dossier literatuur van papa.nl.nuHet zál vaders een zorg zijn; klik hier voor home en inhoudsopgave Een meisje uit miljoenen

 



boekrecensie door Rob van Altena van Vaderboek Frits vd Wens

Een meisje uit miljoenen



Het gaat om het boek Een meisje uit miljoenen, geschreven door Frits van der Wens samen met de journalist Joost van Kleef en verschenen in september 2013.

“Ik heb gevochten voor mijn recht én dat van Lotte…Dat verhaal wil ik vertellen…Helpt het mij niet dan helpt het misschien een ander”.

‘Lotte’ is zijn dochter die hij sinds haar 6de jaar, nu elf jaar geleden, niet meer gesproken heeft. Op haar 12de was er nog een korte ontmoeting, alleen voor de mededeling dat zij hem niet wilde zien: “Ik ben boos op je omdat mama steeds naar de rechtbank moet door jou. Ik wil je niet meer zien”.

Als het verhaal begint is van der Wens beveiliger bij een steenrijke fabrikantenfamilie en louter beroepshalve maakt hij ook kennis met de 26-jarige dochter des huizes. Tot zijn verbazing wordt die op hem verliefd en niet lang daarna wil zij ook nog met hem trouwen. Geld speelt geen rol bij de bruiloft en ook niet voor de glorieuze villa die het jonge stel betrekt. De echtgenoot kan zijn baan opzeggen en na een goed jaar wordt het kindje Lotte geboren. Het sprookje duurt 2 1/2 jaar dan wil Sophie weer scheiden, zij is nu verliefd op een ander. Men schrijft 1998.

“Sophie wilde trouwen, Sophie wilde scheiden. Wat Sophie in haar hoofd heeft gebeurt. En wat zij niet in haar hoofd heeft, gebeurt niet.”

Mismoedig verlaat de schrijver uit zichzelf de echtelijke villa. Kort daarop komt een juridisch raadsman van de familie hem opzoeken om de echtscheiding in der minne te regelen. Er wordt gewapperd met groot geld maar dan moet hij wel elk contact met het dochtertje prijsgeven. Daar piekert hij niet over en dan beginnen de 12 jaar durende rechtsgangen.

Vooral de journalist en medeschrijver Joost van Kleef legt in zijn inleiding een sterk verband tussen de bulkende rijkdom van de familie (‘nieuw geld’) en hun batterij dure strafrechtadvocaten die het omgangsrecht zullen gaan verpesten. Dat zal in deze zaak sterk gespeeld hebben maar geldt m.i. niet voor het probleem in het algemeen. Want ook een arme bijstandmoeder kan het met uitgekookte slachtofferkomedie ver brengen. De ruim twintig autobiografische vaderboeken en de vele honderden biografische vaderverhalen in de media die wij nu kennen, komen uit alle rangen en standen.

Het boek geeft verder een goede, heel gedetailleerde beschrijving van de dolgedraaide rechtsgang. Bij de rechtbank Maastricht krijgt Vader omgangsrecht, moeder saboteert dat. Kinderbescherming gaat onderzoek doen maar tijdens dat onderzoek, dat een jaar duurt, mag vader zijn kind alvast niet zien. Dan luidt het advies dat er in de ‘observatiekamer’ gaat worden onderzocht hoe dochter op vader reageert. Door een eenzijdig doorzichtige spiegel mag een heel kwintet, bestaande uit moeder, haar nieuwe partner, een psychoanalyticus, een gedragsdeskundige en een raadsonderzoeker meekijken. Ook krijgt vader tevoren allerlei instructies hoe hij zich wel en niet mag/moet gedragen. Na een paar sessies volgt een observatierapport waarin o.a. : “Vader bewandelt tegen de wind in alle mogelijke gerechtelijke wegen om aan zijn kind te trekken”. Dan wordt Lotte(6) door de rechtbank gehoord, vader mag daar niet bij zijn en krijgt ook geen verslag van wat er gezegd is. Daarop wordt alle omgang door de rechtbank geschrapt met verwijzing naar het deskundigenrapport van dr. M. de Jong (zie eind van dit artikel). Vader gaat in beroep bij hof Den Bosch dat de hele zaak verwijst naar België, waar allebei de ouders wonen.

Kortstondige hoop voor vader want bij de rechtbank Tongeren krijgt hij weer omgangsrecht, om dat dan bij het gerechtshof Antwerpen net zo hard weer te verliezen. Ondertussen heeft de Hoge Raad in Den Haag het arrest van het hof Den Bosch echter in cassatie vernietigd en de zaak doorverwezen naar het gerechtshof Arnhem. Dat verwijst op zijn beurt de zaak toch weer terug naar België. Zelfs de deurmat lijkt langzamerhand vaal gesleten door de eindeloos binnenvallende processtukken, rapporten en vonnissen.

Antwerpen vonnist dan opnieuw onderzoek in een observatieruimte, in België aangeduid als bezoekruimte ouderschapsbemiddeling. Die ontmoetingen verlopen redelijk goed maar na een keer of acht houden zij, alleen als tijdelijk bedoeld, weer op. Volgt weer een evaluatierapport en terwijl dat opgesteld wordt mag vader dochtertje niet ontmoeten. Het opstellen van zo’n rapport duurt anderhalf jaar. Dan volgt nog een eenmalige ontmoeting alleen om het meisje(12) haar vader te laten mededelen dat zij hem niet meer wil zien.


Het boek heeft een bredere betekenis, vooral omdat er twee lijnrecht tegengestelde richtingen in echtscheidingsland zeer uitvoerig aan het woord komen. De ene kant bij monde van de psychiater/psychoanalyticus ‘prof. dr. H. de Jong’ uit Amsterdam [weet iemand of dat de echte naam is?], de andere kant door mr. Wendy van der Stroom-Willemsen, advocate in familiezaken.

Dr. de Jong schrijft een advies van 9 bladzijden, gericht aan moeders vechtadvocaat mr. Max Moszkowicz, dat in het boek (op blz. 135 e.v.) letterlijk wordt weergegeven. Enkele kerncitaten: “Lotte moet eerste haar oedipale fase afmaken anders zou zij terugvallen in haar ontwikkeling”… “Lotte hecht geen belang aan bezoeken aan haar biologische vader. Haar tegenzin moest door haar moeder en papa Kees worden overwonnen”…”De omgang van Lotte met haar biologische vader zou zeer ernstig nadeel opleveren voor de geestelijke ontwikkeling van Lotte en derhalve in strijd zijn met zwaarwegende belangen van het kind”. “Het is in het belang van Lotte dat zij[6] het recht krijgt om zelf te bepalen of zij vader wel of niet wil bezoeken”. Enz.

Daartegenover staat het 4 bladzijden lange nawoord door mr. Wendy van der Stroom. Ook hieruit wat kerncitaten:

(Dit zijn) “zaken waarin de cliënt wel in zijn of haar wettelijk recht staat maar waarin dat recht niet te halen valt omdat ons systeem in Nederland hier niet op ingericht is. Weliswaar schrijft de wet sinds 1 maart 2009 voor dat de verzorgende ouder het contact met de andere ouder dient te bevorderen. En daarnaast moet de zorgdeling van vóór het uiteengaan zoveel mogelijk gelijk blijven. In de praktijk blijken dit echter loze wettelijke bepalingen, de praktijk is nog lang niet altijd op deze wetgeving ingesteld.”

“Helaas staat het geval van Frits niet op zichzelf… De onderzoekers van de Raad voor de Kinderbescherming en medewerkers van Jeugdzorg zien het, ze bevestigen het tussen de regels door en in de een-op-een gesprekjes, maar hebben het in hun rapporten altijd vermanend over ‘de strijd tussen de ouders’ zonder dat de vinger op de zere plek wordt gelegd, dus zonder te melden wie van de ouders de strijd aanwakkert en krampachtig in stand houdt. Zonder op te schrijven wat men werkelijk ziet gebeuren, draait men in rapportages om de hete brij heen”.

“De stroperigheid van ons huidige systeem …, de niet-flexibele rechtsingang, het maanden moeten wachten op een zitting en dan maar hopen op een onderzoeker die opschrijft wat er werkelijk gebeurt en er niet voor terugdeinst aan waarheidsvinding te doen, een rechter die durft te beslissen en hulpverleners die daadkrachtig kunnen optreden, advocaten die niet polariseren maar constructief meedenken over ontwikkelingsbelangen van kinderen. Het ontbreken van dit alles is waar op dit moment de ouders van kwade wil nu juist hun ‘winst’ weten te halen.”


Rob van Altena






 

Het dossier vaderliteratuur van Papa.nl.nu
site-zoekmachine home en inhoudsopgave site het zál vaders een zorg zijn colofon- tip&citaat- contact- link2 dossier:vaders;daders? dossier beeld en geluid; klik voor index dossier repressie familierecht; klik voor index dossier ouderverstoting dossier kinderbescherming dossier wetenschap en vaderschap dossier rechterlijke macht dossier feminismekritiek
Last Updated http://vaderseenzorg.nl/chantana.html : zie ook de andere pagina's