Het zál vaders een zorg zijn

Landelijke dag Stichting Dwaze Vaders



De lezer(es) dezes wordt er nadrukkelijk op gewezen dat hij/zij zich niet bevindt op een site van de stichting Dwaze Vaders. Onderstaand stuk is bedoeld als een onafhankelijk journalistiek verslag van een onafhankelijk redacteur. Iedereen die zich desondanks stoort aan het gebruik van het begrip "dwaze" of de verwijzing naar de stichting Dwaze Vaders wordt verzocht eerst telefonisch met ons contact op te nemen om een redelijk gesprek te kunnen voeren.

Landelijke dag Stichting Dwaze Vaders

28 november l999

Verslag van onze redacteur Rob van Altena

De Dwaze Vaders hebben sociale geschiedenis gemaakt: zij hebben het probleem van de afgedankte vaders (en soms moeders) dat door de samenleving zo lang genegeerd werd, door lastige acties permanent zichtbaar gemaakt. Die doorbraak vond zijn beslag in de jaren l989-'95 onder leiding van de creatieve Tjerk Bakker.

De landelijke dag van de Stichting Dwaze Vaders vindt traditiegetrouw plaats in Bodegraven op de laatste zondag van november. Dit jaar bestonden de Dwaze Vaders alweer tien jaar en hoewel men dat geen reden vond om een feestje te bouwen ("er is niet echt veel veranderd", "er is nog een lange weg te gaan") had de dag toch een apart tintje.

Of dat ook de reden was dat er zo'n 175 mensen waren opgekomen, dubbel zoveel als de laatste paar jaren? Nee, dus: ook de deelnemers waren niet in de stemming voor een feestje of reunie maar juist vervuld van een soort beheerste strijdlust die het beste doet hopen voor de nabije toekomst: er lijken weer meer gedumpte vaders te komen die actief de slag willen aangaan voor hun contact met de kinderen.

Arthur Ross gaf een lezing over het ouderverstotingssyndroom (PAS).

Spreker Otto Vos (tweede kamerlid VVD) zag voor de toekomst een mogelijkheid tot wetswijziging in die zin dat als het contact tussen kind en niet-zorgouder verbroken wordt, op de zorgouder de bewijsplicht komt te rusten dat zij alles gedaan heeft om het contact te handhaven. Op wat langere termijn zijn de vooruitzichten dat omgangsrecht ook wordt nagekomen, volgens Vos ronduit goed te noemen. Het nu geldende personen- en familierecht draagt namelijk nog het stempel van de vroegere taakscheiding kostwinning/huishouding maar die is snel bezig plaats te maken voor een model van gelijke taakdeling. Over een jaar of tien zal de gezamenlijke verantwoordelijkheid van ouders na scheiding veel vanzelfsprekender zijn geworden. Dan wees de spreker erop dat er in l998 maar 92 klachten zijn ingediend bij de Inspectie Jeugdhulpverlening en 100 bij de Raden voor de Kinderbescherming. Dat is weinig: als ouders vinden dat die instellingen hun werk slecht doen, moet er meer geklaagd worden.

Spreker Peter Prinsen hekelde de doorgeschoten staatsbemoeienis die scheidende ouders tot beinvloeden, manipuleren en hersenspoelen uitlokt. Weliswaar behouden beide ouders nu volgens de wet van l januari l998 het ouderlijk gezag maar als moeder niet met vader wil communiceren, neemt de rechter vader dat gezag weer even hard af. Dat komt neer op oude wijn in nieuwe zakken.

Artikel 9 van het Internationaal Verdrag van de Rechten van het Kind zegt dat ouders en kinderen nooit van elkaar gescheiden mogen worden, tenzij dat nodig zou zijn in het belang van het kind. Met die uitzondering is bedoeld dat het woord "nooit" hoogstens buiten werking kan worden gesteld door specifieke argumenten ten voordele van het kind, bedoeld is niet dat een rechter bij wijze van routine op advies van een Raad voor de Kinderbescherming die weer het advies volgt van een orthopedagoog "in het belang van het kind" grote aantallen ouders kan uitsluiten die het kind niets misdaan hebben.

Bemiddeling tussen ouders kan nuttig zijn op relatief kleinere punten (kleding, overdracht) maar niet om het omgangsrecht als zodanig af te dwingen.

Spreker stipte ook aan dat de Engelsman Julian Fitzgerald, die een internationaal samenwerkingsverband van vadergroepen tot stand probeert te brengen, in de zaal aanwezig was. Tot slot prees hij het zittende bestuur: de Stichting Dwaze Vaders is, mede door hun toedoen, zo algemeen bekend geworden dat dwaze vader van een merknaam tot een soortnaam is geworden zoals dat vroeger met het merk aspirientje gebeurd is: een dwaze vader is iedere vader - binnen of buiten de Stichting Dwaze Vaders - die zijn kinderen niet meer ziet en daartegen in het geweer komt.

Het driehoofdige bestuur - Leo en Annemiek Bevaert en Ria Meester - dat vrijwel in deze samenstelling de Dwaze Vaders vier jaar geregeerd heeft, kondigde zijn aftreden aan. Er was warm applaus voor hun jarenlange onvermoeibare inzet, zo heeft Annemiek Bevaert in tien jaar tijds 33.000 inkomende telefoontjes behandeld! Een nieuw bestuur werd voorgesteld, bestaande uit de beproefde medewerkers Arthur Ross (voorzitter), Frank van Haaren, Tineke Sterenborg en Perry Stuart. Overdracht van de bestuursbevoegdheid werd aangekondigd per l januari maar op een latere vraag zei de nieuwe voorzitter dat er toch meer een "glijdende bestuursovergang" over een wat langere termijn zal plaatsvinden.



Het is een publiek geheim dat er bij de Dwaze Vaders de laatste jaren te veel energie is gestoken in onderlinge tegenstellingen, waardoor men ook niet weinige goede krachten heeft weten kwijt te raken. Het nieuwe bestuur wensen wij een minder autoritaire manier van leiding geven toe. Ook hopen wij van een vadergroep die communicatie na scheiding nastreeft, op communicatie met andere oudergroeperingen. Dat ook veel deelnemers aan de landelijke dag dat willen, bleek uit de verslagen van de discussiegroepen.



Rob van Altena
home site het zál vaders een zorg zijn inhoudsopgave colofon tips & citaat mail links site zoekmachine en surftips


Last Updated http://vaderseenzorg.nl/landdag.html : zie ook de andere pagina's