dossier literatuur van papa.nl.nuHet zál vaders een zorg zijn; klik hier voor home en inhoudsopgave Notaris X door Paul Koeck

 



boekrecensie uit 1997 door Rob van Altena van Notaris X door Paul Koeck

Notaris X


Nu het de laatste tijd weer van de valse incestbeschuldigingen wemelt en de Dwaze Vaders worden opgeroepen om die vooral uitvoerig bij het bestuur te melden, is dit bepaald een toepasselijk boek.

"Notaris X" is de Antwerpse notaris Luc Rochtus die jarenlang werd geteisterd door een spervuur van valse beschuldigingen. Het boekwerk, geschreven door een in Vlaanderen bekend auteur, is daar een soort getuigende documentatie van. De zaak zelf is vooral bijzonder omdat zij niet, zoals meestal, een open einde heeft - gebrek aan bewijs en 'voorlopig' het beoogde contactverlies met de kinderen - maar omdat valse opzet hier bewezen kon worden en het gerecht daarom de (nog erg jonge) kinderen aan de vader toewees.

Het verhaal begint op een achtermiddag in de herfst van 1983 toen mijnheer X gewoon bezig was het gezinsinkomen te verdienen en mevrouw X zich ondertussen met de twee zoontjes van zes en drie jaar gewoon door haar eigen vader in de auto liet afhalen en naar haar ouderlijk huis (terug)brengen. Einde van het samenleven, zo simpel gaat dat. Voorlopige voorziening: moeder alimentatie en kinderen, vader wat bezoekrecht.

Wie moeiteloos bijna alles kan krijgen wat zij wil, komt wel erg in de verleiding dan ook helemaal alles voor zichzelf alleen te willen hebben. Zo ook hier: na een paar maanden ging de moeder de vader lukraak beschuldigen van misdragingen tijdens het bezoek. Het jongetje van zes verklaarde bij de politie dat zijn vader hem en zijn broertje mishandelde en o.a. anaal misbruikte. Hij herhaalde dat elke zondagavond na thuiskomst van het bezoek aan zijn vader.

De politie(c)inspecteur had zijn twijfels: "(het kind) ratelt dit in een adem af en herhaalt het zo dikwijls als men wil, zonder dat er een woord wordt gewijzigd".

Het gerecht twijfelde ook, uit het verleden van de 35-jarige beschuldigde was maar dan ook totaal niets homofiels of pedofiels op te diepen. Maar voor alle zekerheid werd het bezoekrecht ingekrompen tot een zondag in de veertien dagen, van 10 tot 6 uur ten huize van de ouders van mijnheer X en in hun aanwezigheid. Ook mijnheer X zelf past er terdege voor op dat hij bij zo'n bezoek nooit met de kinderen alleen is. Toch blijft het oudste zoontje elke zondagavond zodra hij weer bij moeder thuis is, de beschuldigingen herhalen en sjouwt zij dan weer met hem en zijn broertje naar de politie om aangifte te doen. Men bedenkt een eenvoudige list. Op een bezoekdag blijven een inspecteur (in burger) en zijn vrouw quasi als kennissen heel de dag in gezelschap van de vader en de kinderen. Ook nu is de vader dus geen ogenblik met de kinderen alleen, wat door de inspecteur in zijn verslag wordt vastgelegd. Toch trekt de moeder ook de volgende ochtend weer als gewoonlijk met het oudste zoontje naar de politie om aangifte te doen van de gebruikelijke 'incesthandelingen'.

Door de mand gevallen... Kort daarna komt de hartverscheurende uitleg: "Mijn moeke zei een tijdje geleden toen ik van mijn papa kwam dat ik dat moest vertellen...Ik weet dat mijn moeke alles dikwijls herhaald heeft zodat ik het niet zou vergeten. Ik zie mijn papa graag en vind het zeer spijtig dat zij niet meer samenwonen. Nu zondag heeft mijn moeke mij gezegd dat ik het weer moest vertellen dat mijn papa zijn pietje in mijn mond had gestoken wat niet waar was. Mijn papa heeft dat nooit gedaan maar ik moest dat allemaal van mijn moeke vertellen."

Een van die beklagenswaardige kinderen dus aan wie door de vechtscheiding elk geestelijk houvast ontnomen wordt en die dan alleen nog maar bij allebei de ouders overdreven in de gunst willen komen. Ook bij zijn vader op bezoek was hij waarschijnlijk het meest meegaande kind dat men zich maar wensen kan. In zijn arrest wees het hof van beroep erop: "dat de moeder klaarblijkelijk de kinderen dwingt voor een van hun ouders te kiezen terwijl deze kinderen loyaliteitsgevoelens hebben voor beide ouders; dat onvermijdelijk als gevolg hiervan de kinderen innerlijk verscheurd worden;...dat mevrouw X vooralsnog niet bekwaam is de kinderen tot een evenwichtige ontplooiing te laten komen in respect en liefde voor beide ouders;..dat het aangewezen voorkomt het hoederecht aan mijnheer X toe te kennen met de verplichting de kinderen te laten verblijven bij diens ouders." Na dit arrest escaleerde de zaak echter pas goed. De moeder beet zich in haar vechthouding vast en overtroefde de ene beschuldiging nog met de andere: duivelsaanbidding, Hitlerisme! Een ochtendblad wilde haar onvoorwaardelijk geloven. Er ontsprong een wat geheimzinnig hulpcomite "Wim en Jan": deze namen bedoeld als schuilnamen voor de twee zoontjes, die in werkelijkheid anders heten. De kwestie werd nu steeds meer in de politieke tegenstelling links-rechts getrokken, daardoor echter ook steeds onaannemelijker. Tegen l987 werden de allerlaatste arresten uitgesproken en liepen de aanklachten langzaam dood. Nu, bijna tien jaar later, geeft men ook in De Morgen tussen de regels door wel toe dat men aan die beschuldigingen toen veel te grif geloof heeft gehecht.

In de laatste fase is nog een partijdige en incompetente rol gespeeld door de Leuvense kinderpsychiater prof. K.Pijck die bij zijn gesprekken met het oudste zoontje deze de beschuldigingen tegen zijn vader praktisch in de mond legde (in het boek blz. 156 e.v.). Hij is hiervoor ook ter verantwoording geroepen door de tuchtraad van de Belgische Orde van Geneesheren, waarvan de uitspraken echter niet openbaar zijn. Pijck is ook voor ons niet zonder belang omdat hij, nu hij in Belgie door deze zaak zijn mooiste veren verloren heeft, nog wel eens graag in Nederland in de kranten schrijft wanneer er weer iemand van seks met (zijn) kinderen beschuldigd wordt. Heel erg oppassen dus met deze mijnheer. De achtergrond van het hulpcomite Wim en Jan en van heel de persaktie tegen notaris X werd duidelijker toen Wim en Jan de ware voornamen bleken te zijn van de zonen van mevr. M. Van Haegendoren, voorzitster van de Belgische vrouwenraad en bestuurslid van de politieke partij die het genoemde ochtendblad beheerst.

Het laatste woord is voor mijnheer X zelf, die in heel deze zaak als een getergde leeuw van zich af heeft gebeten, wat hem trouwens naar zijn eigen overtuiging ook juist gered zou hebben. Eind goed, al goed? Nou nee: "Ik wil volledig eerherstel en ooit zal ik dat ook krijgen, maar die zaak zal me wel heel mijn leven blijven achtervolgen".

Rob van Altena

(Eerder in Nieuwsbrief Dwaze vaders van juni 1997)

"Notaris X", door Paul Koeck, uitg. Kritak, Leuven, l990 ISBN 90 6303 316 8

 

Het dossier vaderliteratuur van Papa.nl.nu
site-zoekmachine home en inhoudsopgave site het zál vaders een zorg zijn colofon- tip&citaat- contact- link2 dossier:vaders;daders? dossier beeld en geluid; klik voor index dossier repressie familierecht; klik voor index dossier ouderverstoting dossier kinderbescherming dossier wetenschap en vaderschap dossier rechterlijke macht dossier feminismekritiek
Last Updated http://vaderseenzorg.nl/lila.html : zie ook de andere pagina's