Kritiek op Joep Zander

Hint: Als u de tekstopmaak te breed vindt dan kunt u die aanpassen door de grootte van uw eigen venster aan te passen.

Ik denk dat het niet juist is veel kritiek op anderen te geven en ondertussen niet open te staan voor kritiek op mijzelf. Soms is dat wel moeilijk. Soms omdat hij pijnlijk terecht is. Soms omdat de kritiek gegeven wordt op grond van valse of verkeerde informatie, soms omdat de kritiek een zelf-diskwalificatie van de kritiekgever inhoudt. Hoe dan ook, zelfs in dit geval is het denk ik goed om alles zo kenbaar en doorzichtig mogelijk te maken. Het is echter niet zo dat ik altijd antwoorden kan geven op kritiek. Soms wil de gever dat zelf eenvoudigweg niet, of heeft hij althans niet om een reactie gevraagd. en als ik het belang niet zie laat ik het wel eens zitten. Soms is er geen beginnen aan (vergelijk rapporten van de Raad voor de Kinderbescherming) Soms betreft het een dwangbrief (Vader Kennis Centrum) gericht op het uitvechten voor de rechter. Zaken waar ik geen tijd voor heb.
Overigens kunt u altijd tegen mij los gaan op mijn blogpagina Joep's linkerwang .
Er valt ook genoeg moois te melden. Zie hier een kopie van mijn aanbevelingen op Linkedin Zelfkritiek
Ik vind het wel goed om hier te melden dat ik vroeger (70-er jaren) als (23-25 jarige) groepsleider in de intramurale kinderbescherming heb gewerkt, zo'n drie jaar in totaal. Ik denk dat in de tehuizen waar ik werkte ook wel eens pupillen werden opgenomen die daarmee van contact met hun vader werden afgesneden. Die vader moest dan buiten de deur worden gehouden omdat hij te instabiel, dronken of agressief zou zijn. Achteraf vraag ik me af of dat wel klopte. Wij kregen geen gelegenheid dat te verifiëren. Hoewel ik mij als groepsleider altijd erg kritisch opstelde was ik wat optimistisch over de mogelijkheden van de vervangende opvoeding die we in de groep konden bieden in relatie tot het gezinsmilieu. Wel was onze groep altijd zeer beducht voor staatsopvoeding. We steunden de belangenvereniging minderjarigen (BM) en ik was actief in de vakbondsgroep die probeerde beter beleid af te dwingen. Het buitensluiten van vaders is in deze maatschappij een dusdanige vanzelfsprekendheid dat je je het probleem vaak pas beseft als je er zelf mee te maken krijgt. Kinderbeschermingshuizen die ik mee maakte waren een moeras waar volgens mij zelden iemand beter van werd. Groepsleiding niet en kinderen al helemaal niet. Mijn eigen positie was vaak totaal machteloos, groepsopvoeders werden soms door jongeren mishandeld en omgekeerd, hoewel dat laatste volgens mij vooral door hoger personeel. Zelf heb ik het bij een keer een tik om de oren gelaten waarna ik een ontzettende knal terugkreeg. Een collega van mij werd ooit verkracht door een van de jongens.

Ik heb er veel aan gedaan om deze ervaringen te verwerken en er veel uit te leren, wat me later erg van pas is gekomen.
In een van de tehuizen waar ik gewerkt heb bleek seksueel misbruik te zijn voorgekomen. klik op de link voor meer info van mij hierover
Ik denk dat er wel eens terecht wordt geklaagd over mijn opruimdiscipline Ik moet altijd erg attent zijn dat ik mezelf en mijn directe omgeving goed verzorg. Onder veel druk heb ik wel eens de neiging dat te vergeten. Overigens zijn de opruimstandaarden ook een typisch genderissue. Mannen als ik gaan er heel anders mee om dan vrouwen.
Verder zou men kunnen klagen over het feit dat ik probeer contact te blijven bij houden met alle vaderorganisaties en activisten en misschien teveel geneigd ben geweest kritiek op hun onder de tafel te houden, of low-profile te houden. Ik probeer conflicten met de mensen om me heen uit de weg te gaan en daarentegen heel expliciet te zijn over het wangedrag van organisaties als justitie en rechterlijke macht. Maar juist organisaties als justitie en Rechterlijke macht proberen de conflicten te af te schuiven op zo'n manier dat onderlinge verdeeldheid veroorzaakt. daardoor zie ik juist veel minder integere 'leiders' in de vaderbeweging tegenover me staan. Tot zover de kritiek die ik op mezelf heb. Joep Zander

Niet op de bakfiets, geen liedjes zingen en vooral geen betrokken zorgende vader zijn. De inmiddels klassieke kritiek van de Raad voor de Kinderbescherming op mij
Ik zou geen wetenschappelijke scholing hebben en ook verder niet deugen
Kritiek op de strategie; de Koninklijke weg
Een enkele DSM is nog niet genoeg om alle afwijkingen van mij te beschrijven.
Soroptimisten geen kans gunnen om eigen PR tekst op encyclopedie te zetten
Ik zou geen oplossingen weten/geven
Kritiek Anja Meulenbelt op het artikel: Het paternalisme voorbij; over de discriminatie van vaderlijke zorg.korte verantwoording van mij.
Kritiek van Sanne Bosmans op de vermeende verdachte belangen van mij in de discussie over het Parental Alienation Syndrome met repliek
Kort Geding dreiging stichting Dwaze Vaders omdat de zoekterm Dwaze Vader bij mij uitkwam.
Wikipediadiscussies; Ik ben vaderactivist en dus fout.
Nooit praten, want dat geeft alleen maar ruzie
Kritiek Theo R: Ik zou Rob van Altena op zijn sterfbed hebben gedwongen

Ik zou iemand hebben verweten de verkeerde titel te gebruiken

Vader Kennis Centrum daagt in Kort Geding mij voor laster en nog zo wat zaken. Ik geef hier de link naar de aanvankelijke eis

Ik doe van alles om mij de gouden bergen toe te eigenen.

Ik zou de heer Peter P hebben geïntimideerd.

Daar lusten de honden geen brood van
Bakfiets
"Vader heeft op zich wel leuke en kindvriendelijke ideeën zoals liedjes zingen en met zijn dochter op een bakfiets door de stad fietsen. Dit lijkt echter meer te beantwoorden aan zijn eigen behoefte om als vooruitstrevende vader gezien te worden dan dat het past in een verstandige opvoeding van Rosa" zie rapport raad voor de kinderbescherming

Verwijt dat ik verwijt
Ik zou Peter T hebben verweten de verkeerde titel hebben gebruikt; nee ik heb juist aangegeven dat de fout mogelijk werd veroorzaakt door Google-translate. Het is natuurlijk wel handig om zo´n titelfout ooit recht te zetten. Mij werd door de vermeende titularis juist verweten dat ik de titel op joepzander.nl/vaderseenzorg recht had gezet. Tsja dan blijft er altijd wat te verwijten vrees ik en dan wordt het wel een opgaaf om zelf niemand iets meer te verwijten, niet te oordelen, vrees ik. Maar ik blijf mijn best doen te vergeven in de hoop dat anderen mij mijn fouten ook vergeven. Doordat ik het niet accepteerde dat verkeerd titelgebruik werd voortgezet in een gremium waar ik bij was betrokken en het projectief tot mijn probleem werd gebombardeerd werd ik uit de jury van de vaderdagtrofee m/v gezet.
Dwang op sterfbed
Ik zou een vader op zijn sterfbed zou hebben gedwongen tot toezeggingen waar ik belang bij zou hebben. Deze kritiek kwam van iemand (milieuscepticus en journalist Theo R) die zelf veel belangen (juist ook financiële) heeft. Verdere toelichting werd geweigerd en het telefoongesprek door hem afgebroken. Ik kan niet aantonen dat ik iets niet hebt gedaan. Vooral als iemand al bij voorbaat weet hoe het zit en het vermeende slachtoffer inmiddels overleden. Zelf heb ik eerlijk gezegd het gevoel dat een aantal andere personen precies gedaan hebben wat mij wordt verweten. In twee gevallen is dat ook aan te tonen. Details op verzoek.

Afwijkingen
Volgens de moeder van mijn dochter ben ik een masochist en een schizofreen en nog iets wat ik vergeten ben. En dan heb je de heer PT die op een vergadering van de vaderdagtrofee m/v-jury nadat ik hem kwaad opmerkzaam maakte op een projectieve opmerking van hem mij tot borderliner betitelde en er vervolgens voor zorgde dat ik uit de jury werd gezet. Altijd vraag ik me weer af wat een, in zo'n situatie totaal ongepaste, opmerking (zelfs als die waar zou zijn) zegt over degene die het zegt. Maar wie weet.
te betrokken= verdacht
Alom geuite kritiek; een voorbeeld
Kritiek Sanne Bosmans bij pedagogieknet
Sanne: "In Nederland bracht Joep Zander samen met Rob Altena en Wim Theunissen het boek 'Het ouderverstotingssyndroom in de Nederlandse context' uit (1999). Zander heeft nu zijn tweede boek voltooid, 'Moeder-kind-vader, een drieluik over ouderverstoting', waarvan de publicatie midden april 2004 wordt voorzien.
Deze twee publicaties maken het ouderverstotingssyndroom echter enigszins verdacht. Zander is namelijk een voorvechter van het vaderrecht. Zijn publicaties zijn mede gebaseerd op persoonlijke negatieve ervaringen: hij strijdt al jarenlang voor het omgangsrecht van zijn eigen kinderen. Het ouderverstotingssyndroom komt hem, in zijn positie, dus goed van pas. Er is in dit geval dus wel aandacht voor het fenomeen, maar is dit wel juiste en objectieve aandacht?"
repliek
Bijna iedereen die in het veld van scheiding, omgang, zorg en ouderverstoting actief is, is persoonlijk betrokken. Als dit criterium zou worden toegepast op mensen als Vincent Duindam ( die schrijft dan zeker zo positief over zorgende vaders omdat ie zelf een zorgende vader is), Anja Meulenbelt ( zeker zo negatief over de mannenbeweging omdat ze zoveel slechte ervaringen heeft met mannen) Tamar Fischer ( misschien zo onnodig negatief over vaders omdat ze misschien zelf een slechte relatie met haar vader had), Peter Hoefnagels positief over vaders omdat.... enzovoorts dan zouden er geen deskundigen overblijven. De institutionele belangenverstrengeling van wetenschappers als Ed Spruijt, de onderzoekers van het Verwey-jonker instituut die in opdracht van overheid en kinderbescherming op onzorgvuldige en bevooroordeelde wijze onderzoek doen is van een heel ander kaliber. Maar over Spruijt lezen we bij Bosmans geen slecht woord, terwijl die het voorkomen van het ouderverstotingssyndroom in zijn boek ernstig relativeerde. Ik wens mij er persoonlijk op te beroepen dat ik op zeer evenwichtige manier aandacht besteed aan het ouderverstotingssyndroom. Zelfs kinderbeschermers (waar ik veel kritiek op heb) prijzen het feit dat ik op zo'n evenwichtige wijze aandacht schonk aan het standpunt van, moeders kinderen en vaders. Verder is het merkwaardig dat het voorbeeld van ouderverstoting (J) dat Sanne aanhaalt, nu juist precies de case is die ik in aan het rollen bracht en verder ( met pseudoniem, verwijzend wel naar het Telegraafartikel) beschreef in het boek Moeder-Kind-Vader). Uit die beschrijving bleek ook dat ons eerste boek over ouderverstoting mede aanleiding was om deze zaak aan het rollen te brengen. Verdacht???? Ik durf een aardig gokje te doen over de manier waarop Sanne Bosmans persoonlijk betrokken is, maar niet voordat ik haar complimenteer met de rest van haar artikel dat een mooi en gedegen overzicht over het ouderverstotingssyndroom presenteert. Niet dat er verder helemaal niets op aan te merken zou zijn. Maar daarover een andere keer.
noot: Overigens weigerde pedagogieknet mijn reactie op te nemen, dit getuigt niet van een wetenschappelijke mentaliteit. Inmiddels heb ik in het blad Pedagogiek een artikel gepubliceerd waarbij mijn tegenstander Ed Spruijt, wel de genegenheid kreeg tot weerwoord, maar waar deze eigenlijk niet echt inging op mijn stellingen en kritiek.

Stakker
( gastenboek papa.nl.nu)
Saturday 06/08/2002 8:22:02am Name: Esther Henderson E-Mail: Homepage Title: Homepage URL: http:// Referred By: Search Engine Location: Comments: Ik heb een aantal reacties gelezen en ben van mening dat er bij dit clubje een hoog zielepiet gehalte en stupiditeit te vinden is. Ik heb een ex man die gewoon bij ons drieën over de vloer komt en waarmee het goed en gezellig afspraken maken is. Wij hebben onze relatie goed afgesloten en via een convenant afspraken gemaakt. Als vrouwen en soms ook mannen niet goed functioneren in sociaal en/ of emotioneel opzicht, kun je de Raad voor de Kinderbescerming en de rechterlijke daar niet verantwoordeljk voor stellen! In de eerste plaats ben je zelf getrouwd met de betreffende persoon en breng je beiden je mogelijkheden en onmogelijkheden mee. In plaats van iemand anders de schuld te geven lijkt het mij zinvol dat je aan zelfonderzoek en reflectie doet:mét je ex. Als jij of je ex daar te geflipt voor zijn lijkt mij dat jullie probleem. Als de Raad of welke instantie dan ook, door hebben hoe dwaas de betreffende vader eigenlijk wel niet is, is dat niet hun schuld. Vaders die het onmogelijke eisen en verwachten dat een ander dat uitvoert of hen naar de pijpen danst klinkt een beetje uit de jaren 20 en 30. vaders kunnen heel leuk zijn en soms niet: eigen keuze eigen probleem. Ik ken de Raad zijdelings en de gene die ik ken heeft zich in het zweet gewerkt. Helaas was de moeder niet helemaal fris en weinig toerekeninsvatbaar. Zielepieten, zeurpieten en baasspelers doe jezelf een lol en steek je energie in je kinderen niet in zinloze procedures en volkert van der G types, die door middel van deze site hun eigen gelijk willen halen: het mag als bekend worden verondersteld dat de bedenker en beheerder van deze site zijn kinderen niet meer ziet omdat hij in sociaal emotioneel opzicht een stakker is. En daar zoeken jullie hulp bij!? welterusten, slaap maar lekker door. Esther ( een fan van de Raad)
repliek
Ik vond het niet echt direct nodig om in te gaan op de brief van Esther Henderson (2 reacties terug). De meeste mensen zullen er geen moeite mee hebben deze brief zelf naar waarde te schatten. Toch wil ik niet het risico lopen dat er mensen zijn die in dit geval denken dat er inderdaad iets mis is met mij. Wel is het waar dat de Raad voor de kinderbescherming dat vindt. Ik citeer nog maar een keer de conclusies van hun rapport
"Vader heeft op zich wel leuke en kindvriendelijke ideeen zoals liedjes zingen en met zijn dochter op een bakfiets door de stad fietsen. Dit lijkt echter meer te beantwoorden aan zijn eigen behoefte om als vooruitstrevende vader gezien te worden dan dat het past in een verstandige opvoeding van Rosa"
De kinderbescherming vindt inderdaad dat ik hiervoor in therapie moet (om me aan te passen aan de opvoedingsdenkbeelden van moeder). Het gaat hierbij niet om zomaar een passage maar om de concludende eindpassage van het rapport. Een copie van het origineel is gratis voor iedereen beschikbaar. U kunt hierover ook verderlezen op http://joep.nl.nu/rosa.htm.
Mensen als Esther die het hiermee eens zijn gun ik hun gelijk van harte uiteraard. Lang leve de Raad voor de Kinderbescherming.
(Overigens heeft deze Raad voor de Kinderbescherming onlangs, juni 2005) schriftelijk verklaard dat genoemd rapport, inclusie het advies, mij geen recht heeft gedaan. Zie red.) Overigens wil ik bij deze wel duidelijk maken dat dit gastenboek niet de plek is om lasterlijke (oncontroleerbaare onnodig kwetsende) uitspraken naar anderen te ventileren.
Als Esther een telefoonnummer of mailadres kenbaar maakt ben ik genegen met haar persoonlijk verder te discussiëren en daar op de site joep.nl.nu verslag van te doen (desnoods 2 ongecensureerde verslagen van beide kanten)
Met vriendelijke groet
Joep Zander
PS:
Ik heb een prima en nog steeds zorgende relatie met mijn zoon Joshua en een prima relatie met zijn moeder. Dat ik dus mijn kinderen (meervoud) niet mag zien klopt dus niet. Inmiddels (2013) had ik ook weer 4 jaar een uitstekende relatie met mijn dochter totdat de Geestelijke Gezondheidszorgorganisatie Persona non Grata uhh Pro Persona, daar een eind aan maakte.
Joep Zander

Kort Geding dreiging stichting Dwaze Vaders:
Stichting Dwaze vaders
omgangsrecht voor en met kinderen
Betreft: Misbruik naam Dwaze Vaders op Internet.
Geachte heer Zander,
Datum: 21 juli 1999
Op 24 juni jl. heb ik u gevraagd alle verwijzingen naar - en artikelen betreffende de Stichting Dwaze Vaders van uw Internet Homepages te verwijderen.
Ik heb geconstateerd dat dit nog steeds niet gebeurd is.
Ik wijs u er op dat u een onrechtmatige daad pleegt door gebruik te maken van -de naam "Dwaze Vaders"en geef u tot 5 augustus 1999 de tijd om alsnog alle verwijzingen en artikelen te verwijderen. Ook zoekmachines waarmee op "dwaze" wordt gezocht zoals Euroseek, AOL Netfind, Infoseek en Yahoo mogen geen verwijzing middels "dwaze" hebben naar één van uw Internet pages.
Ook de laster ten opzichte van de Stichting Dwaze Vaders dient van uw Internet pages te verdwijnen.
Mocht op 5 augustus a. s. bovengenoemde zaken niet verwijderd zijn dan zal ik u in Rechte betrekken. Het mag duidelijk zijn dat de daarmee gepaard gaande kosten op u verhaald zullen worden.
Voor de goede orde verwijs ik u naar bijgesloten artikel.
Namens het Bestuur van de Stichting Dwaze Vaders,
Leo.C.J. B, voorzitter.
antwoord:
Ik constateerde dat u bezig blijft e-mails naar mij te sturen.
Ik heb besloten deze ongeopend retour te zenden.
Ik ervaar correspondentie met u evenals andere direkte contacten als een vorm van belaging. Ik verzoek u daarmee op te houden.
Verder wijs ik u er op dat u niet zonder bronvermelding gepubliceerde uitspraken van mij in uw nieuwsbrief mag citeren. U dient dit alsnog recht te zetten.
Verder dient u uw sitepage bij de obd zo te herzien dat ik daar niet meer als regiovertegenwoordiger van u wordt vermeld. U weet al jaren dat ik dat niet meer ben en of wil zijn.

Mocht u iets met mij willen regelen dan kan dat via dhr. P die zich als bemiddelaar heeft aangeboden.
Joep Zander
Ik geef geen oplossingen
Dit is een antwoord op een recensie op ouders-online van mijn boek Moeder-Kind-Vader; een drieluik over ouderverstoting. (zie)
Beste Justine,
Ik was eigenlijk eerst niet van plan om nu uitgebreid in discussie te gaan. Maar je open vraag "Vergis ik me?" nodigt me geloof ik uit om er toch maar wat uitvoeriger op in te gaan.
In het boek staat in het hoofdstuk (3.2) waarin de achtergronden van het ouderverstotingssyndroom staan belicht, een uitgebreide beschrijving van wat en hoe zaken anders moeten. De kop daarvan is: Wat er gedaan zou moeten worden. Dit stuk is weliswaar van Ursula Kodjoe, maar het lijkt me duidelijk dat gezien de aard van mijn opmerkingen op andere plaatsen die kant wel ongeveer uitgedacht moet worden. Ik stip een en ander ook zelf aan in het hoofdstuk over geestelijke mishandeling. Het uitgangspunt daarbij is het recht van het kind op een ongestoord contact met beide ouders. Geestelijke mishandeling van kinderen is strafbaar en daar moet naar gehandeld worden. Dat probeer ik duidelijk te maken in hoofdstuk 4. Omdat dit boek over situaties gaat die al misgelopen zijn, en waarin ernstige geestelijke mishandeling een rol speelt, kunnen de maatregelen drastisch overkomen. Maar als een van de ouders het kind mishandelt kun je nou eenmaal níet het belang van die programmerende ouder om het kind al mishandelend bij zich te mogen houden (in meeste gevallen de moeder), de doorslag laten geven. Ik kan me ook niet voorstellen dat je dat wilt insinueren. Dat is dus niet omdat een v$aacuteder recht heeft op een kind, daar gaat het helemaal niet om. Het probléém is júíst dat een moeder (soms vader), programmerende ouder, dénkt recht te hebben op een soort eigendom van het kind. Het is dus niet de verstoten ouder die dwingt. Doordat het dus strafrecht is, is het de gemeenschap, de staat, die ingrijpt (cq zou moeten ingrijpen) bij mishandeling. Dus het líjkt niet eens op dwang door de vader ()of anderszins verstoten ouder).
De huidige praktijk is (in theorie) dat als een ouder een kind fysiek mishandelt het kind in het uiterste geval, na een poging tot begeleiding, bij die ouder wordt weggehaald. Als het goed is, is dat tijdelijk. Waarom dat bij aantoonbare ernstige gééstelijke mishandeling anders zou moeten zijn is me niet duidelijk. Zoals ik uitleg zijn beide strafbaar. Natuurlijk moet vooral veel herstelwerk verricht worden. Het is geenszins de bedoeling dat het kind op het eind twee ouders mist. De relatie met beide ouders moet juist (uiteindelijk) worden genormaliseerd.
Aan dit soort ingrijpen gaat een heel proces vooraf. En als het goed is wordt daar beter gekeken waar en hoe dit soort problemen kunnen worden voorkomen. In het boek heb ik Elly (de moeder) daarover zelf aan het woord gelaten: "Ze hadden me moeten dwingen." Dat is ook de kop boven het interview met haar. Duidelijker kan niet. Ook Ans (kind) maakt allerlei opmerkingen over hoe het anders zou moeten die in dezelfde richting wijzen. Het verbijstert haar dat haar vader met zijn procedures geen voet aan de grond kreeg.
In mijn boek laat ik de betrokkenen dus in hoge mate zelf aan het woord over de oplossingen. In je recensie merk je zelf ook op dat het van belang is mensen, speciaal kinderen, zelf aan het woord te laten. Dat doe ik met name; Ans in dit boek, Mylene in het vorige, Mattie in het nieuwste boek Gemist vaderschap.
In mijn nieuwste boek ga ik wel wat uitgebreider in op de oplossingen. Overigens verwijs ik ook in de inleiding van Moeder-Kind-Vader op de essentie van de verklaring van Langeac en het Franse recht. Een verwijzing onder aan blz. 8 maakt het de lezer mogelijk tot in detail de preventieve oplossingen zoals ik die ook zie, mede heb opgesteld in 1999, na te kijken.
En preventieve oplossingen zijn uiteraard van het grootste belang. Daarom is het zo stuitend dat de bestaande instellingen en de politiek nauwelijks bezig zijn met het construeren van oplossingen, en niet wensen te zien wat er wordt aangericht. Daar maak ik me wel kwaad over. In die zin ben ik activist ja. Maar met argumenten tegenover de inhoudelijke leegheid van overheid en instituten als AMK en Kinderbescherming. Ja en dan ben ik trots op mijn activisme uiteraard. Je kunt en mag niet alleen toekijken als een groot deel van de kinderen uit deze generatie zo gemangeld wordt, toch?
Het staat je helemaal vrij om hier nog een antwoord op te geven. Ik beschouw bovenstaande als publieke correspondentie. Als je antwoordt zou ik het op prijs stellen als ik je repliek ook zo mag behandelen.
vriendelijke groet
Joep Zander

Ik verhinder Soroptimisten hun eigen PR te voeren
Geachte heer Zander,
U heeft een prachtige website, maar dat geeft u niet het recht om ongevraagd over anderen in een algemene publiekssite zoals Wikipedia te publiceren. Het is jammer dat u nooit contact hebt opgenomen met de Unie van de Soroptimistclubs in Nederland, Suriname en de Nederlandse Antillen om u te vergewissen van wat deze organisatie precies inhoudt. Statuten alleen zijn daarvoor niet voldoende, zoals u ongetwijfeld weet.
Wij hebben, niet wetende van uw bestaan op dat moment, het initiatief genomen om de tekst in Wikipedia te wijzigen. Dit, naar aanleiding van klachten die wij van onze leden kregen. De tekst is in een breed forum van leden getoetst en vervolgens op de site van wikipedia gezet. Het is dan ook vervelend te moeten constateren dat u meent op eigen gezag daarin wijzigingen aan te moeten brengen die niet alleen onjuist zijn, maar ook tot doel hebben onze organisatie c.q. de leden daarvan in een kwaad daglicht te zetten. Niet voor niets hebben wij eronder gezet dat de tekst goedgekeurd is door het bestuur van de Unie, vertegenwoordigende 95 clubs in Nederland met bijna 3400 leden. Wij hoopten dat u daardoor vrede zou kunnen hebben met de nieuwe tekst. Door uw handelwijze schaadt U niet alleen onze organisatie maar ook Wikipedia, die nastreeft objectieve en waarheidsgetrouwe informatie te verschaffen.
Met vriendelijke groet,

Nelleke Fontein
Uniepresident 2005-2007
Mijn eerste reactie: (zie voor de rest: het overleg van het lemma op wikipedia en meer informatie over de soroptimisten)
Beste Nelleke,
De onderstaande (red: staat nu hierboven) tekst dient grotendeels niet als mail aan mij persoonlijk te worden gericht. Ik zal hem een dezer dagen voor u plaatsen waar hij thuishoort, namelijk op de overlegpagina van het betreffende lemma op wikipedia. Hij staat nu al op de kroegpagina van Wikipedia. Eventueel zal ik ook daar bijdragen aan het formuleren van een antwoord.
Voor zover wel persoonlijk dank ik u voor de complimenten voor mijn website.
een groet
Joep Zander

Wikipedia
Ik editte ook graag op Wikipedia. Ik heb daar een paar keer heftige discussies gevoerd over vaderschapsonderwerpen. Daar heb ik hier ook eerder iets van vermeld (soroptimisten). Deze kritiek op mij is later ingetrokken of althans gerelativeerd. Ook is er een aantal keren terecht kritiek op mij geleverd vanwege slordige referenties en daardoor foute conclusies. Zo trok ik een keer uit een Telegraafkop de conclusie dat 30 procent van de kinderen biologisch niet van de vader afkomen waarvan dat werd vermoed. En ik paste die verkeerde conclusie ook nog eens verkeerd toe. Het is mijns inziens wel zo dat een van de meest navrante onderdelen van gemist vaderschap, het vaderschap is dat überhaupt niet gekend kan worden omdat niet wordt vastgesteld welke vader bij welk kind hoort.
Een flinke fout maakte ik toen ik veronderstelde dat het woord "altijd" voorkomt in de tekst van art. 6.1 EVRM. Weliswaar is het juist dat art 6.1 bedoelt dat openbaarheid van uitspraken geen uitzonderingen kent en dus altijd dient te worden toegepast, het woord "altijd" zelf stond er niet in (Ook niet in het Engels). Het aardige is wel weer dat ik deze fout zelf heb ontdekt en hersteld.
Mijn eigen foutjes maken me wat milder naar andere mensen die ik wel eens beticht van valse referenties in en buiten Wikipedia. Het zou wel prettig zijn als die hun fout ook af en toe toegaven (Gerda Dijksman, Vincent Duindam etc).
Ik ga hier niet in detail in op alle wikipediadiscussies die ik heb gevoerd. Op mijn voormalige gebruikerspagina op Wikipedia kun je er meer over vinden.
noot: Inmiddels is er op wikipedia een ware hetze tegen mij gevoerd waarbij tot slot zelfs gebruikerspagina's met verweer hiertegen van mij werd verwijderd. Het verwijderen van verweer is natuurlijk een zwaktebod als je je gelijk wilt bewijzen. Meer op deze elders opgeslagen verweerpagina. Ik ben inmiddels op wikipedia geblokkeerd vanwege vermeende privacyschending (de facto het linken naar twee openbare wikipedia-pagina's) en verstoring van de werkprocessen (ik zat de censurering van het Demmink-lemma in de weg)
Nooit meer praten
En dan is er nog het hoofd van de school van mijn zoon die vindt dat je vooral niet met mij moet praten want daar zou wel eens herrie van kunnen komen.Van dat standpunt kwam wel herrie. zie ook: mijn blogs hierover

Vaderschap niet voor kinderen
In augustus 2009 probeerde iemand onder het pseudoniem van Jitschak mij de les te lezen over het idee dat je vooral niet voor je kind zou moeten vechten. Hij had zelf na het voeren van ettelijke procedures geconcludeerd dat hij zich beter rustig kan houden. Dat kan in zijn geval best een goede keuze zijn geweest. De vraag is of je dat dan maar direct op alle vaders moet omslaan (die meestal niet eens aan procedures beginnen trouwens). Ik zou te weinig naar kinderen kijken. Ik citeer Jitschak: "De titel roept wel al vragen bij me op: gemist vaderschap: het gaat dus niet (!) om de kinderen maar om het vaderschap, en gemist geeft aan dat er geen hoop meer is..de hoop voorbij zeg maar" Lees meer over die discussie op mijn weblog

Niet wetenschappelijk
In augustus 2009 startte een hier niet te noemen advocate een klachtprocedure tegen een psychologe die het gewaagd had te stellen dat bepaalde verschijnselen bij een kind haar aan ouderverstotingssyndroom deden denken. In haar antwoord voerde deze psychologe een aantal boeken van mij op. Dat leverde de volgende reactie op van deze advocate:
Zie mijn weblog
Daar lusten de honden geen brood van De heren Hanhart, Tromp, Prinsen haalden 15 jaar geleden een door mijzelf geschreven en onder mijn naam geschreven stuk buiten mij om terug bij een kinderbeschermingsblad. Het ging om de zinsnede "De honden lusten er geen brood van" Daarna dreigde ik de door mijzelf opgerichte groep commissie familierecht uit te worden gegooid vanwege deze uiting. Dit laatste is niet door gegaan. De geschiedenis sindsdien bekijkend is het eigenlijk nooit meer goed gekomen tussen mij en hun. Niet omdat ik hun haat, integendeel, ik hielp ze voortdurend allerlei podia op (Helaas leverde Tromp zijn artikel niet voor de deadline af). Maar de houding naar mij bleef hetzelfde. Dit zegt m.i wel wat over de vaderbeweging en of over mij. Kiest u vooral zelf. Zie ook
Carlo K vond in een procedure voor de Kamer van Koophandel dat ik uit zou zijn op 'gouden bergen' die van Rob van Altena naar de stichting Spagaat toe zouden vloeien. Hij was zelf toen voorzitter (ja inmiddels ontslagen) en er was nog een ander bestuurslid (heeft er nu ook niet meer zo'n trek in). Zelf bleek hij een overschrijving (met veranderingen achteraf) van de bankrekening Rob van Altena (op zijn sterfbed al dan niet getekend inclusief doorhalingen) te hebben waarbij er 10.000 euro aan hem persoonlijk zou worden overgeschreven. De avond voor Rob zijn overlijden probeerde hij een giropasje te bemachtigen en de hospita te bewegen hem de pincode daarvan te geven. Ik kon dit voorkomen. Na de weigering om voldoende toe te lichten waarom wij een kopie van dat overschrijvingsformulier bij toeval moesten ontdekken en wij er niet eerder van op de hoogte waren gesteld werd hij geschorst en uiteindelijk ontslagen als voorzitter van de Stichting Spagaat.
Advocaat Peter P over mij: intimiderend, zoals we hem kennen. Uhh ja dat zei hij dus over mij nadat hij geheel tegen mijn zin mij had aangevoerd als handlanger in een poging zich de leiding over de begrafenis van Rob van Altena toe te eigenen door middel van het verduisteren van een tas met spullen. Peter P liet Rob van Altena zelf kort daarvoor nog in de steek bij een procedure over de wetenschappelijke integriteit van Prof Römkens.

klik hier voor dossier publikaties Joep Zander

klik hier! >>