rechterlijke macht.


    Over openbaarheid van uitspraken en familierecht

    The politics of divorce begins in family court, a relatively new and little-examined institution. Family courts are usually closed to the public and their proceedings are usually unrecorded. Yet they reach further into private lives than any other arm of government. Though lowest in the hierarchy, they are "the most powerful branch of the judiciary," according to Judge Robert Page of the New Jersey family court. "The power of family court judges is almost unlimited," Page writes.

    Secret courts have long been recognized as an invitation to chicanery. "Where there is no publicity, there is no justice," wrote British philosopher and jurist Jeremy Bentham. "It keeps the judge himself while trying under trial." Judges claim the secrecy protects family privacy, though in fact it seems to provide a cloak to violate family privacy and other protections with impunity.

    Stephen Baskerville

    The Politics of Family Destruction

    Geanonimiseerd

    Let op: In het familierecht zijn dus dikwijls meestal zelfs geen geanonimiseerde uitspraken beschikbaar.

    .............er geen echte gevallen van partijdigheid aan het licht waren gekomen. En die zullen niet meer aan het licht komen ook omdat na het IRM rapport openheid, het fundament van iedere rechtsstaat, definitief buiten de deur werd gezet. Wat eeuwenlang openbaar was en openbaar dient te zijn - inzage in rechterlijke uitspraken- werd onlangs bij wet (art. 28 Rv) onmogelijk gemaakt. En ook toekomstige generaties studenten zullen alleen nog maar geanonimiseerde uitspraken mogen bestuderen. Officieel vanwege de privacybescherming die in Nederland tot ongekende hoogte is uitgegroeid en als bijjkomend voordeel met zich meebrengt dat nieuwe onthullingen of voorbeelden van de verkeerde schijn, effectief worden voorkomen. Geen kamerlid dat zich overigens verzette tegen deze inperking van de openbaarheid van rechtspraak, toch ooit bedoeld om iedereen in de gelegenheid te stellen om te kijken of het er allemaal eerlijk en netjes aan toegaat in rechtszalen en gerechtshoven.. Paul Ruijs in Trouw 31-8-2002


    Europese Hof

    Europese Hof voor de rechten van de mens maakt een einde aan principe van de openbaarheid van uitspraken. Met een meerderheid van 5 tegen 3 heeft de derde kamer van het hof in Straatsburg een einde gemaakt aan het principe dat rechterlijke uitspraken voor een ieder toegankelijk zijn. Zeer typerend is het minderheidsstandpunt dat in feite de vloer aanveegt met het meerderheidsstandpunt. Niet alleen is het meerderheidsstandpunt een belediging voor de essentiele burgerlijke controle op de rechtspraak. De volledige uitspraak is te vinden op de deze site Application nos. 36337/97 and 35974/97 B en Pelling tegen UK.

    De opstart van een procedure van het Platform SCJF tegen een Nederlandse rechtbank over dit principiele punt is dan ook voorlopig ws van de baan.

    Overigens blijft het niet nakomen van de openbaarheid van uitspraken een overtreding van de Nederlandse grondwet, een schending van het Europese Verdrag voor de rechten van de mens en een herhaalde schoffering van de heer Woffensperger van D66 die destijds in de Tweede kamer meerdere malen ten overvloede te horen kreeg dat het principe van de openbarheid absoluut is en zelfs door staatssecretaris Kosto als zeurkous werd bestempeld.

    Overigens inmiddels geheel afgedekt door diezelfde partij in de persoon van de heer Ditrich die zelf volgens eigen zeggen de functie van rechter en kamerlid combineeert en daarmee ook in die zin geen respect toont voor de Trias Politicas.


    Brief aan de griffie



    Dhr Stornebrink
    Griffie rechtbank Zutphen.
    Datum:13 december 1996
    Betreft: verzoek openbaarheid en inzage vonnissen en beschikkingen.

    Geachte heer Stornebrink;


    Aanvullend op mijn brief dd 10-12 en mijn telefonisch verzoek graag nog uw aandacht voor het volgende ;

    Helaas heb ik geen antwoord van u mogen ontvangen. Ik vind het erg kwalijk dat een antwoord over zo'n belangrijk onderwerp zo lang uitblijft. Zoals al gezegd acht ik openbaarheid van rechtspraak een essentiele voorwaarde voor het handhaven van de kwaliteit van onze rechtspraak. Het valt me elke keer weer op hoe moeilijk er gedaan wordt over inzage juist bij instanties die het recht handhaven.

    Ik wijs u op artikel 121 van onze grondwet en art 6 ECRM benevens interpretaties daarvan in het Pretto-arrest en de handelingen van de kamer mbt het nieuwe familieprocesrecht.

    Ik verzoek u mij te antwoorden op mijn eerder gedane verzoek in de vorm van een voor beroep en bezwaar vatbare beschikking. Op grond van het feit dat mijn verzoek dienaangaande al ongeveer twee maanden oud is is mijns inziens een redelijke antwoordtermijn verstreken.

    Desalniettemin zal ik gezien de tijd van het jaar en mijn expliciete vraag om uw antwoord in de vorm van een beschikking te gieten, nog even afwachten m.b.t het starten van een eventuele procedure. Voor het overige houd ik mij ondertussen wel alle rechten voor.

    Met vriendelijke groet


    Joep Zander
    Dwaze vaders oost

    Antwoorden griffie Zutpen aan dwaze vaders

    ARRONDISSEMENTSRECHTBANK TE ZUTPHEN

    10 januari 1997
    Aan: Dhr, J. H
    Onderwerp :uw brieven van 30 oktober 1996 en 9 december 1996

    Geachte heer H.

    Naar aanleiding van uw brieven van 30 oktober 1996 en 9 december 1996 deel ik u het volgende mede.
    Allereerst wil ik u dezerzijds mijn verontschuldigingen aanbieden voor het late beantwoorden van de betreffende brieven. De redenen hiervoor zijn gelegen in het feit dat de rechtbank recentelijk is verhuisd (met alle drukte die daarbij komt) en ziekte van één van de bij deze zaak betrokken personen. Ik hoop dat u hiervoor begrip kunt opbrengen.
    Vervolgens wil ik inhoudelijk ingaan op uw brief van 30 oktober 1996.
    Ten aanzien van punt 1 merk ik het volgende op:
    Ingevolge de wet heeft elke belanghebbende recht op inzage en afschrift van het verzoekschrift, de verweerschriften, de op de zaak betrekking hebbende bescheiden, de processen-verbaal en de beschikkingen.
    In uw zaak bent u belanghebbende zodat u ook dat recht heeft. Het is evenwel gebruikelijk dat justitiabelen zich tot hun advocaat/procureur wenden om inzage en/of afschrift van de betreffende stukken.
    Het beleid van de rechtbank is ook dienovereenkomstig; de griffie is niet ingericht om aan dergelijke verzoeken te kunnen voldoen. U is ook meegedeeld dat u met uw verzoek bij uw advocaat terecht kon. Nadat ons enige tijd later bekend werd dat u geen cliënt meer van uw advocaat was is uw verzoek om inzage dan ook terstond toegewezen en bent u ontvangen.

    Dat er in het litigieuze griffiedossier passages of zinsneden geel zijn aangestreept heeft te maken met de voorbereiding door de rechter en de secretaris van de zitting. Het betreft hier aandachtspunten voor hen voor de behandeling van de zaak ter terechtzitting.
    Anderen maken aantekeningen op een apart briefje, welke aantekeningen evenwel niet tot het procesdossier behoren.
    Vergist u zich dus niet in de betekenis van deze accentueringen.

    Ten aanzien van punt 2 merk ik het volgende op:
    Dat u onverrichter zake door de griffie bent teruggestuurd is het gevolg van het feit dat er geen afspraak was gemaakt dat u kon komen. Ook het verlenen van inzage in een dossier vereist organisatie. Ten aanzien van klacht 3 merk ik op dat het geven door deze rechtbank van een herziene beschikking niet tot de mogelijkheden behoort, nu tegen deze beschikking hoger beroep openstond en u, naar ik heb begrepen, tegen deze beschikking ook heeft geappelleerd.

    Naar aanleiding van uw brief van 9 december wil ik het volgende opmerken. De beslissingen van de rechtbank in personen- en familierechtzaken worden in het openbaar uitgesproken.
    Dat wil nog niet zeggen dat derden afschrift kunnen verkrijgen van al deze uitspraken. De rechtbank is van oordeel dat bescherming van de bijzondere belangen van betrokkenen inzake personen- en familierechtzaken dient te prevaleren boven het algemeen belang van openbaarheid van de dossiers betrekking hebbende op zaken met een personen en/of familierechterlijk onderwerp. Een recht op inzage en afschrift staat in bedoelde zaken op gespannen voet met het recht op privacy van de bij dergelijke beschikkingen betrokken personen. De wettekst van artikel 4291. Wetboek van Burgerlijke rechtsvordering luidt: Iedere belanghebbende heeft recht op inzage en afschrift van het verzoekschrift, de verweerschriften, de op de zaak betrekking hebbende bescheiden, de processen-verbaal en de beschikkingen.
    De rechtbank is van oordeel dat mede gelet op het bovenstaande onder "belanghebbenden" dient te worden verstaan direct betrokken personen bij de zaak in kwestie. Dit leidt ons inziens tot een niet onverkorte toepassing van artikel 6 EVRM.

    Ten aanzien van uw laatste vraag merk ik nog op dat incestzaken strafrechtelijke zaken zijn waarop het Wetboek van Strafvordering van toepassing is. Deze wetgeving is niet van toepassing op Zaken als de onderhavige.

    Voor de goede orde bericht ik u nog dat op uw verdere brieven voor zover geen inhoudelijk nieuwe aspectcn bevattend, niet zal worden gereageerd.

    Hiermede voldoende te hebben geinformeerd teken ik,

    hoogachtend,

    de sector coördinator handels- en familierecht, W.F.M. Stornebrink.

    Brief aan D66 kamerfraktie over openbaarheid rechtspraak


    Aan: Dhr. Wolffensperger

    Tweede kamer fractie D'66.
    Datum: 9 februari 1997
    Betreft: Openbaarheid vonnissen.

    Geachte heer Wolffensperger;

    Ondanks het feit dat inmiddels de betreffende portefeuille voor uw fractie wordt beheerd door uw collega Dittrich kies ik ervoor in eerste instantie tot u te richten. Ik vraag dringend uw aandacht voor het volgende;

    Bij de behandeling van het nieuwe familieprocesrecht in de kamer heeft u herhaald en met nadruk de staatssecretaris gevraagd of de toepassing van de openbaarheid van beschikkingen in het familierecht wel voldoende wordt gewaarborgd ( onder andere in verband met de toepassing van artikel 429k BW). Staatssekretaris Kosto stelde zeer absoluut verwijzend naar grondwet en ECRM 6.1 dat dit grondrecht uiteraard gewaarborgd was. De stukken lezend krijg ik de indruk dat de heer Kosto u welhaast een zeurkous vond. Ondanks dat kondigde u aan met een initiatiefwetsvoorstel te komen tot wijziging van art. 429 BW.

    Als ik het goed zie zijn die voorstellen uwerzijds er niet gekomen Inmiddels blijkt het tegendeel van wat Kosto beweerde. U gelieve daartoe nota te nemen van de twee bijgevoegde brieven van mij aan de rechtbank te Zutphen plus het ontstellende antwoord. Ook voeg ik nog een vergelijkbaar antwoord (nog ontstellender?) bij van de rechtbank aan een andere "justiabele", zoals ze dat blijkbaar noemen.

    Ik ben al enige tijd met deze zaak bezig en wordt daarin bijgestaan door een aantal juristen.
    Als ik de stand van zaken voor de buitenwacht uitleg dan beroep ik mij meestal op het feit dat ieder kind in Nederland op school uit de boekjes moet leren dat in Nederland vonnissen altijd openbaar zijn. Ik heb het net nog even nagekeken in "Nederland een rechtstaat" mijn staatshuishoukundeboek op klas 3c van het st. Michiellyceum te Geleen. Inderdaad dat heb ik dus daar geleerd. Blz 61; "De terechtzittingen zijn openbaar op enkele uitzonderingen na, het vonnis moet altijd " met open deuren" worden uitgesproken . (Ook het cursief heb ik letterlijk overgenomen).

    De keuze is dus een beetje óf alle kinderen in Nederland worden verkeerd voorgelicht óf de uitvoering van de wet deugt niet. Over het antwoord zullen we niet van mening verschillen neem ik aan.

    Desalniettemin stelt zich de vraag; WAT NU???
    Deze vraag heb ik uiteraard ook met onze juristen doorgenomen. Uw opvattingen daarover zijn voor ons ook van groot belang. Daarom vernemen wij graag op niet al te lange termijn van u.

    met vriendelijke groet;

    Joep Zander
    Na een lange tijd niets te hebben vernomen, en een boel gezeur, deelde Dhr. Dittrich mij mee dat zich niemand voor de zaak intereseerde en dus(sic) hij ook niet.

    Jurisprudentie openbaarheid

    "Blijkens de rechtspraak van het Europese Hof voor de rechten van de mens (Sutter, 22 febr. 1984, Serie A, nr. 74, par. 33-34; Pretto, 8 dec. 1983, Serie A, nr. 71, par. 26-27; en Axen, 8 dec. 1983, Serie A, nr. 72, par. 31-32) is daartoe immers niet vereist dat de uitspraak op een openbare terechtzitting wordt voorgelezen, doch is voldoende bijv. dat zij in dier voege openbaar is dat zij vanaf een bepaalde, aan de verschenen pp. tevoren bekend gemaakte dag ter griffie in geschreven vorm anwezig is en dat zowel de pp. als elke andere belanghebbende inzage en afschrift van die beschikking kunnen verkrijgen."

    In de aangehaalde beschikking van de Hoge Raad wordt onder andere het Pretto-arrest (Europeesche hof A-71 1983) aangehaald. Het is duidelijk dat de opmerking van de Hoge Raad "als elke andere belanghebbende inzage en afschrift van die beschikking kunnen verkrijgen". Gezien moet worden als een vertaling van de volgende zinsnede uit het Pretto-arrest; " anyone could consult or obtain a copy of it on aplication to the court-registry"
    Het lijkt mij hiermee evident dat met de term elke belanghebbende wordt bedoeld; een ieder die daar belang in stelt. "Anyone" betekent namelijk "iedereen"

    Dat overigens ook in de Nederlandse wet het begrip belanghebbende deze algemene betekenis kan hebben bewijst de kamerbehandeling van het familieprocesrecht;
    Artikel 429 k lid 2 zal moeten worden bezien in het licht van de wetsgeschiedenis (TK 55 24 febr. 94) Hier stelt de heer Kosto met herhaalde zeer grote nadruk tegenover vragen van Wolffensperger dat uitspraken in het familierecht volstrekt openbaar zijn. ("Ik zeg heel helder en duidelijk dat de uitspraak niet voorgelezen hoeft te worden. De openbaarheid impliceert wel dat een ieder die dat wenst een kopie van de uitspraak kan krijgen" TK 55-4153)
    Hier wordt dus in feite omschreven dat het begrip belanghebbende in artikel 429 moet worden geinterpreteerd zoals ook hiervoor al aangegeven, namelijk in de ruime betekenis van het woord.
    De boven aangehaalde uitspraak van de HR kan nooit in het licht van de kamerbehandeling worden bezien; die kwam er namelijk na.

    site-zoekmachine colofon- link2 vaderseenzorg.nl contact dossier emancipatie dossier beeld en geluid; klik voor index dossier repressie familierecht; klik voor index dossier ouderverstoting dossier kinderbescherming dossier rechterlijke macht dossier wetenschap en vaderschap dossier vaders;daders? dossier feminismekritiek
    Last Updated http://vaderseenzorg.nl/openbaarheid.html : zie ook de andere pagina's