VerPASseerd Ouderschap

Loyaliteitsmisbruik en Ouderverstotingssyndroom

Speech bij presentatie boek Verpasseerd Ouderschap

Onlangs sprak ik een vader die van de kinderbescherming officieel op zijn donder kreeg omdat hij het vanzelfsprekend vond dat hij zijn kinderen gewoon mee kon opvoeden. Dat zou volgens de "belangenverdedigers van kinderen" een vorm van confliktgedrag van de kant van de vader zijn. Ik lieg hier geen woord van. Het navrante van dit geval, in het verband van vandaag dat het hier een in België woonachtige vader betrof die echter van het Nederlands familierecht afhankelijk is. De moeder woont immers in Nederland. Als deze vader afhankelijk was geweest van het Belgische familierecht zou de wet hem met een beetje geluk alle gelijk van de wereld hebben gegeven. Immers gezamenlijk opvoeden is daar als uitgangspunt dik in de wet verankerd en dus vanzelfsprekend. We zullen daarover dadelijk Guy Swennen wat horen zeggen.

Vanzelfsprekendheid van ouder en kindrelaties is eigenlijk het omgekeerde van confliktgedrag. Immers alleen de gezamenlijke en gelijkwaardige opvoeding biedt de mogelijkheid om zonder angst en de daarbijbehorende konflikten de opvoeding in handen van de ouders gezamenlijk te laten zijn. En de ouders, dat wetende, zullen het wel uit hun hoofd laten om daar herrie over te gaan schoppen als direct duidelijk is dat dat niet meer nodig is om hun angsten buiten zicht te houden.

De ombuiging van die vanzelfsprekendheid naar een positief uitgangspunt is denk ik ongeveer wat, in eenvoudigere woorden, een van de kernpunten is in het betoog van Peter Prinsen in het boek. De integriteit van het ouderschap en de paradigmawisseling die nodig is om dat te begrijpen. Die wisseling is dus wellicht het verschil tussen vanzelfsprekendheid en vanzelfsprekendheid. Maar dan de ene keer als probleem gezien en de andere keer als oplossing. Zo eenvoudig kun je het maken; als we van al die problemen van ouders die de relatie met hun kinderen vanzelfsprekend vinden nou gewoon de oplossing maken. Als de vanzelfsprekendheid wordt erkend is het probleem opgelost.

Veel Nederlands burgers zijn de laatste jaren naar België gevlucht vanwege de ridicule houding van de Nederandse jeugdzorginstellingen. Instellingen die zeggen op het belang van het kind uit te zijn, maar blijkens de verhalen over datzelfde bedrijf waar de klanten van vluchtten, Jeugdzorg Noord Brabant, meer bezig is met, mogelijk zelfs frauduleuze, vastgoedpraktijken. Belang van het kind is nog nooit zo opzichtig wat anders geweest dan wat het lijkt te veronderstellen.

Voor de vader die ik hier zo-even memoreerde zal het dus niet helpen dat hij naar België is verhuisd. maar een tijdige verhuizing van gezinnen naar België zou op dit moment wellicht een hoop sores voorkomen. Ik ben benieuwd wat Guy swennen ons daar straks over te melden heeft. Jan de Wit gaat ons hopelijk straks toch van die drastische stap weerhouden door het schetsen van een perspectief voor familierecht Nederland.

Zonder zélf weer een dreutel aan de interpretatie van het belang van het kind toe te voegen ben ik blij dat het ook nú weer gelukt is iemand vanuit de kindpositie wat te laten vertellen over wat er gebeurt als de vanzelfsprekendheid van een opvoedingsrelatie met beide ouders er niet is

In het boek is logischerwijs een plaats inruim voor het eerste vonnis in Nederland waarbij Ouderverstotingssyndroom een rechterlijk argument was. We kijken kritisch naar wat er mee is gedaan. Het verheugt ons vandaag ook de vader in ins midden te hebben die daar vanuit eigen ervaring wat over zal vertellen.

Verder hebben we nog een belangrijk iemand in ons midden, namelijk Peter Brons, de eerste vader die het in Nederland voor elkaar kreeg dat een moeder gestraft werd voor het niet nakomen van een omgangsregeling. Een kwestie ook trouwens die jarenlang de kern uitmaakte van een betoog van Peter Prinsen over de handhaving van omgang. Eindelijk is het zover.

Overigens mogen we niet vergeten dat het inmiddels, in mindere mate , ook voorkomt dat moeders de verstoten ouder worden. Ik weet dat een aantal van hen hier aanwezig zijn. we hebben er in het boek ook aandacht aan besteed.

Joep Zander