| Handhaving gezamenlijk gezag en omgangsrecht dossier papa.nl.nu | |
Over dit onderwerp is een uitgebreider artikel verschenen in het boek Ouderverstotingssyndroom; een drieluik.
In de tekst van het rapport op bladzijde 46 wordt gesproken van 580 daadwerkelijk gevangen genomen personen in Frankrijk in 1997. Uit de kleine lettertjes van de bijlagen blijkt echter dat het er maar 88 zijn. Een aanzienlijk verschil. Uit andere rapporten blijkt dat ongeveer 700 vaders per jaar in Frankrijk in de gevangenis komen omdat ze weigeren om onder de conditie van verbroken omgang alimentatie te betalen ( dat is daar namelijk ook strafbaar)
De correcte cijfers maken des te meer duidelijk dat het invoeren van speciale strafmaatregelen om omgangsonrecht en loylaiteitsmisbruik te bestrijden en daarmee ouderververstoting te voorkomen weinig effect zullen sorteren. Dit mede in aanmerking genomen het feit dat het aantal kinderen in Frankrijk dat een van zijn ouders niet ziet minstens zo hoog is als in Nederland ( 30-50% van de kinderen ziet na scheiding een van zijn ouders niet meer).
Over dit laatste cijfer heeft het ministerie overigens ook al eerder zeer verwarrende cijfers verspreid die ook niet waarheidsgetrouw bleken.
Het beperkte effect van de genoemde maatergelen wordt met name veroorzaakt door het zeer naar sekse onderscheiden vervolgingsbeleid van het openbaar ministerie. Misdrijven in de privé-sfeer begaan door mannen worden met voorrang vervolgd en er worden zelfs nieuwe wetten voor gecreëerd ( Anti-stalkingswet). Overtredingen in de privé-sfeer begaan door vrouwen worden echter in het algemeen afgedaan als lage prioriteit in verband met het privé-sfeerkarakter.
Overigens mag wel opgemerkt worden dat bij een welwillend vervolgingsbeleid ook nu reeds het frustreren van omgang zou kunnen worden vervolgd als zijnde vallende onder het wetsartikel over mishandeling ( geestelijke mishandeling).
Een nieuwe wet zal de willekeurstoepassing van de wet door justitie ( Openbaar ministerie) alleen maar doen toenemen. Het aantal procedures zal groter worden enzovoorts. Er moet juist geen willekeur zijn. Kinderen mag het contact met hun ouders nooit ontzegd worden en dit moet niet afhankelijk zijn van de bui of opvatting van een officier van justitie of een rechter. De betrokkenheid van de staat moet juist minder worden en de verantwoordelijkheidstoedeling aan ouders groter. Kinderleed als brood voor advocaten, rechters en kinderbeschermers het moet eens afgelopen zijn.
De commissievergadering bestond vandaag uit vier vrouwen, acht mannen
en een manlijke staatssecretaris.
Ingebrachte standpunten naar aanleiding van het onderzoek naar
rechtshandhaving en de brief van de minister daarover aan de Tweede
Kamer:
Dhr. Santi (PvdA)
De PvdA is tegen strafrechtelijke sancties en is voorstander van een
experiment met omgangshuizen. De PvdA bepleit tevens de mogelijkheid
van bemiddeling op niet-vrijwillige basis. Ook wil de PvdA dat het
kabinet nagaat hoe aanvullingen kunnen worden opgenomen in het
Burgerlijk Wetboek en het Wetboek van Rechtsvordering om de naleving
van beschikkingen van de kinderrechter te verbeteren. De PvdA bepleit
tevens een beter gebruik van bestaande sancties. Concreet voorstel is
om de sancties automatisch op te nemen in beschikkingen. Eventueel
dient daarvoor de wet te worden aangepast.
Dhr. Dittrich (D'66)
D'66 is tegen strafrechtelijke sancties. Het strafrecht heeft een
component van vergelding en D'66 vindt deze niet op zijn plaats. D'66
acht het niet in het belang van het kind dat de verzorgende ouder
wordt gestraft. Bovendien is volgens D'66 elders gebleken dat
strafrechtelijke sancties niet helpen en dus een symbolische wetgeving
zullen zijn. Men wil daar niet aan meewerken.
Dhr. Vos (VVD) vraagt dhr. Dittrich waarom strafrechtelijke sancties dan wel zijn opgenomen in de wet tegen het stalken. Dhr. Dittrich antwoordt dat stalken in zijn opvatting strafwaardig gedrag is, maar onttrekken aan de omgang niet.
D'66 is voorstander van omgangshuizen, omgangsbemiddeling, omgangsbegeleiding en bepleit wat het laatste betreft dat deze niet door de Raad van de Kinderbescherming zal worden verricht, gezien de aversie die veel ouders tegen de Raad hebben.
Mevr. Halsema (Groenlinks) Ook Goenlinks is tegen strafrechtelijke sancties. Groenlinks 'wil eerst wat anders proberen'. Ook lijfsdwang (een huidige sanctie) acht Groenlinks niet in het belang van het kind. Deze partij bepleit omgangshuizen 'en andere bemiddelingsstrategieën', zoals een voorlichtingscampagne die duidelijk moet maken dat omgang in het belang van het kind is. Ook Groenlinks is van mening dat de Raad voor de Kinderbescherming geen rol moet spelen in bemiddelingsprocessen.
Dhr. Vos (VVD)
De VVD is voorstander van strafrechtelijke sancties. Volgens de VVD
moet zowel het 'voortraject' worden versterkt (met name verplichte
bemiddeling alvorens men toegang krijgt tot de kinderrechter) als ook
het 'natraject' (duidelijke strafrechtelijke sancties als
beschikkingen van de rechter niet worden nageleefd). Vos houdt een
krachtig en overtuigend betoog over het aanzien van de rechtsstaat
waarbij de eigen verantwoordelijkheid van de burger (ouder) dient te
zijn afgebakend door duidelijke grenzen, waarbij het strafrecht van
oudsher een preventieve werking op overtreding van die grenzen
uitoefent. De VVD zoekt het in op te leggen taakstraffen aan ouders
die beschikkingen niet naleven. Men acht de huidige sanctie lijfsdwang
slechter dan de voorgestelde sanctie taakstraf.
De VVD vraagt het kabinet om een kwaliteitsonderzoek naar de
rapportages van de Raad voor de Kinderbescherming en naar de beleving
van de cliënten van de Raad.
Dhr. van Wijmen (CDA)
Dhr. van Wijmen houdt een onverstaanbaar en warrig betoog dat zodoende
nauwelijks valt op te tekenen. Het CDA juicht alle experimenten toe.
Voor het CDA is het uitgangspunt: "omgang moet, tenzij".
De omgang mag eigenlijk nooit worden ontzegd. Het CDA wil niet
uitsluiten dat strafrechtelijke sancties daarbij behulpzaam kunnen
zijn maar wil zich nu niet uitspreken over de invoering daarvan.
"Het kind is het centrale subject van het complex", aldus dhr. van wijmen,
en daarom ligt de zaak zo moeilijk en gevoelig.
Dhr. Cohen (PvdA), staatssecretaris van Justitie
Soms zijn problemen in het omgangsrecht niet oplosbaar, vanwege de
hevige conflicten tussen de ouders. Geen enkele maatregel zal daar
verandering in kunnen brengen. Voor de staatssecretaris zijn de vragen
derhalve: "hoe ver kun je gaan en welke middelen zet je in".
De staatssecretaris komt vervolgens met een staatsrechtelijk en
juridisch bedenkelijke opinie: hij vraagt zich af of het altijd in het
belang van het kind is indien een uitspraak van de kinderrechter wordt
afgedwongen.
Dhr. Vos (VVD) interrumpeert hem en stelt dat de uitspraak van de
kinderrechter qualitate qua ook reeds in het belang van het kind was.
Hoe kan handhaving van die uitspraak dan tegen het belang van het kind
zijn? De staatssecretaris van Justitie repliceert: "het past inderdaad
niet in onze staatkundige opvattingen, maar het is wel een feit".
Volgens hem moeten oplossingen zoveel mogelijk met 'zachte drang' en
'zoveel mogelijk overleg' tot stand worden gebracht. Hij is dus
tegenstander van het inzetten van het strafrecht.
Omdat bijna alle fracties voor omgangshuizen zijn, wil hij 'een
indringend debat' daarover wel voortzetten. Hij ziet daarbij meer een
taak voor het ministerie van VWS dan voor Justitie.
Dhr. Vos (VVD) interrumpeert hem en wijst hem erop dat
rechtshandhaving toch bij uitstek een taak van Justitie is. Dhr. Cohen
antwoord dat dat aspect inderdaad onder Justitie behoort, maar dat de
omgangshuizen zijns inziens onder VWS zouden moeten vallen.
Dhr. Vos (VVD) vraagt hem daarop of mensen niet van het kastje naar de
muur zullen worden gestuurd. De staatssecretaris erkent dat probleem
maart denkt dat door 'een goede afstemming' dit probleem zo klein
mogelijk zal kunnen worden gehouden. Justitie zou volgens hem het
concept moeten leveren, VWS de uitvoering.
De staatssecretaris is voorstander van het Bor project maar acht het
ongewenst dat de Raad voor de Kinderbescherming daar een taak in zal
hebben.
De staatssecretaris zal studeren op de mogelijkheid van verplichte
bemiddeling. Dhr. van Wijmen (CDA) interrumpeert en zegt dat deze
verplichting op gespannen voet staat met het principe dat de burger
vrije toegang tot de rechter behoort te hebben.
De staatssecretaris zal het verzoek van de VVD om een kwaliteitsonderz
oek naar de rapportages door de Raad voor de Kinderbescherming
doorgeven aan de minister, omdat deze de Raad onder zich heeft.
Ten slotte zegt de staatssecretaris toe dat zal worden gekeken naar de
mogelijkheden om binnen het civielrecht te komen tot aanvullingen die
de rechtshandhaving in het omgangsrecht kunnen bevorderen.
Conclusie van dit debat:
Kamerbreed is er steun voor een experiment met omgangshuizen. De Kamer
is onder de indruk van het vermeende succes daarvan in het buitenland.
Geen der partijen heeft een kosten-baten analyse gemaakt. Men beseft
daarom niet wat men over zich afroept. De staatssecretaris probeert de
boot zoveel mogelijk af te houden en - waar dat niet mogelijk is - bij
de steiger van de buurman af te meren.
Het is onze taak de fracties beter te informeren over de grote nadelen
van omgangshuizen als oplossing voor een grootschalig probleem. Het
fenomeen omgangshuis zal namelijk de problemen verder
institutionaliseren en niet bijdragen aan een structurele oplossing.
Bijna Kamerbreed is ook de aversie tegen specifieke bepalingen in het
strafrecht. Alleen de VVD is op zuiver juridische en staatsrechtelijke
gronden voorstander, terwijl het CDA deze optie niet uit wil sluiten
maar evenmin nu wil aanvaarden.
De bijdragen van de fracties van Groenlinks en D'66 vallen op door oppervlakkigheid. Deze fracties zijn duidelijk niet erg geïnvolveerd met de problematiek en de woordvoerders zijn onvoldoende deskundig. Wij dienen deze fracties intensief te informeren over de werkelijke gang van zaken in de samenleving, zodat de betrokkenheid van deze fracties groter zal worden en men beter in staat zal zijn om politieke afwegingen te maken. Met name de inbreng van mevr. Halsema van Groenlinks is oppervlakkig en in zekere zin arrogant, omdat er geen enkele voeling blijkt met het onderwerp. Het standpunt van D'66 is eveneens teleurstellend en de argumenten mager, maar dat is bij die partij minder verrassend dan bij Groenlinks, dat toch een overtuigende humane en maatschappelijke visie zou moeten hebben ontwikkeld. De VVD steekt in de persoon van Vos met kop en schouders boven de andere fracties uit. De VVD heeft een duidelijke visie waar men het mee eens of oneens kan zijn. De VVD is ook de enige fractie die zich (terecht) druk maakt om het aanzien van de rechtsstaat en maatregelen mede stoelt op het tegengaan van een verdere degradatie van de betekenis van de rechtelijke macht. Geen der andere partijen lijkt zwaar aan dit probleem te tillen.
Bezien vanuit een meta-visie, valt op hoezeer de samenleving in zijn geheel wordt gegijzeld door "het belang van het kind", dat al decennia gelijk staat aan het belang van moeder. Wie heeft meegemaakt dat de politie niet optreedt bij het negeren van beschikkingen "omdat dat niet in het belang van het kind zou zijn", wie vervolgens ziet hoe ook de kinderrechter uiteindelijk buigt voor moeder "omdat dit in het belang van het kind is", die merkt ook tijdens dit kamerdebat dat ook de landspolitiek niet weet hoe men moeder tot een verantwoordelijk gedrag jegens haar kind kan krijgen, omdat iedere maatregel die men kan verzinnen "niet in het belang van het kind" zou zijn. Moeder heeft, met het kind in handen, dus een volledige samenleving in gijzeling. De enige maatregel die men niet verzint, is moeder dan het kind maar even af te pakken en dan te kijken of ze niet meewerkt. Ieder gezond en weldenkend mens zou die optie beproeven, temeer daar het succes in diverse buitenlanden vele malen groter is dan een regiment omgangshuizen zou kunnen bewerkstelligen. En het is nog gratis ook. Toch komt geen Kamerlid op dit idee, hoewel diverse kinderrechters er inmiddels concreet aan toe zijn. De oorzaak ligt mijns inziens in een informele maar daarom niet minder dwingend aanwezige staats-ideologie in ons land: kinderzorg is moederzorg.
Bij het verlaten van het Kamergebouw stuitte ik op een bord aan de voorgevel, met daarop artikel 1 van de grondwet. Ik was zojuist bij een beraadslaging van de Tweede Kamer geweest waar dat artikel met voeten wordt getreden. Ouders worden nog steeds ernstig naar geslacht gediscrimineerd, en bij de rechter worden zij ongelijk behandeld.
Maarten Legκne
secr. SOS Papa!
24-05-2000
Citaten uit de T.V. - uitzending van Omroep Limburg op 28 februari 2000
Onderwerp: "IN HET BELANG VAN HET KIND".
De inleiding van de uitzending:
Elk jaar komen er landelijk naar schatting 7000 gescheiden ouders (12000 kinderen) bij die hun kinderen niet mogen zien of omdat de rechter bepaalde dat dit beter is voor het kind of omdat de verzorgende ouder de door de rechter vastgestelde omgangsregels simpelweg niet uitvoert.
Er gaan steeds MEER stemmen op om het niet naleven van de omgangsregels strafbaar te stellen.
Presentator: Dit is . hij heeft een dochter van 10 jaar, maar die heeft hij sinds zijn scheiding in 1994 maar weinig gezien, volgens staan zijn ex-vrouw, de rechters en de kinderbescherming, een normale omgang met dochter in de weg.
dr. mr. Renske Wijshoff, advokaat te Roermond: ik adviseer de mannen die bij me komen en die problemen hebben met de omgang, dan begin ik op de eerste plaats de rechtspositie te verduidelijken en te zeggen dat ze als man in het nederlandse recht praktisch nergens staan
en dat ze bijna nergens op kunnen terug vallen,
dat ze afhankelijk zijn van de goodwill van hun partner en dat, dat inhoudt, wat mij betreft en dat woord gebruik ik al heel vaak, pappen en nat houden,
d.w.z. dat ik zeg van nou geef maar toe en ook al vindt u het onredelijk wat u vrouw voor eist of noem maar op, probeer in ieder geval de situatie niet zodanig te laten escaleren dat mevrouw het kind weg houdt, want als het eenmaal zover is, dan kun je het niet meer terug draaien,
ik bedoel dan staan de posities van partijen al zover van elkaar verwijderd,
dat gewoon die vrouw er als het ware een prestige object van maakt om haar kind maar van de man weg te kunnen houden en ik zeg tegen de vader dan ook u moet zich ., u moet het niet zover laten komen, u moet maar proberen in gesprek te blijven en ondanks het feit dat u meent ..
het onredelijk vindt,
toch uw vrouw op een of andere manier tegemoet te komen in het belang dat u het kind ziet.
Je kunt niet naar de politie gaan en zeggen van kijk hier heb ik een beschikking van de rechtbank haalt u mijn kind als vader, een politie is daar niet voor geschikt, ik bedoel dan zeggen ze dat is een familie rechtelijke kwestie, zoek het zelf maar uit, je staat in feite machteloos, als je ..
Presentator: Dat is wel raar als dat een advokaat dat zegt
Wijshoff: ja, als ik, ja .., als ik voor de vrouw optreedt niet,
maar wel als ik voor de man optreedt .., dan sta ik machteloos als een vrouw niet wil meewerken,
dan heb ik inderdaad nog de mogelijkheid voor de gijzeling en het opleggen via kort geding van een dwangsom, maar dat heb ik nog nooit meegemaakt . en ik denk als ik dat in de praktijk een keer zou doen dat, dat gewoon averechts zou uitwerken.
Presentator: Wat ziet u hier het liefste binnen komen, een gescheiden man of gescheiden vrouw ?
Wijshoff: een gescheiden vrouw, ja, want
een gescheiden vrouw, die krijgt in het nederlandse echtscheidingsrecht praktisch alles wat ze wil .
Presentator: dat is een winning case voor u ?
Wijshoff: ja dat is voor mij een winning case,
je vraagt dus het huis, als er kinderen zijn krijgt de vrouw altijd het huis toegewezen, de man moet maar zien waar hij onderdak vindt, ik heb vaak meegemaakt dat de man dan maar in de auto slaapt, terwijl de vrouw het huis en de kinderen krijgt toegewezen, ze vraagt alimentatie,
je stelt zelf je omgangsregeling op zoals het jou het je het beste uitkomt,
behaaglijk rust je vervolgens achter over en dan is de man aan het woord en die ja, die moet voor elke kleine cm, om het zo maar eens te zeggen, strijden voor wat hij wil hebben,
die vindt wellicht de alimentatie te hoog, die vindt de omgangsregeling te weinig ruim, die vindt dat hij ook recht heeft op het huis, je kunt er praktisch zeker van zijn dat je op alle punten scoort.
Citaten uit de T.V. - uitzending van Twee Vandaag op donderdag 6 april 2000
Onderwerp: omgang na scheiding in het belang van het kind
Presentator: Er blijven altijd ouders die voet bij stuk houden, wat er ook gebeurd
om dit te doorbreken gaan er steeds meer stemmen op om de omgang wettelijk te regelen,
de ouder die de omgangsregeling niet nakomt zou strafrechtelijk vervolgd moeten kunnen worden.
Mr. PRINSEN, advokaat: Ja zeggen sommigen, als er een omgangsregeling is, die niet wordt nagekomen kun je een kort geding aanhangig maken en om een dwangsom vragen of om een gijzeling, lijfsdwang vragen en wordt de onwillige ouder voor elke keer dat hij of zij niet meewerkt een of meer dagen opgesloten in een huis van bewaring.
Maar dat zijn helemaal geen beste middelen, want je moet ervoor naar een advokaat, een zeer kostbare procedure en dan speelt zich voor die President in Kort Geding weer af wat zich al eerder heeft afgespeeld bij de rechter die de omgangsregeling trof en mensen worden weer naar de bemiddeling gestuurd en dat is een lijdensweg, met als resultaat dat partijen steeds stelliger, steeds fanatieker tegenover elkaar komen te staan.
Mr. Vos, VVD: Als alle uiterste eindstation, als bemiddeling geen zin heeft gehad en als de rechter er ook niet door heen komt dan is het inderdaad een waardevolle optie om nog het strafrecht te laten toepassen.
Presentator: Hoe zou dat er dan uit moeten zien ?.
Mr. Vos: Dat zou ertoe kunnen leiden dat als er een omgangsregeling ligt en een van de partijen weigert zonder redelijke grond eraan mee te werken dat de rechter de vrijheid moet hebben om die man of vrouw te veroordelen tot, ik noem maar een voorbeeld 2 weken in een jeugdtehuis te werken,
om eens te zien hoe het met kinderen gaat die helemaal geen ouders meer hebben,
dat kan het besef laten groeien dat het nodig is dat kinderen beide ouders nodig hebben
Presentator:
Strafrechtelijke gevolgen van een wet om de omgangsregeling na te komen moet in eerste instantie een preventieve werking hebben en de verwachting is dat de wet helpt onverkwikkelijke toestanden te voorkomen.
Mr. Vos: De wetgever moet afmaken wat nodig is, een adequaat werkend systeem creëren en daarvoor is nodig dat de wettelijke instrumenten om omgangsrecht na te doen leven worden uitgebreid, daarnaast moet de mentaliteit veranderen en de mentaliteitsverandering, die moet uit de mensen zelf komen,
mensen moeten zich echt realiseren dat bij een echtscheiding tussen de man en de vrouw de huwelijksband doorbroken wordt maar dat ze allebei volledig ouders van het kind blijven
EN dat HUN KINDEREN ook HUN NODIG blijven houden.
Mr. Prinsen: Strafrechtelijk wordt het door de politie gehandhaafd en het effect daarvan is als er sporadisch inderdaad opgetreden moet worden, dat er dan nog altijd veel mildere mogelijkheden zijn in de vorm van een taakstraf, veel gevangenisstraffen, die worden omgezet in een taakstraf als dat wordt aangeboden.
Presentator: Mildere straffen maar het werkt wel beter
Mr. Prinsen: Het werkt beter en het is veel milder
Citaten uit de T.V. - uitzending van KRO Netwerk op 7 mei 2000
Onderwerp: kleinzoon wordt bij oma weggehaald omdat dit van Jeugdzorg niet mag
Presentator: Zijn oma wil hem dol graag opvoeden omdat haar dochter daartoe niet in staat is, maar de Jeugdzorg doet alles omdat te voorkomen. In een uit de hand gelopen conflict over wat wel en niet goed zou zijn voor de toekomst van het kind, moet de rechter nu de beslissing nemen en intussen wacht het jongetje (de 6 jarige Goran) in een tehuis.
Oma: het kind is altijd beter af bij zijn oma, bij zijn familie, dan in welk tehuis ook, als het niet bij de ouders kan zijn.
Mr. M. Moszkowicz, senior, advokaat in Maastricht: Nu zult u zeggen, ja maar die Kinderbescherming, dat zullen toch wel mensen zijn die weten wat ze doen, maar vergeet u het maar. Prof. D. de Levita, kinderpsychiater: Het is een voorbeeld van kinderbescherming op zijn smalst. Mevrouw P. Kassels-Kroon, bewegings-therapeut: Goran is in drie jaar zo geweldig opgeknapt, dat ik het een schande vindt dat ze dat kind daar zomaar plomp pardoes met de politie weghalen.
Presentator: Dit is het verhaal van Goran, het verhaal van een jongetje met een verslaafde en psychische gestoorde moeder. Omdat zijn moeder niet voor hem kan zorgen, komt het jongetje bij zijn oma in huis, oma is praktizerend huisarts en uiterst vitaal. In de 3 jaar dat Goran er is ontstaat een conflict met de Gezinsvoogdij van Rotterdam en met de wet in de hand neemt de voogdij instelling de oma haar kleinkind af. Goran moet naar een kindertehuis, waar hij volgens zijn oma inmiddels dood ongelukkig is. Oma: Hij wil alleen maar naar huis, dat is het enigste wat die wilt.
Presentator: Goran wordt op 15 oktober 1993 geboren, de moeder toont geen interesse in de baby.
In de zomer van 1996 grijpt oma in. Ze waarschuwt zelf de Kinderbescherming en de politie maar die doen dan niets. November 1996, de moeder raakt in een psychose, pas dan komen de instanties eindelijk in aktie, Goran wordt bij Oma gedropt, maar de rechter bepaald dat het jongetje niet onder toezicht komt van oma, maar van de kinderbescherming, d.w.z. van de gezinsvoogdij in Rotterdam.
Het is een begin van alle ellende, mr. Moszkowicz senior, de advokaat van oma, is er duidelijk over.
Mr. M. Moszkowicz, senior: Ik heb nog nooit iemand naar de Kinderbescherming gestuurd, omdat ik onvoldoende zekerheid heb dat daar op de juiste wijze de belangen van het kind worden behartigd.
Presentator: Het belang van Goran is dat hij in een veilige en rustige omgeving opgroeit en die is er ogenschijnlijk zeer, bij oma, maar vreemd genoeg vindt de voogdij instelling vooral, dat de relatie tussen Goran en de psychische gestoorde moeder voorop moet staan. Oma krijgt achtereen volgens drie verschillende voogden toegewezen, die onmiddellijk proberen Goran in een pleeggezin of tehuis geplaatst te krijgen, weg bij oma.
Oma: ik heb geconstateerd bij alle drie de voogden, dat ze niet een echte betrokkenheid bij het kind hebben, dat niet het belang van het kind voorop staat, dat ze geen oog gehad hebben voor de enorme ontwikkeling die Goran hier heeft doorgemaakt. Ik heb het kind zelf i.o.m. met een kinderpsychiater naar een mevrouw gedaan die bewegingstherapie gaf, want het kind was qua motorriek ook helemaal in zijn schulp gekropen.
Presentator: De voogdij legt mondjes maat bezoeken af. In 34 maanden met alle problematiek die er was zijn de voogden 8 maal op bezoek geweest. De voogd vindt dat Goran naar een inrichting moet. Presentator: Waarom moest Goran dan weg bij zijn grootmoeder?
Prof. D. de Levita: ik weet het niet, ik kan het niet verklaren, ik had er ernstige kritiek op, ik vindt het een verkeerde beslissing, ik vindt dat men het accent verkeerd gelegd heeft, natuurlijk zijn er aan dat kind dingen, hoe kan het anders, als je met een psychotische moeder heb moeten leven, zijn er natuurlijk labieliteiten en zwakke plekken en dingen die versterkt hadden moeten, maar ik zie niet in waarom dat niet gekund had vanuit die thuissituatie bij die grootmoeder.
Presentator: Oma vecht voor haar kleinkind, neemt een advokaat, maar verliest in de zomer van vorig jaar een rechtszaak over uit huis plaatsing, want een kinderrechter neemt doorgaans het advies van Jeugdzorg over, Goran moet naar een tehuis, terwijl psychiater Levita had vastgesteld dat het gevaarlijk zou zijn om het jongetje bij zijn oma weg te halen.
Mr. M. Moszkowicz, senior: Ik zal niet zeggen dat die instellingen het niet goed bedoelen, maar al jaar en dag hoor je dat de lieden die daar mee belast zijn, niet allemaal voldoende gekwalificeerd zijn en dan zeg ik het voorzichtig.
Presentator: De zaak escaleert en Goran wordt in september vorig jaar door de politie bij oma weggehaald, sindsdien zit hij in een tehuis in Oostvoorne. In januari j.l. heeft de rechter besloten dat Goran nog 2 jaar in het tehuis moet blijven, Oma is in hoger beroep gegaan.
Wanneer kan dat kleine jongetje erop rekenen dat hij terug mag naar zijn grootmoeder ?
Mr. M. Moszkowicz, senior: Waarschijnlijk als het te laat is.
Citaten uit de T.V. - uitzending van KRO Netwerk op 2 mei 2000
Onderwerp: geestelijke mishandeling van dochter door vader
Presentator: Jonge vrouw sleept haar vader voor de rechter omdat ze vond dat zijn terreur van haar een wrak had gemaakt. Het was voor het eerst dat in Nederland een dergelijk zaak diende en vandaag oordeelde de rechter, vrijspraak voor de vader, het verband tussen zijn gedrag en de ziekte van de dochter was onvoldoende aangetoond en die uitspraak is ook in juridisch opzicht verassend, menig jurist had namelijk verwacht dat de rechter de zaak om een andere reden zou afwijzen omdat het begrip geestelijke mishandeling helemaal niet voorkomt in het nederlandse wetboek van strafrecht, maar zo oordeelde de rechter dus niet.
H. Baartman, hoogleraar kindermishandeling: alle ouders schieten wel eens uit hun slof, gebruiken gemene woorden, ja, kan allemaal, is niet goed, maar dat gebeurd, zo zitten mensen in elkaar. Presentator: Als je een kind met woorden of gedrag pijn wilt doen, kan je spreken van psychisch geweld, aldus hoogleraar Baartman, maar niet alle psychische geweld is psychische mishandeling.
H. Baartman, hoogleraar kindermishandeling: wanneer spreek je nu van psychische mishandeling, als zeg maar dat pijnlijk treffen van een kind, dat in het denken, in het voelen, pijnlijk treffen van een kind, geen enkel opvoedingsdoel meer dient, wanneer is dat het geval b.v. als het bij herhaling plaats vindt, het is ook het geval als het eigenlijk meer gaat om het pijn doen zelf, b.v. het vernederen zelf, dan om het doel om iets te bereiken, dan schiet ook dat pijn doen, dat is inherent aan straffen, zijn doel volslagen voorbij.
Het Feministisch Maandblad OPZIJ, Februari 1998:
Psychiater Nelleke Nicolai (50), een van de voortrekkers van de vrouwenhulpverlening en is verbonden aan een Riagg waar ze ook psychoanalyses doet en een eigen praktijk in Rotterdam:
Je hoort overal dat mannen zich in toenemende mate onzeker voelen over hun maatschappelijke rol. Vrouwen pikken heel veel niet meer. Ze lopen gewoon weg als het te gek wordt. De meeste zelfmoordpogingen van mannen zijn het gevolg van verlating.
Het patroon bij veel mannen die verlaten worden: ze gaan drinken om de depressie te ontwijken. Wanneer ze eenmaal verslaafd zijn komen ze in een vicieuze cirkel terecht.
Het geweld zit in alle mensen, mannen en vrouwen. Vrouwen kunnen psychologisch zeer gewelddadig zijn. Ze slaan niet zo gauw, en ze maken minder mensen dood. Maar ze hebben ook hun manieren om psychisch geweld toe te pasen. Ik denk niet dat haat alleen bij mannen zit, in tegendeel. Vrouwen uiten hun agressie anders, maar het komt vanuit dezelfde bron.
 |
 |
colofon- tip&citaat- contact- link2 |
|
 |
| Last Updated http://vaderseenzorg.nl/handhaving.html : zie ook de andere pagina's |