Denktank M/V

 

---

Begin 2003 verscheen op het internet de campagne ‘Mannen worden  er beter van. En vrouwen ook'. De naam van de campagne was voor menigeen onbegrijpelijk. Alle teksten bevatten de decennia oude clichés over mannen en vrouwen, en waar moesten mannen nu beter van worden? Gelukkig was er via het ‘digitaal debat' een mogelijkheid om te reageren. En dat werd dan ook stevig gedaan.

Een van de onderdelen van dit debat  ging over recht en veiligheid en dat werd ‘getrokken' door Wim Koeslag. Een ontmoeting tussen hem en de Deventer pedagoog Joep Zander begon vinnig en geïrriteerd maar resulteerde in de beslissing om toch eens wat verder te praten. Er werd een bijeenkomst georganiseerd met enkele ‘veteranen' uit de vader beweging, enkele (politie-)mensen waarvan Koeslag wist dat die zich bezig hielden met huiselijk geweld en daarnaast nog enkele mensen die betrokken waren bij het digitaal debat zelf.

Het werd een zeer bijzondere bijeenkomst van 8 mannen en 4 vrouwen.  Een vervolgbijeenkomst van 9 mannen en 5 vrouwen was dat ook. Men besloot onder de naam Denktank M/V verder te gaan. Het thema van de eerste twee bijeenkomsten was huiselijk geweld. Op de tweede was als discussiepartner Commissaris Gerda Dijksman uitgenodigd. Gepland staat nog een bijeenkomst over zorg waar de Tweede Kamerleden die dit onderwerp in hun portefeuille hebben voor zijn uitgenodigd. Alle deelnemers hebben tot dusver bij herhaling verklaard dat ze de discussies als vruchtbaar en open ervoeren.

Wat zijn de redenen om hiermee door te gaan? Kunnen andere clubs iets dergelijks overnemen?

De bestaande organisaties op het gebied van emancipatie hebben zich in de afgelopen jaren uitsluitend bekommerd om vrouwen emancipatie[1]. Op verzoeken vanuit de mannenbeweging om meer aandacht voor mannen-achterstanden werd vaak niet eens gereageerd. Reacties vanuit de vrouwenbeweging doen vermoeden dat men daar vindt dat het wegwerken van achterstanden van mannen automatisch ten koste gaat van het weg werken van achterstanden voor vrouwen. Mannenemancipatie is dan een concurrent van vrouwenemancipatie.

Het zou niet geloofwaardig zijn als de organisaties die zich met zoveel verve voor slechts één sexe hebben ingezet, dat nu plots voor twee sexen zouden doen.

Binnen de Denktank M/V wordt niet gedacht in termen van met elkaar concurrerende geslachten. Mannen en vrouwen hebben ieder hun eigen specifieke problemen en aangezien de mannenproblemen de afgelopen decennia weinig aandacht hebben gekregen vormen die nu de focus van de Denktank M/V, maar niet vanuit de opvatting dat zulks ten koste dient te gaan van wat er voor vrouwen is bereikt.

Representativiteit, deskundigheid en enthousiasme.

Een belangrijke reden om de Denktank M/V in zijn huidige vorm voort te laten bestaan in plaats van te pogen deze problematiek elders onder te brengen  zit m niet alleen in de ongeschiktheid van andere organisaties, maar vooral in de geschiktheid van de Denktank M/V zelf.

De Denktank M/V heeft nu reeds de beschikking over een database/bibliotheek van duizenden titels over achterstanden van mannen (zie www.brokenlink.nl ), uitgebreide contacten met onderzoekers op dit vlak over de gehele wereld, uitgebreide contacten met de veelkleurige mannenbeweging in Nederland. Zo is in recent Nederlands onderzoek gebleken dat men grote moeite had om in contact te komen met gescheiden vaders, wij hebben er duizenden ‘in de computer'.

Overigens is het streven nu vooral een representatieve deskundigheid te bezitten. Organisaties zijn niet als zodanig vertegenwoordigd in de Denktank M/V, wellicht is dat later zinvol.

De Denktank M/V is derhalve een uniek overleg van mannen en vrouwen, en eigenlijk een logische reactie op de vele kritische geluiden die dit debat opleverde over het eenzijdige emancipatiebeleid van de Nederlandse overheid. Het ontstaan van een Denktank M/V past gezien ontwikkelingen in het buitenland in een trend.

Heeft Nederland over enige tijd ook zoiets heeft als een mannenbureau op het ministerie Sociale Zaken, een archief van de mannenbeweging, vader-kind-centra of  opvanghuizen voor mannelijke slachtoffers van huiselijk geweld? Dan zou de kreet ‘Mannen worden er beter van' wat meer inhoud krijgen dan nu het geval is.

 

Toekomst van de Denktank M/V

De Denktank M/V is een prachtig initiatief: het is een forum waar op een vernieuwende manier over emancipatie wordt gesproken. Niet alleen het huidige onderwerp ‘achterstanden van mannen' is nieuw binnen de Nederlandse context, het is ook vernieuwend dat dat gebeurt zonder mannen tegenover vrouwen te zetten.

De Denktank M/V heeft een heleboel deskundigheid in huis en daar wordt nu al een beroep op gedaan (Column voor het Algemeen Politieblad, inschakeling van deze deskundigheid voor politie-opleiding). Sterker nog: er wordt nu al zoveel  beroep op gedaan dat het einde van de Denktank M/V in zicht is als er geen maatregelen worden getroffen.  Een aantal van ondergetekenden is nu al meer dan halftime actief voor dit initiatief en dat is niet langer vol te houden.

Uit het buitenland wordt duidelijk dat  achterstanden van mannen steeds serieuzer worden genomen. Voor DCE biedt zich nu via de Denktank M/V een unieke mogelijkheid aan om op een trein te springen die langzaam op snelheid aan het komen is en die het vanouds bepleitte streven naar gelijke behandeling  van man en vrouw een nieuwe dimensie zal geven.

Voorgesteld wordt dan ook om de Denktank M/V de status te geven van een tijdelijke onderzoekscommissie die voor het eind van het jaar een voorstel indient voor het maken van een nota waarin uitgebreid wordt stil gestaan bij achterstanden van mannen in Nederland, de initiatieven in het buitenland in kaart worden gebracht en enkele beleidsaanbevelingen worden gedaan. Een dergelijk rapport zou een prachtige aanvulling zijn in een reeks die het ministerie inmiddels al in productie heeft[2].

Hoe ging het verder met de denktank?

De denktank m/v was een van de vele initiatieven die met name door vaders gedragen werden in een poging hun verantwoordleijkheid voor deze samenleving en hun kinderen vorm te geven. Als gevolg van de werkzaamheden van de denktank bepleitte minister de Geus van sociale zaken voor meer aandacht voor achterstanden van mannen. De denktank zelf kreeg geen voet meer aan de grond, geen stuiver subsidie en de mogelijkheid van reguliere subsidie via DCE werd zelfs direct onmogelijk gemaakt[3]. Het leek wel of het er om te doen is vreedzame en vruchtbare opengedachtenwisseling over mannen en vrouwenposities te frustreren. Toen Gerda Dijksman op een gegeven moment (2006) zelfs beweerde dat 98% van de daders van huiselijk geweld mannen zijn en minister de Geus geen enkele van zijn toezeggingen nakwam konden we helaas weinig anders meer concluderen dan ... ja wat eigenlijk?