De redactie wenst verder aan te tekenen dat er ook gevallen bekend zijn waarin de Raad voor de Kinderbescherming ouders door de gehaktmolen haalde omdat ze vonden dat er van dit syndroom sprake was. Dit bleek dan later onjuist (vonnis Venema vs Nederland EHRM). Het blijft dus uitkijken geblazen. Mishandeling moet worden aangetoond voordat het tot veroordeling en ingrijpen kan leiden.

Is mijn kind ziek of heeft mijn partner Münchhausen by proxy?

Wat je lijkt te zien, is dat je een kind hebt, dat het ongeluk getroffen heeft dat het de ene na de andere ziekte krijgt. De dokters staan voor een raadsel. Je denkt een perfecte, lieve, bezorgde en zorgzame partner te zien, die het kind geen seconde alleen laat en het zelf bij al de medische klachten bijstaat. Je partner zorgt zo goed voor het kind dat jij je daar geen zorgen over hoeft te maken. Een sterke persoonlijkheid die uiterlijk kalm en onaangedaan lijkt, die zich goed heeft leren houden. Je denkt een partner te zien die schijnbaar alles over heeft voor het kind. Hij of zij heeft zich heel erg verdiept in de ziekte van het kind om het beter te kunnen helpen. Die ouder is zo vaak in het ziekenhuis of bij de dokter dat het medisch personeel op vertrouwde voet komt te staan. Je ziet een partner die geïnteresseerd is in de ziekte van andere kinderen. Je ziet een doorzetter die als een behandeling niet aanslaat gewoon naar de volgende medische specialist gaat die het kind misschien wel helpen kan. Het kind boft maar met zo´n ouder. Dus waarom zou je twijfelen aan dit alles? Het lijkt paranoia, maar in sommige situaties moet je het bovenstaande verhaal als volgt lezen:

Wat je ziet is dat je kind het ongeluk getroffen heeft een ouder te hebben die een ziekte voor het kind verzonnen heeft. Het kind kan niet genezen, omdat je partner het ziek houdt. De dokters staan logischerwijs voor een raadsel, want het gaat om een ziekte met allerlei niet logische symptomen. Je ziet hier een perfecte, gewetenloze en zorgvuldige leugenaar. Die het kind geen seconde alleen wil laten, die jou niet bij de behandeling wil hebben, omdat bedrog anders uit zou kunnen komen. Je ziet een ouder die het kind bij al de medische klachten bijstaat, om te kunnen manipuleren.  Je ziet een sterke persoonlijkheid die niet uiterlijk kalm en onaangedaan lijkt, maar het echt is. Het leed van het kind interesseert hem of haar niet, het gaat alleen om de eigen ziekelijke behoefte aan medische aandacht. Goed liegen, bedriegen en toneelspelen is de sleutel. Deze ware acteur heeft alles over voor zichzelf en gebruikt het kind daarbij als ding om dat te bereiken en heeft zich heel erg verdiept in de ziekte van het kind om geloofwaardiger over te komen en de medici beter om de tuin te kunnen leiden. Deze ouder wil zo vaak mogelijk in het ziekenhuis zijn om een kick te krijgen en is zo´n goede acteur (die zelfs in tranen kan uitbarsten) dat dokters en het medisch personeel geheel ingepalmd worden en op vertrouwde voet met hen komen te staan. Je ziet een partner die geïnteresseerd is in de ziekte van andere kinderen om zodoende weer inspiratie voor het eigen toneelstuk te krijgen. Je ziet een gewetenloze bedrieger die als hij of zij de indruk krijgt dat het spel  doorzien is, naar de volgende medische specialist gaat die het bedrog misschien niet doorziet. Het kind heeft enorme pech met zo´n ouder. Het is een ouder met het Syndroom van Münchhausen by proxy (MBP)

Münchhausen by proxy is een afschuwelijke vorm van kindermishandeling.

Daarbij is er sprake van een dader, die een perverse ziekelijke behoefte heeft aan aandacht (vaak van medisch personeel) en

daarom zelf en met voorbedachten rade een (psychologische) ziekte heeft bedacht, veroorzaakt of aangebracht bij een slachtoffer, om

weloverwogen en opzettelijk artsen en anderen om de tuin te leiden, zodat die artsen het slachtoffer behandelen voor een nepziekte,

waardoor de dader zijn zo hoognodige aandacht (van medisch personeel) krijgt.

De dader is meestal de moeder, maar ook de vader of andere verzorgers van het slachtoffer, verplegers en ziekenverzorgenden kunnen Münchhausen by proxy-daders zijn. De slachtoffers zijn vaak de kinderen van de dader. Behalve kinderen kunnen ook volwassenen, ouderen en dieren het slachtoffer zijn.

Om kort te gaan; MBP is gewoon door middel van een ander, aandacht trekken.

Hoe herken je MBP?

Wanneer het kind gescheiden wordt van de ouder verminderen of verdwijnen de symptomen. Als een behandeling wordt gestopt blijken de kinderen kerngezond te zijn.

Waarom trapt iedereen erin?

Je kunt het je gewoon niet voorstellen dat een ouder ziektes verzint of veroorzaakt bij een kind om zelf aandacht te krijgen.

Hoe herken je een Münchhausen by proxy-dader…een greep uit de kenmerken

Hij of zij

vindt de ziekenhuisomgeving heerlijk,

is gefascineerd in medische details en ziekenhuis roddels. toont een behoefte om een perverse relatie met een dokter of ziekenhuisstaf te hebben, waarin de dader erg afhankelijk is van het medisch personeel.

is redelijk medisch onderlegd, vaak door zelfstudie.

kickt op attentie van andere mensen, zoals familie, vrienden, de gemeenschap, en medische professionals en wil zelf constant de aandacht hebben.

heeft een moeizame relatie met de andere ouder; die zich afwendt van het zieke kind, terwijl de dader die ziekte brengt, de heldenrol op zich neemt en voor het kind zorgt.

is heel erg attent, is model ouder en onwillig van haar kinds zijde te wijken.

blijft ongebruikelijk kalm en emotioneel onaangedaan met in het vooruitzicht dat haar kind serieuze medische ingrepen zal moeten ondergaan.

wordt boos als de arts de behandeling weigert, valt dan de medische staf af.

eist verder onderzoek of ingrijpen, meer procedures, second opinions, en overplaatsingen naar andere beter toegeruste faciliteiten.

Waarom willen ze aandacht?En waarom van medisch personeel? De daders voelen zich niet gewaardeerd in het huidige gezin. Maar ook voelden ze zich als kind geen gewaardeerd gezinslid of zelfs verwaarloosd door hun eigen ouders. Een positieve ervaring (eventueel uit hun jeugd) met medisch personeel of hulpverleners, doet ze terugverlangen naar diezelfde positieve ervaring. Daders willen het slachtoffer permanent ziek houden, om zo zelf nog meer aandacht te krijgen. Je offert immers je eigen leven op om voor je kind te zorgen. Je krijgt veel aandacht vooral van medische staf en wordt bijna als een heilige beschouwd.

Wie?

95% Van de mensen met Münchhausen by proxy is vrouw. Mannen die dit gedrag vertonen zijn dus ver in de minderheid, maar hebben dezelfde behoefte aan aandacht. Waarom zoveel vrouwen? Dat heeft te maken met onze cultuur. Alhoewel onze maatschappij steeds geëmancipeerder wordt, zijn het nog steeds meer mannen dan vrouwen die werken. Moeders zijn nog steeds de voornaamste managers van het gezin, verzorgers van het kind. Zij zijn het die met het kind naar de dokter gaan.

Wat is de rol van de vader?

De vader heeft geen idee van de drama's die zich voltrekken. Hij werkt overdag en heeft geen zicht op wat er thuis is gebeurd. Net als de dokter kan hij de leugens, die zijn vrouw vertelt over de dingen die overdag gebeurd zijn, niet controleren. De verzorging laat hij logischerwijs aan de moeder over en zij gaat ook met het kind naar de dokter. De vader is allang blij dat deze zorg niet op hem rust.

Als het kind de vader erop aanspreekt, zal de vader er vaak vanuit gaan dat het kind liegt. De moeder doet in zijn beleving juist alles om het zieke kind te helpen. Hij neemt zijn vrouw meestal voor de volle 100% in bescherming en blijft haar steunen door dik en dun. Hij gelooft alles wat zijn echtgenote hem wijs maakt. Zulke mannen zijn vaak erg afhankelijk van hun vrouw. Ik hoop dat veel vaders dit artikel lezen en indien van toepassing, het gedrag van hun partner eerder kunnen gaan plaatsen. Dat zij er niet automatisch vanuit gaan, dat het kind de dingen verzint. Een vader zou de eerst aangewezene moeten zijn, om zijn kind tegen deze daden van de moeder te beschermen.