vragenrubriek over vaderschap al dan niet in de gevarenzône van moederschapsideologie en vaderdiscriminatie

Archiefpagina van de site
"Het zál vaders een zorg zijn"

Zie de opmerkingen op de pagina archiefindex

klik hier voor bestellen of informatie boek gemist vaderschap

Mag ik even ??

vraag-en-antwoordrubriek........ van de onafhankelijke site "Het zál vaders een zorg zijn!"

Het spijt ons dat we maar in vragen niet meer kunnen beantwoorden. De volgende informatie kan u verder helpen:
de hieronder behandelde vragen; waarbij u zich moet realiseren dat sommige informatie of adviezen gedateerd kunnen zijn.
De folder ouderlijk gezag en omgang Vragen van kinderen worden wel behandeld. Voor verdere hulp of ondersteuning kunt u zich wenden tot ouderorganisaties of gespecialiseerde advocaten en hulpverleners.
Contact met de redactie (redactionele vragen en opmerkingen)
zie ook het vragenformulier op site van Joep Zander
U kunt ook vragen stellenaan andere lezers en met elkaar discussieren in het gastenboek

Voor een goed discussieforum kunt u beter een andere site bezoeken: discussieforum van SOS-papa

Onderstaande bevat slechts een zeer beperkte selectie uit de vele duizenden vragen die de redactie van deze site de afgelopen jaren heeft bereikt.

Erkenning en biologisch vaderschap

Ik zit in dezelfde soort situatie als de schrijver van dit bericht "Erkenning en biologisch vaderschap" ik wil mijn kind ook graag erkennen maar mn ex wou dat niet en ik mag m ook niet zien, er stond geen antwoord onder deze vraag,

ik hoop op antwoord, m

Hoi,

Het is ook een beetje ingewikkeld om hier kort op te antwoorden. In principe is erkenning alleen mogelijk als dat niet tegen de belangen van de moeder is ( in de relatie met het kind). Het gaat hier om de ws meest sexediscriminerende wetsbepaling in de Nederlandse wet. Toch sprak ik onlangs een advocaat die zij dat het gewoon moest kunnen. Dat hield hij vol ook toen ik daar verbaasd over was. De argumenten heb ik nog steeds niet gehad, toch acht ik het niet uitgesloten dat het wellicht minder moeilijk is dan ik denk. Je moet daar in ieder geval dan een juridische procedure voor starten. Vervolgens zou je gezamenlijk gezag kunnen eisen. Sinds kort is er enige jurisprudentie van kantonrechters die dat in dit soort gevallen niet direct afwijzen.

vriendelijke groet

Joep Zander

Hij wil zijn kinderen nauwelijks meer zien....

Ik heb met grote interesse vele vragen en antwoorden gelezen en blij dat er zovele vaders zijn die hun kinderen willen zien. Helaas is het bij mij andersom (ik ben een vrouw...sorry). Mijn exman wil sinds zijn nieuwe huwelijk zijn kinderen nog nauwelijks zien en alleen als het uitkomt. Tja, en hoe moet het dan met mij? Ik kan nog weinig plannen. Bovendien, als ik het belang van de kinderen vooropstel, willen de kinderen toch ook graag hun vader zien. Maar deze vader wil ze de komende zomervakantie niet eens hebben, en verblijven ze dus 6 weken bij mij... Hij gaat liever met kersverse echtgenote op pad. Wat valt hier (in juridisch opzicht) aan te doen? De afspraken in het convenant wat bestaat worden volledig aan zijn laars gelapt.

Groet van een dwaze moeder

Beste M, Afspraken in convenanten over kinderen zijn helaas in de praktijk niet juridisch afdwingbaar. De rechter zal telkens een eigen afweging maken. Er kunnen misschien redenen kunnen zijn voor de vader om zich zo te gedragen. Als vaders geen recht hebben is het wat moeilijk een band met je kinderen te durven beleven. Maar ik vind dat als de vader pertinent weigert naar de kinderen om te kijken hij zich schuldig maakt aan verwaarlozing van zijn kinderen. Dit is een strafbaar feit.

Met vriendelijke groet

Joep Zander

Omgangsbegeleiding

Ik heb een vraag weet niet of u die kan beantwoorden maar wil hem toch stellen. Mijn zusje wil wel graag een omgangsregeling met haar ex voor de kinderen. Het probleem is alleen dat hij niet mag weten waar zij woont, en dat er dus ook iets nodig is als een instantie als tussenpersoon. Zijn die er ook? Tegenover haar is hij heel agressief en hij accepteert ook niet dat zij bij hem weg is. In iedergeval bedankt.

Beste S

Er zijn diverse regio's waar projecten begeleide omgang zijn (BOR) deze bieden in principe de door jullie gevraagde voorziening ( vrijwilligers onder leiding kinderbescherming).

Nadere info bij de kinderbescherming.

Persoonlijk vind ik het echter sterk de voorkeur hebben om zoiets buiten justitiele instanties om te regelen, simpel omdat ze zo oerslecht werken.

Dit kan bijvoorbeeld door af te spreken dat de ene ouder ze bij de wisseling naar school brentgt en de ander ze ophaalt. Dan is in feite de school de wisselplek. Er zijn meer varianten denkbaar.

In dit geval kan bemiddeling noodzakelijk zijn om tot een dergelijke regeling te komen.

Joep Zander

Steun

Beste vaders,

Helaas is wat jullie overkomt niet een uitzondering. Ik zie veel mensen om mij heen uit elkaar gaan. Zijn er kinderen in het spel, dan gebeurd het iets te vaak dat het (macht)spel uit wordt gespeeld over de rug van de kinderen. Ik vraag me werkelijk af wat er aan de hand is met de Nederlandse mentaliteit, het maakt me kwaad, dat ouders uit elkaar gaan is al erg genoeg voor de kinderen en de ouders. Vaders........... ik (als vrouw), wil ik mijn respect betuigen voor dit gevecht tegen een Nederlands recht waarbij veel kwaad wordt aangedaan. Een kind heeft recht op een vader en een moeder. Vecht............ niet alleen omdat jullie recht hebben op jullie kinderen; maar de kinderen hebben ook recht op jullie. F.K.

Vaderschap of vrijheid

Vorig jaar december besloten we samen om te proberen een kind te krijgen. Mijn vriendin droomt hier al jaren van en nu ze 32 zou worden merkte ik dat het voor haar een echte must was. Mijn mening op dat moment was indien het je droom is laat ons dan proberen, verder dacht ik er niet bij na en stond ik er niet bij stil.

Hetgeen waar ik echter nooit over verteld had is dat ik vond dat onze relatie, toch al bijna 14 jaar aan het afkoelen was en dat werd de volgende maanden niet echt beter.

In september besloot ze om terug met de pil te beginnen, maar door omstandigheden gebeurde dat niet en niet dat onze sex relatie zo intens is/was gebeurde het onverwachte toch. Ze werd zwanger.

Op 30/10 vernam ik het tijdens een verjaardagsfeestje van mijn moeder samen met de rest van de familie ! Ik stond letterlijk aan de grond genageld. Het was zwaar maar ik dacht dat ik er wel over zou geraken. Nu 17 dagen later is de situatie nog hetzelfde, het voelt aan alsof mijn energie weggezogen wordt. Ik ben in een put geval : waarom ? Ik besef dat ik helemaal geen vader wil worden, ik wens helemaal geen kind. Dit is uitermate egoïstisch en dat besef ik, maar ik kan mij niet het beeld toegeven dat ik voor de rest van mijn leven voor een kind moet zorgen. dat past niet bij mij. Ik heb dat met verschillende mensen, waaronder mijn vriendin, overlegd en vooral voor haar is dat pijnlijk. Haar droom was niet enkel de kleine maar natuurlijk met de pappa, maar de vader heeft nu alleen maar zin om weg te lopen. Ook mijn job maakt het daar niet makelijk op voor haar, ik ben beroepsskipper op privé zeiljachten en zeil maw quasi 70% van mijn tijd overal ter wereld. Wij hadden samen plannen omdat samen te doen, maar beroepsmatig ging het haar gelukkig ook voor de wind en heeft ze een heel leuke job gekregen en droomt ze nu echter meer van een huisje, tuintje kindje....wat voor mij nachtmerries zijn.

Mijn fouten :
niet tijdig gemeld dat ik een afkoeling in onze relatie merkte
niet over nagedacht dat ik eigenlijk geen vader wenste te worden
en waarschijnlijk nog vele anderen.
feiten :
Ik hou zielsveel van haar en zou haar nooit iets willen misgunnen of in de weg leggen, maar na 14 jaar is de passie langs beide zijden weg en zijn wij eigenlijk beste vrienden
er is langs mijn kant (en ik vermoed haar kant ook) geen andere relatie in het spel, bij mij is het meer een drang , een egoistische drang naar vrijheid de laatste twee weken is al mijn energie uit mijn lichaam verdwenen het enige dat ik nog wens is slapen en rondhangen, zo ben ik nooit en dat heb ik nooit meegemaakt Het kwets mij enorm dat ik haar zo kwets en natuurlijk ook de familie, maar wat moet ik ? Voor de rest van mijn leven tegen mijn zin ergens aan bouwen ? ? ? Ja ik heb een abortus gevraagd en dat wenst ze niet, ja ik heb haar uitgelegd dat het kan zijn dat ze alleen moet , ik heb veel met haar gepraat maar dat maakt het voor ons niet makelijker. Ik kwets haar elk moment en weet niet hoe ik het moet oplossen.

Ik stel me de vraag of er andere toekomstige papa's in een zelfde situatie zitten of zijn er studies over deze reactie of ben ik alleen ?

Ik heb reeds uren zitten surfen op het internet naar soortgelijke gevallen maar heb er tot nu toe geen ontdekt ?

alvast bedankt

u mag mij anoniem melden

Antwoord

Beste B,

Ik denk dat het wel meer voorkomt dat vaders in een situatie zitten zoals die van jou. Maar om het goed te beoordelen zal ik jou en je situatie beter moeten leren kennen. Ik kan zo uiteraard geen beoordeling geven.

Een korte algemene reactie: Vaders ervaren het krijgen van kinderen dikwijls als een verllies aan vrijheid omdat ze via het kind gebonden worden aan de moeder. Als ze zich vrij zouden voelen een autonome relatie met hun kind te onderhouden, zelf dingen met hun kinderen kunnen ondernemen zonder inmenging ( wel een goede relatie met de moeder) zou het meer een uitdaging zijn dan een beperking. Een gezonde driehoekrelatie vader-moeder-kind ( ach nou schrijf ik het zelf precies volgens het vooroordeel op; helaas past een driehoek niet goed in de mogelijkheden van een tekstverwerkingsprogramma) is het ideaal.

Misschien past het bij je, misschien niet. Je kunt me evt bellen. Gratis telefonisch spreeekuur op donderdag 09-10.30 ( in principe; en morgen niet)

Ik zal dit geanonimiseerd op de site papa.nl.nu zetten.

Met vriendelijke groet
Joep Zander
pedagoog en kunstenaar

Loyaliteitsconflict of PAS

Hallo Joep,

Hier een mailtje van een moeder, met een kind met waarschijnlijk een loyaliteitsprobleem. Sinds 2,5 jaar ben ik gescheiden van mijn man, omdat het samen niet meer ging. We besloten vriendschappelijk uit elkaar te gaan, doch voor hem was dat blijkbaar moeilijker dan voor mij. De omgangsregeling was goed: hij kon de kinderen 1 weekend per 2 weken ophalen, en 1 week in de zomervakantie. Dit lijkt weinig, maar hij wilde niet meer, zijn werk ging hem voor alles. Soms was het nodig een weekend te ruilen, en ook met feestdagen zei ik hem steeds, dat ik vond dat de kinderen 1 van de 2 feestdagen bij hem en zijn ouders mochten zijn, tenslotte is hij de vader. Dit alles functioneerde dus best in goed overleg. In het begin huilden de kinderen (jongen van 9, dochter van 8, toen dus 7 en 5) vaak als ze thuiskwamen omdat ze het erg vonden dat papa weg ging, doch na verloop van tijd werd dit minder...

Vorig jaar werd het echter een stuk moeilijker: hun vader had een caravan gekocht, die in de buurt op een camping staat, en ze gingen elk weekend 'op vakantie', waarom kon ik dat niet met ze doen? Ik heb proberen uit te leggen, dat ik andere dingen met ze doe, maar dat ik een caravan niet kon betalen. Van de winter ging het weer een beetje beter.

In die tijd kreeg ik wel een nieuwe vriend, waarop beide kinderen hartstikke gek zijn, en hij ook op hen, hij behandelt ze als zijn eigen kinderen, dus dat is geen probleem.

Helaas heeft mijn dochter desondanks er blijkbaar grote moeite mee, dat hij er is, en ze zei steeds vaker, dat ze liever bij haar vader wilde wonen: hij gaat elk weekend met ze op vakantie, ze hoeven niet vroeg naar bed, ze eten vaak frietjes, etc. Ik heb ze dit altijd van harte gegund, nu hadden ze een papa die dingen met ze onder- nam, in ons huwelijk kwam alles op mij neer. Alleen vond ik het soms erg, dat er blijkbaar in de beleving van de kinderen zoveel verschil zat over wat papa deed, en wat ik deed. Ik deed nl. ook leuke dingen met ze, maar hier hebben ze uiteraard meer verplichtingen vanwege school en zo. Mijn dochter dreef het zo op de spits, dat ze hier in huis de boel compleet terroriseerde. Een paar keer hebben we mijn ex uitgenodigd voor een gesprek, dit verliep vrij goed, doch als we erop wezen, dat er iets moest gebeuren, omdat onze dochter zo onhandelbaar werd, zei hij, dat hij niets kon, want hij moest werken. (Wij zouden het fijn gevonden hebben, als onze dochter een paar weken bij hem kon wonen, als ze naar school moest, zodat ze zou beseffen, dat het bij papa niet altijd alleen maar feest was!) De laatste keer is het hier zo hoog opgelopen, dat ik mijn ex heb gebeld, en dat mijn vriend zei, dat hij haar nú mee moest nemen! (Ikzelf wilde dit niet, maar kon het niet tegenhouden.) Daarop heeft mijn ex onze dochter uit bed gehaald, en meegenomen. Ik vroeg of we erover konden praten en uitleggen waar het om ging, maar hij ging woedend weg, onze dochter was triomfantelijk! Een paar dagen later belde hij op, om kleren op te halen, en toen vroeg ik of ik onze dochter mocht zien. Hij vond echter, dat ik daar geen recht op had, omdat ik haar buiten de deur had gezet, terwijl ik het dus niet wilde.

Intussen heeft hij een advocaat ingeschakeld, wil hij zijn dochter bij hem in laten schrijven, zei, dat hij mee wil werken aan de gebruikelijke bezoekregeling. Echter: toen ik zei, dat ik haar dan gewoon vrijdagavond zou komen halen zei hij, dat onze dochter vrijdag niet wil komen, wel zaterdag.

Zelf hebben we contact gehad met de Raad voor de Kinderbescherming, die ons adviseerde niet meteen een rechtzaak te starten, maar eerst op een neutrale plaats, met een derde erbij, te kijken of er overleg mogelijk was. Helaas is mijn ex ons voor, en heeft dus al een advocaat in handen genomen. Dit ga ik nu uiteraard zelf ook doen. Ik baal echter van het touwtrekken aan de kinderen, maar denk, dat het er nu wel van gaat komen. Misschien kun je je voorstellen hoe moeilijk ik deze situatie vind, overleg is uiteraard niet meer mogelijk. Las ik vandaag een artikel over het ouderverstotingssyndroom en vraag me nu af, of dat is, waar onze dochter mee kampt? En wat kunnen we eraan doen om haar te helpen. Want hoewel ze dus graag bij papa wil wonen, ging het zeker de laatste maand hartstikke goed hier in huis. De problemen beginnen steeds na een weekendje papa!

Ik zou het heel fijn vinden snel iets van je te horen,
alvast hartstikke bedankt!
Groetjes,

Dag A,

Nou eerlijk gezegd lijkt me, op het eerste gezicht, niet dat hier sprake is van ouderverstotingssyndroom (PAS). Waarbij ik overigens uitdrukkelijk aanteken dat ik niet tot enige psychiatrische diagnose bevoegd ben en zeker niet op grond van summiere gegevens. Wel zijn er uiteraard elementen van loyaliteitsconflict. De vader van je kinderen mag mi niet te makkelijk schermen met het wel of niet willen van je dochter. Niet naar school gaan is geen optie en niet naar je andere ouder al helemaal niet. Overigens zie je je kind nog wel en dat is op zich al een garantie tegen ernstige PAS. Dit moet wel blijven gebeuren anders moet er hard worden ingegrepen ( door wie weet ik ook niet ; de kinderbescherming zou ik maar links laten liggen). Overigens lijkt het me bepaald niet onverstandig je nog eens te bezinnen op de rol van je nieuwe partner. "hij behandelt ze als zijn eigen kinderen, dus dat is geen probleem." schrijf je. Nou ......... hij heeft ongetwijfeld goede bedoelingen maar ik denk dat hij zich wel erg ver in een ( ook nog traditioneel sturende) vaderrrol heeft ingeleefd en daarmee erg ver in concurrentie is gekomen met de echte vader. Nogmaals ik kan geen echt oordeel vellen op deze afstand. Maar denk er eens over na. Ik zou het overigens op prijs stellen deze mailwisseling ( geanonimiseerd) op internet te zetten omdat ik het iets toevoegd aan de vragenrubriek daar. (https://vaderseenzorg.nl/vragen.html) Vind je dat eventueel goed?

Met vriendelijke groet
Joep Zander

Hallo Joep,

Allereerst bedankt voor de zeer snelle reactie! Natuurlijk mag je wat mij betreft dit op internet plaatsen, maar inderdaad liever anoniem. Ik heb mijn kind inderdaad de laatste 2 weken 2 keer gezien. Dit echter alleen aan de deur, toen hij kleren kwam halen, en toen hij onze zoon kwam halen, die afgelopen weekend wel bij zijn vader is geweest. Wat betreft mijn nieuwe vriend: het is ontzettend moeilijk om een middenweg te vinden in het omgaan met de kinderen. In elk geval is hij een enorme steun voor mij, dit kende ik niet van mijn ex, toendertijd stond ik echt overal alleen voor. Hij doet spellen met de kinderen, brengt ze naar clubjes, dit ontlast mij ontzettend. Moet ik ook nog zeggen, dat onze zoon 'moeilijk opvoedbaar' is (ik denk al 8 jaar aan ADHD of iets wat daarmee samenhangt. Mijn ex heeft dit altijd ontkent, en loopt er voor weg. Ik kan er ontzettend veel over kwijt, maar weet niet of dit nu relevant is. Mijn nieuwe vriend ziet de problemen wel, en steunt me hierin. Hoewel onze zoon weinig mensen vertrouwt, is de band tussen deze 2 ontzettend goed, misschien nog wel sterker, dan tussen onze zoon en mij... Ik denk echter, dat ook de problemen met onze zoon meespelen in het gedrag (naar haar vader toetrekken) van onze dochter. Tenslotte eist een 'moeilijk' kind extra veel aandacht op....

Groetjes,

grootouders

Omdat mijn dochter psychisch niet in orde was hebben mijn man en ik de zorg voor Robin parttime op ons genomen. Hij was 7 dagen in de week bij ons vanaf zijn geboorte en 's avonds na het avondeten bij mama slapen. Het is toch belangrijk voor een kind de moederband niet te verliezen. Onze intentie was, haar de ruimte te geven om te herstellen. Zij was in die 6 jaar heel blij dat wij er voor haar en Robin waren. Niks mis mee. Ondanks dat wij, mijn man en ik, vaak tegen elkaar zeiden, nee wij zijn geen ouders maar opa en oma, werd de band tussen Robin en ons hechter.

Toen mijn man in 1999 een ernstig hartinfarct kreeg werd de houding van mijn dochter geheel afwijzend naar ons toe. Zij wilde niet praten. Zij heeft zich na een paar maanden van ons losgesneden en nam Robin mee. Wij begrijpen best wel dat dit te maken kan hebben met haar verlatingsangst en zo. Maar er is geen mogelijkheid tot praten, geen telefonisch kontakt en de kaartjes van ons aan Robin kregen wij teruggestuurd.

Wij hebben vorig jaar Robin nog aan de telefoon gesproken, hij belde op. psssssssssssst oma mama staat in de douche, mag ik bij je slapen? Ik zei hem de telefoon neer te leggen, dan zal oma terugbellen. Hij mag niet jokken toch? Wij mochten hem nog op de valreep zeggen dat wij zijn plekje warm zouden houden en dat wij elke avond in bed hem weltrusten wensen. Je kunt dat niet horen jochie maar als jij gaat slapen weet je dat opa en oma een klein beetje bij je zijn. En Robin je weet het he, wij houden van elkaar he. Op de achtergrond stond mijn dochter te schreeuwen dat hij de telefoon neer moest leggen. Dit was het laatste wat wij van hem gehoord hebben. Sorry dat dit toch een lang verhaal is geworden. Ik heb 2 jaar geleden een gedicht gemaakt over "dwaze vader". Eigenlijk zou het voor ons "dwaze oma en opa" moeten heten. Wij stuiten ook tegen allerlei instanties aan. Moeder heeft namelijk het recht te bepalen. Jaren geleden kwam ik regelmatig in kontakt met vaders die onterecht hun kinderen niet meer zagen. Niet wetende dat ik zelf in deze situatie zou terechtkomen.

Dank je voor je aandacht en ik hoop dat er ooit een einde komt aan dit onrecht.

Marijke Schipper

complimenten

Beste Joep,

Ik wil je heel hartelijk bedanken voor jouw site op het internet. In de afgelopen vier en een half jaar heeft jouw site mede geholpen om heel veel informatie te verzamelen. Vele prodedures gevoerd (erkenning omgang ots uhp ouderlijk gezag) 3 gezinsvoogden het leven zo zuur gemaakt door hun incompetentie aan te tonen, dat deze besloten hebben hun baan op te zeggen. Uit eindelijk met gevolg dat mijn zoon J nu definitief bij mij woont en ik als enige het ouderlijk gezag heb. Morgen gaat de champange open, dan zijn ook de RvdK en SJG definitief buiten spel.

Ik heb heel veel meegemaakt, raadsmedewerkers en gezinsvoogden die zeggen "Het kan per definitie niet waar zijn wat een man, een vader beweert" Het bewijs van hun ongelijk is ze door de strot gedouwd, met noodlottig gevolg voor hun baan 3 gezinsvoogden bij SJG hebben procedures niet afgewacht maar hun ontslag ingediend, in het besef dat zij zeer ernstige fouten gemaakt hebben, derde gezinsvoogd heeft pas bij het laatste gesprek J voor het eerst gezien!. Zij weten nu dat een moeder met pseudologica fantastica en Munchhausen (zou zo zusje van Sing Varma kunnen zijn) per definitie niet te vertrouwen is. Een advocaat die mijn ex aanzet tot misleiding van de rechtbank, een klacht is in voorbereiding met als doel schrapping van het tableau.

Ik durf de stelling wel neer te leggen dat ik zonder internet J nooit terug had gekregen.

Ik hoop dat het lot voor jou ooit mag keren en dat je je dochter Rosa mag zien.

Bedankt, V

Dwaze Moeders

Hallo Joep Mijn verhaal is eigenlijk een andersom verhaal,ik zag dat er veel vaders jou vragen stellen,in mijn geval is de situatie andersom omdat ik degene was die de werkende ouder was en mijn ex-man de huishouding deed hij was degene die de zorgrol op zich nam ik zit in de nachtdienst en doe dit 7 nachten op 7 nachten af.Hij was wel ook degene die dronk en dat maakt het verhaal moeilijk mijn jongste zoon heeft er voor gekozen om bij hem te gaan wonen en wil geen kontakt met mij,is er nu ook een groep van dwaze moeders?of kan ik me aansluiten bij deze dwaze vaders,de tijd zal het misschien leren?in die tijd dat hij huisvader werd was het nog tamelijk bijzonder 17 jaar terug,dus daarom vraag ik mij dit af.Mijn ex stelt alles in het werk om mij mijn jongste kind van 15 jaar te ontnemen en heeft de oudste zoon die bij mij woont afgewezen en wil geen kontakt met hem.Ook ik zou graag reakties willen op mijn verhaal.

Geke Veenstra

Antwoord

Beste Geke,

Wat betreft het huisman zijn is alles niet zo heel erg andersom als je denkt. Heel veel Dwaze Vaders deden ooit het grootste deel van de zorg. Het is duidelijk dat moeders ook in de problemen kunnen komen als een vader rucksichtlos de status quo naar zich toe trekt ( de kinderen zich toeeigent). Heb je al iets geprobeerd met bemiddeling?

Alloe "vader" organisaties die ik ken hebben ook moeders in hun gelederen. Je kunt je bijvoorbeeld richten tot SOS-papa of de stichting Dwaze Vaders.

Ik zal je verhaal op internet zetten met mijn reaktie. wellocht volgen er dan meer reacties.

Met vriendelijke groet
Joep Zander

Erkenning en biologisch vaderschap

Nu 4 maanden geleden heb ik mijn relatie na 12 jaar samen beeindigd (samenwonend met samenlevingskontrakt). Enkele weken erna bleek dat mijn ex zwanger was. Na moeizame discussies bij het FIOM over "wat nu" heb ik haar gevraagd of ze abortus wilde overwegen, omdat voor mij de relatie tussen ons zo slecht was dat het kind er onder zou lijden. Ze heeft enkele weken later aangegeven dat ze dat niet wilde, omdat "het kind in liefde was verwekt" en ze het kind al voelde en niet dood wilde maken. Ik ben er behoorlijk van onderste boven geweest en heb haar aangegeven dat ik eerst eigen woonruimte wilde om er verder over na te denken (ik logeerde tijdelijk bij een vriend). De boedelscheiding liep/loopt uiterst beroerd waarbij het kind steeds gebruikt wordt (ik zou niet alleen haar maar ook het kind een [financiele] poot uitdraaien). Ook wilde ze meteen de financien rond het kind regelen terwijl ik onder die omstandigheden nog niet wist of en wat ik met het kind wilde. Ze dreigde al met een vaderschapsaktie (mij gerechterlijk dwingen om alimentatie te betalen) en beweert dat ik alleen maar plichten heb en zij over de rechten beslist.
Ik weet dat dit allemaal emotionele reakties zijn van mijn ex, maar desalnietemin lastig te verwerken. Zeker omdat ze waarschijnlijk gelijk heeft, bleek na navraag bij een advokaat. Door deze akties viel het mij lastig om toch nog gewoon te denken over de relatie tussen mij en mijn kind (het is en blijft natuurlijk ook mijn kind) en dat niet te laten beinvloeden door de agressieve verwijtende houding van mijn ex. Ik ben er nu uit dat het ook werkelijk mijn kind is. Ik wil(de) graag vader worden en had waarschijnlijk ook de meeste zorgtaken op mij genomen. Ik denk dat een kind gelukkiger is met een moeder en een vader en ik denk dat ik een goede vader kan zijn. Ik heb haar nu gevraagd of ik mijn kind mag erkennen. Toch heb ik het sterke vermoeden dat zij van mij alleen maar de alimentatie wil en verder niets.

Wat kan ik doen om te voorkomen dat dit een vrezelijke strijd wordt (met het kind als slachtoffer)? Waar kan ik hulp vinden over hoe het juridisch in elkaar zit? Hoe zorg ik ervoor dat het kind geen onderdeel in de strijd tussen mijn ex en mij wordt? Wat zijn mijn rechten als biologische vader? En als ik het kind mag erkennen, wat zijn dan mijn rechten?

Alvast bedankt voor elke reaktie,

Moeder ziek en zwak

Verzonden : Sun, 13 Aug 2000 10:38:25 +0200 Ontvangen : Sun Aug 13 09:16:19 2000 To: zander@ Sent: Monday, July 17, 2000 11:22 AM Subject: scheiding,omgangsregeling

Hier een mailtje van een vader die nog in scheiding gaat,en graag advies wil van Joep en aldie vaders die zo teleurgesteld zijn uitgekomen. Mijn vrouw wilde een lat relatie met mij en onze driejarige Daniel daarbij meenemen.Ik kon dan in de weekenden op bezoek komen. Ik kies daar niet voor en dacht met scheiding en co- ouderschap een betere omgangsregeling voor ons gezin te bewerkstelligen. Zo werkte het echter niet,ik zie nu in het verschiet een 1x per 14 daagse omgangsregeling .Ik heb daar moeite mee vanwege, de breuk met Daniel (astmatisch en maagproblemen),de breuk met zijn woonplaats en opa en oma.Daarnaast hebben wij door ziekte van mijn vrouw veel hulp in huis gehad.Ze heeft Daniel nog nooit een week alleen kunnen verzorgen! Op psychische gronden is ze 100% afgekeurd met een belastbaarheid nul! Verder verpesten eetstoornissen,slikproblemen,depressies en fobieen haar leven.Vijfentwintig mg diazepam en een dosis fevarine met daarbij homeopathische middelen moeten die gevoelens verminderen.

Is er wat aan te doen dat deze patient mijn kind zomaar uit huis neemt en mij de omgangsregeling dicteert? Of kom ik bij = verzet zoals veel vaders op uw site alleen maar van de regen in de drup?

Graag deze vraag publiceren (niet anoniem) met het verzoek om zovvel = mogelijke goede raad !!!!

P
(inmiddels op verzoek geanonimiseerd) Beste Joep,

Ik ben de schrijver van moeder ziek en zwak ...........................

Daarnaast vroeg ik me af of je advies kon geven.Mijn zoontje Daniel is de ene week van donderdag t/m zaterdag bij mij en de andere week van vrijdag t/m zondag.Met mijn ex maak ik iedere week nieuwe dingen mee,vooral sinds ik weer samen woon.Scheldpartijen voor de deur,voor de deur blijven staan."s-nachts bellen,pagina"s vol staan er in mijn dagboek.Via kennissen heb ik te horen gekregen dat ze de omgangsregeling wil veranderen.Zelf ben ik daar niet te blij mee.Daniel is op het ogenblik stabiel (astma) en het is niet goed voor hem nog meer pappa aandacht te verliezen.Daarbij is het belangrijk om zoveel mogelijk in een psychisch gezonde omgeving voor hem te zijn.

De bemiddelaarster die ons geholpen heeft bij de scheiding stelt dat ik geen poot om opte staan heb en niet tegen mijn ex en haar therapeut(al 13 jaar) op kan.Aan Daniel merk ik al dat ze aan het trekken aan hem zijn.Ik hoef hem maar te corrigeren en dan roept hij ïk kom nooit meer naar jou toe".Vroeger was dat ik speel niet meer met jou.Als ik zijn tas pak schrikt hij zich rot en klampt zich aan me vast.

Haar therapeut heeft bij de scheiding bedongen dat ik meer alimentatie zou betalen als ik mijn zoon meer dagen wilde zien.Ik ben daar ook op ingegaan tegn de wil van mijn advocaat.Het schijnt moeilijk te zijn dat terug te draaiien.(financieel).Is hier nog hoop ? Het lijkt me voor mijn zoontje van levensbelang om met psychisch gezonde mensen om te gaan.

In vergelijking met wat je twee jaar geleden schreef is het nog niet zo slecht gelopen zie ik. Je hebt coouderschap met gezamenlijke zorg. Ik denk dat je geen stappen terug moet zetten. Wel flexibel voor een keertje. dus wel een half vingertje geven maar niet een hele om te voorkomen dat je je hand verliest, hoewel dat gevaar er sowieso inzit inderdaad. Toegeven helpt vrees ik ook niet. Je ex weet wel van chanteren zeg. Dat over die alimentatie en een therapeut die daar aan meewerkt. Belachelijk.

Met vriendelijke groet

Joep Zander

Bemiddeling

Mijn naam is Rob Koetsier uit Alkmaar. Sinds 1 januari 1997 ben ik trotse vader van een dochter, Aisja. Om een heel lang verhaal kort te maken: Sinds zij tweenhalve maand oud was heb ik haar niet meer gezien. Ook geen foto's of verslagen. Ik wilde om verschillende goede redenen niet gaan samenwonen met de moeder, maar wel in de buurt blijven om voor ze te zorgen. Uiteindelijk heeft dat ertoe geleid dat ik van de moeder onze dochter niet meer mocht zien en ook niet mocht erkennen(daar heb je toestemming van de moeder voor nodig!!). Na allerlei mislukte bemiddelingspogingen(Consonant in Amsterdam) ben ik een rechtzaak voor de omgang begonnen die uiteindelijk leidde tot een definitieve omgangsregeling waarbij ik het recht kreeg om 1 keer per 14 dagen omgang met haar te hebben. De moeder werkte niet mee. daarop is er een kort geding geweest, nu moet zij voor iedere weigering 250,- gulden betalen. Een dezer dagen wil ik 6 weigeringen gaan incasseren. Waarschijnlijk zal ze dat niet kunnen betalen omdat ze van een uitkering leeft. Juridisch sta ik sterk en helemaal in mijn recht, maar er bestaan weinig of geen effectieve middelen om mijn recht te krijgen. Weet jij misschien raad? Ik zie het niet zo zitten om een 'stalk'-aktie te houden met ee spandoek, lijkt mij niet goed voor mijn dochtertje. Ik kan ook wachten tot ze 15 is en naar mij op zoek gaat, maar zolang kan en wil ik niet wachten, ik heb nu al zoveel gemist... Je hebt er ook al veel voor gedaan om je dochter te zien en dat kan ik me heel goed voorstellen.
een verdrietige en machteloze vader uit Alkmaar

antwoord

Op mijn persoonlijke site staan een groot aantal theoretische mogelijkheden om omgang af te dwingen. Ik pleit er persoonlijk toch wel voor dat je het kind in ieder geval elke keer probeert op te halen. Daar zijn niet speciaal spandoeken voor nodig. Je loopt evenzogoed inderdaad het risico dat dat dan stalking genoemd wordt maar dat heeft gezien de rechterlijke beslissingen in jouw geval toch weinig grond. Verder ben ik erg benieuwd naar je ervaringen met Consonant. De laatste tijd probeer ik kritisch materiaal over bemiddelingsbureau's te verzamelen. En op deze heb ik een speciaal oogje laten vallen. Dat je dochter ooit naar je op zoek gaat geloof ik wel maar dat dat tot contactherstel zal leiden is maar zeer de vraag. Je aanwezigheid ondertussen laten blijken geeft in ieder geval de beste kansen.
groet, sterkte
Joep Zander

reactie

Hallo Joep, Nog even antwoord op jouw vraag over Consonant, ze hebben heel erg hun best gedaan om mij te helpen met de omgang. Ze proberen heel neutraal, altijd met een man en een vrouw(Onke Maas en Christine Noot) te bemiddelen, zonder dat een van de partijen het gevoel krijgt dat er partij gekozen wordt. Bij mijn ex heeft dat niet mogen baten, daar heb je een type als Psychiater 'Fritz' voor nodig, of een tank, en dan nog. Ik vind dat ze het goed deden, dat het niet tot resultaat leidde lag niet aan hun.Ik kreeg het wijze advies om het geen obsessie te laten worden, mijn dochtertje heeft er ook niets aan als haar vader tot een psychisch wrak reduceert. Het is ook meer een psychologisch dan een juridisch probleem. Al kan er juridisch wel het een en ander verbeterd worden vind ik, als vader ben je bijna helemaal afhankelijk van de grillen van de moeder, ik heb een uitstekende advokate maar die kan ook geen ijzer met handen breken.
Met vriendelijke groet,
Rob Koetsier: koe@xs4all.nl

antwoord

Ja Rob, Ik geloof best dat die mensen van Consonant aardig zijn. Maar wat ze inderdaad doen is het probleem ontjuridiseren. Natuurlijk is het ook een psychologisch probleem en een sociologisch enz. maar door het niet juridisch te benoemen vervalt dus het recht ( juridisch begrip) van je kind op contact met twee ouders. Je geeft zelf al aan dat daar geen psychiater tegen opgewassen is daaruit volgt toch ook niet dat het daarom geen psychisch problem is. Dat het juridisch instrumentarium onvoldoende lijkt om het probleem op te lossen is overigens nog maar de vraag. Het is vooral angst en onwil bij kinderbeschermers en aanverwante artikelen. Slechte raadgevers ( zowel die angst als onwil als kinderbeschermers als aanverante artikelen waaronder bemiddelingsbureau's).

reactie

Hoi Joep, Ik geloof niet dat ze het ontjuridiseren, ze bekijken een belangrijk aspect van het probleem. Ik denk dat het een goede aanvulling is op de (juridische)hulp die je kunt krijgen. Ik moet nu helaas weg want ik ga koken, we praten er later nog even over.
Groet,
Rob Koetsier

Gevolgen voor kinderen

donderdag 14 januari 1999 18:11
Beste Joep,

Met veel interesse jou artikel op internet gelezen.
Maar een antwoord op de vraag waarnaar ik op zoek ben vind ik hier niet in. N.l zijn er resultaten bekend over wat het met een kind doet als een van de ouders vrijwillig afstand doet van de overeengekomen bezoekregeling.
Ikzelf heb deze gedachten omdat ik mijzelf afvraag in hoeverre het voor [in mijn geval]een 8 jarig meisje moet zijn om haar vader verplicht om het week-end te moeten bezoeken.M.n het loyaliteitsconflict speelt hierbij denk ik een grote rol.Graag zou ik de keus aan haar laten om te komen wanneer zij dit wil.Het houden van speelt in deze beweegredene geen rol want het liefst zou ik hebben dat zij bij mij zou wonen..
Nogmaals ,wat is goed voor het kind. Kan jij mij misschien een adres boek of wat dan ook helpen om mij dieper te kunnen verdiepen in deze materie?

Bij voorbaat dank,
R. M.

Hoi R;

Er valt natuurlijk over je vraag een hoop te zeggen. En elke situatie is ook weer anders.
In het algemeen denk ik dat een kind graag wil hebben dat er voor hem/haar contact met vader opgekomen wordt. Ik weet dat van kinderen die het zelf hebben meegemaakt.
Ook Gardner en anderen die schrijven over Parental Alienationsyndrome (zie mijn pagina hierover en alle verwijzingen) vinden het erg belangrijk dat je op een of andere manier iets doet om het contact in stand te houden.
Het is bijna een soort volkswijsheid om te zeggen dat het later vanzelf weer goed komt. Dat is helaas echter niet altijd het geval. Kinderen gaan wel weer op zoek naar hun vader maar het is maar de vraag of dat tot een daadwerkelijk contact-herstel leidt.
Het is me wel eens opgevallen dat veel aardige vaders die liever geen conflict willen de confrontatie maar beter wel kunnen aangaan en omgekeerd vaders die om conflicten verlegen zitten er misschien soms goed aan doen een confrontatie te vermijden. Maar dit is vooral een psychologische opmerking die niet wegneemt dat m.i elke vader voor het contact met zijn kind moet opkomen.
Het is jammer dat het boek van Gardner nog niet in het Nederlands verkrijgbaar is. Waarschijnlijk, voor zover ik kan nagaan, ben ik zelfs de enige in Nederland die het boek heeft.
Rob van Altena die de recensie op mijn site schreef en ik hebben erg veel moeite gedaan de recensie in een gerenommeerd tijdschrift geplaatst te krijgen, en een uitgever voor een Nederlandse vertaling te vinden. Dit is nog niet gelukt.
Je lijkt me wel iemand om in ruil voor dit uitgebreide antwoord, en ten bate van het Nederlandse kind ook wat aktie te ondernemen op dit punt. Misschien ken je nog een uitgever of een redacteur.
Er verandert alleen wat als iedereen zijn handen uit de mouwen steekt.
Als je het goed vindt plaats ik dit antwoord ( en je vraag ) op mijn site anoniem).

Joep Zander

Eigendom?

Ik heb een relatie gehad en nu een kind, maar we hadden geen samenlevingscontract en ik heb juridisch dus weinig poot om op te staan. Zij geeft ook aan dat ik mijn kind niet mag erkennen, omdat ze dat niet wil en dat ze bang is dat ik HAAR kind van HAAR afpak.

weten jullie wat precies mijn rechten en mogelijkheden zijn en kunnen jullie me meer info sturen over de dwaze vaders.

Alvast bedankt,
B. L.

Antwoord aan B.L.

Als de moeder van je kind dat niet wil is het in alle gevallen heel moeilijk om een omgangsregeling af te dwingen; of je nu getrouwd bent geweest of niet. Overigens blijft het een schandaal dat de moeder een biologische vader kan ontkennen terwijl dat omgekeerd toch echt niet mogelijk is. In feite is dat het begin van veel ellende voor vaders. Dat moederschap voor moeders zo evident is, zou moeten betekenen dat het ook voor vaders vanzelfsprekend is. Maar nee. Overigens wil een en ander niet zeggen dat je niet zou kunnen proberen er een erg principiele procedure van te maken. Want alleen al het feit dat je deze brief schrijft wijst erop dat je een familieband met je kind voelt. Volgens art. 8 van de Europeessche conventie voor de rechten van de mens (ECRM) heb je recht op bescherming (geen aantasting van) familylife). Er bestaat voorzover ik kan overzien wel enige jurisprudentie over deze situatie. Maar voor een goed aantwoord op juridisch terrein kun je toch beter een goede advokaat raadplegen. Voor een goede advokaat wijzen we je graag door

Moorden

Hallo,

Lees jullie webpages regelmatig, fijn te weten dat "mijn geval" niet alleen staat.., alhoewel.. De laatste tijd lees je steeds vaker dat gefrustreerde Vaders hun kinderen vermoorden, ik denk echt dat dit te maken heeft met het omgangsonrecht wat nog steeds heerst in dit moderne land!
Complimenten voor jullie site! D.B.

antwoord;

Als vaders voortdurend als beesten worden behandeld worden de zwaksten onder ons misschien wel beesten. Luguber!! Zeker is dat er veel mis is en veel moet veranderen. Deze moorden kunnen we als signaal zien dat er iets goed mis is.
Jammer dat de professionele kinderbeschermers die het al jaren goed fout doen , zich onbeschoft en strafbaar gedragen, deze gelegenheid benutten om als een ware wolf in schaapskleren, de goede publiciteit te zoeken. We moeten blijkbaar blij zijn (Zie artikel NRC) dat er geen heksenjacht op vaders komt (en geen exportverbod??)
Het is goed om je kwaad te maken over onrecht. Maar sla niet de hand aan jezelf of aan je kinderen. De vaders die dat wel deden waren niet de vaders die als opvliegend bekend stonden.
meer informatie over infanticide

Jeugdbescherming Friesland

Hallo beste vaders,

Het mag, jammer genoeg, blijken dat er niet alleen ellende bij scheidingen optreedt. Helaas is onze dochter in de handen gelegd bij een plaatsende instantie (Jeugdbescherming Friesland (JBF)), welke tegen haar eigen regels in, acht (8) maanden lang de gezinsvoogd zijn gang heeft laten gaan bij het uit elkaar houden.drijven van de familieband. Via het programma "BREEKIJZER" hebben we daar een doorbraak in kunnen forceren en hebben een strijd aangebonden tegen de JBF. Momenteel zijn wij zover dat we een start hebben gemaakt met landelijke publicatie, waaronder INTERNET. BIJNA dagelijks zal de page aangevuld en/of aangepast worden. Misschien een goede HINT voor jullie, neem eens contact op met de S.O.R. (te vinden op onze page "voor hulp"). Hopelijk houden jullie onze page in het snotje en we wensen jullie sterkte in de strijd.

Met vriendelijke groet, familie R. Vastenhoud.

Bijstandsvaders

Dwaze Vaders,

In het verleden ben ik erg actief geweest in de wereld van het omgangsonrecht. De laatste jaren wat minder. (hoewel ik er niet alleen zelf eigenlijk nog behoorlijk mee te maken heb, en m'n afiniteit om -samen- hier iets aan te doen zeker niet minder is ben ik verzeild geraakt in de wereld van de geestelijke gezondheidszorg (inc. Jeugdzorg)en die van de financiële situatie van degenen die een uitkering hebben bij de Sociale Dienst(en).

Van Joep Zander hoorde ik vanmorgen dat er een (Nederlandse!) site was! Gelijk geprobeerd vanavond en erg interessant (het was alleen een beetje te druk en om de kosten te sparen probeer ik het wel weer als het rustiger is -ik ben een vader met zelf ook een alleenstaande uitkering, en daarin zit geen geld voor m'n zoon van 11 jaar, die de helft van de tijd bij mij is, en voor m'n dochter van 9 jaar die ook gelukkig steeds vaker bij me is ...

In het volgend berichtje heb ik een vraagje ...
Met groet,

email:Henk J. van Dijk

zie volkskrant ingezonden

Geachte Dwaze Vaders,

Als secretaris van de Onafhankelijke Cliëntenraad Sociale Dienst Amsterdam ontving ik een verzoek voor medewerking aan een interview voor een afstudeerscriptie (Universiteit) "Leven met een uitkering." Soms stuur ik een brief aan de organisaties die deelnemen aan deze Cliëntenraad met de gegevens; deze keer deed ik zelf ook mee en merkte dat de interviewer erg geinteresseerd was: ze merkte dat er dus mannen (m/v) zijn die voor kinderen zorgen en hiervoor geen enkele cent inkomen hebben... dus nog krapper zitten dan de alom vertegenwoordigde 'bijstandsmoeder'. (Het is een bekend feit dat in discussies rond armoede de vrouwen-organisaties beduidend meer domineren en dat zij zelden geinteresseerd zijn, als het gaat over het belang van kind en vader als dit buiten hun portemonee rijkt ...) Zij vroeg mij of ik soms meer van deze onbekenden wist. Vraag: is het mogelijk iets als het volgende op het internet te zetten? In ieder geval: hartelijk bedankt! Met vriendelijke groet, Henk J. van Dijk (henkvd@doge.nl)

Zo spoedig mogelijk gevraagd: mensen die geinterviewd willen worden in het kader van een scriptie "Leven van een uitkering" Met name de vraag "Wat betekend dit voor jezelf, hoe ervaar je dit".Met name ook worden mensen met een alleenstaande uitkering uitgenodigd die gedeeltelijke zorg hebben voor kinderen, maar hiervoor geen inkomen ontvangen, en die wonen rond Amsterdam De bedoeling is een vraaggesprek te houden van rond de drie kwartier, maar als de ondervraagde persoon meer wil vertellen is veel meer tijd zeker mogelijk. Informatie via Henk J. van Dijk, telefoon 020 693 56 38. email: henkvd@doge.nl

Omgangsregeling

hallo,

eigenlijk weet ik niet naar wie ik deze email stuur. Maar dat is ook niet echt belangrijk. Ik ben lid van jullie club, en dacht, ik zal eens via Alta Vista kijken of ik wat kan vinden. En verdomd. Leuk; nou ja. Weet je waarom ik nu om kwart voor twee 's nachts dit bericht zit te typen? Omdat ik morgen weer mijn kinderen mag/kan halen. Het is misschien vreemd, maar ik zie er zo tegen op. Iedere keer weer. Steeds maar weer het gezeur en gedoe met mijn ex. Plotseling zit mijn zoontje op voetballen en kan voortaan niet meer komen.

Laat maar, ik ben al blij dat ik iets kwijt kon.

groeten,
Rien.

antwoord De helft van de vaders ziet na scheiding zijn kinderen niet meer. De helft van degenen die hun kind wel zien is ontevreden met de situatie. Dit komt omdat een omgangsregeling in feite een onnatuurlijke situatie is. Je hebt nog steeds geen vrij kontakt met je kinderen.

Hallo,

Heb nu bijna 2 jaren mijn kind niet mogen zien, hij is nu 7 jaar.
Dit alles gebeurde met medewerking van de Kinderbescherming, het ABJ en kinderrechter.
Als mijn kind en ik dit nu "verdiend" hadden kon ik daar misschien vrede mee hebben.

Ik voel me boos, verdrietig en machteloos!
Gisteren ontving ik via de post een volgende surprise afzender mijn ex-vrouw:
een verzoek om naamsverandering van mijn jochie!
Mijn ex-vrouw is sinds een jaar wederom getrouwd.
Misschien kunt U of andere lezers van deze pagina's me een (enige) tip(s) geven hoe te handelen met dit verzoek om naamsverandering van mijn eigen enig kind en nog wel stamhouder...
Dat ik hiermee niet acoord ga kan U misschien wel begrijpen?
Dit zou dan het laatste zijn wat ze mijn kind en mij nog af kunnen pakken!
Zet rustig mijn E-mail-adres bij deze regels hoor.
Dank U voor het lezen en Uw eventuele reactie.
Gr. D. derk.van.der.bent@tip.nl

Beste D.

Het is moeilijk om in kort bestek alles uit te leggen wat er bij een naamswijzigingsprocedure allemaal komt kijken. De stichting Dwaze vaders is er tegen dat naamswijziging als gevolg van scheiding mogelijk is.

De stichting kent een wergroep over deze problematiek; werkgroep aangenaam. De kontaktpersoon is Ruud Bottinga. Ik heb zijn adres hier even niet bij me, anders bel me maar.

Ik weet er (helaas ) ook het nodige van af ( ik zit ook in de werkgroep). In de regel is het blijkbaar niet mogelijk dit soort wijzigingsverzoeken tegen te houden tenzij er ernstige procedurefouten worden gemaakt en je bereid bent daarover tot de Raad van State door te procederen. Over de procedurefouten zijn er wel wat recente ontwikkelingen. Soms zijn er op andere manieren gaten te schieten. Dit kan ik echter alleen per geval beoordelen.

Naamswijziging algemene richtlijnen zie daar

vriendelijke groet
Joep Zander

strafrechtelijke handhaving,

Beste Dwaze Vaders
Voor mijn scriptie over omgangsrecht ben ik op zoek naar meningen m.b.t. strafrechtelijk ingrijpen bij handhaving van omgangsregelingen.
Als ik mij niet vergis zijn de dwaze vaders hier voorstander van, of van geweest.
Kunt u mij aangeven welke publicaties er zijn over strafrechtelijk ingrijpen bij omgang?

(dit bericht is verouderd, red)........ mijn mailnummer I.A.M.Hoefeijzers@kub.nl

Antwoord: Wij zijn van mening dat het onttrekken van een kind aan zijn of haar ouder (omgangsonrecht of loyaliteitsmisbruik) alle kwalifikaties heeft die eigen zijn aan een misdaad. Het is een van de ernstigste psychiese mishandelingen die je een kind kunt aandoen.
(Hoefnagels, Jopt, vd. Eerenbeembt, Klosinsky).

In Frankrijk staat het dan ook in de code penal.
In Nederland richten wij ons meer naar de germaanse rechtsopvattingen in deze die een dergelijk overheidsingrijpen in het natuurrecht van de ouder en kind-relatie mogelijk maken.
Ten onrechte. Het strafbaar stellen maakt een aantal sancties mogelijk, waarvan we vooral vinden dat die een preventieve werking zouden moeten hebben.
Overigens blijkt uit de Franse situatie dat je er daarmee nog niet bent. In Frankrijk wordt in die gevallen bijvoorbeeld zelden tot vervolging overgegaan.

Ik neem aan dat je je vraag ook hebt gericht aan Peter Prinsen ( zie de webverbindingen op onze site)
Joep Zander

Moeders wil is wet

.

De overheid mag niet meer discrimineren tussen de sexen, maar doet dat in een specifiek geval in grove mate wel. Oorzaak is bestaande wetgeving die niet is getoetst aan het beginsel van gelijke rechtsbedeling. Gevolg is een schrijnend onrecht dat veel leed veroorzaakt.
Ik doel hier op de situatie waarin twee ongehuwde mensen samen een kind maken en de vrouw, nadat zij zwanger is geworden, haar partner in de steek laat. Zij hoeft over haar doen en laten geen enkele verantwoording af te leggen. Als zij het kind krijgt kan zij het straffeloos aangeven onder de noemer 'vader onbekend', hoewel die vader haar wel degelijk bekend is. De wetgever staat haar vervolgens als exclusieve premie op die verstrekte leugen toe dat zij de vader het recht kan onthouden zijn kind te erkennen. Hij kan zich daar niet tegen teweer stellen en is volledig van haar toestemming afhankelijk om zijn vaderschap wettelijk erkend te krijgen.
Door het ontbreken van die erkenning heeft de vader geen mogelijkheid om zijn vaderschap uit te oefenen zoals dat maatschappelijk heden ten dage van vaders wordt verondersteld. Hem ontbreekt zelfs het recht zijn kind te ontmoeten, zolang de moeder dat niet toestaat.
Uiteraard is het kind ten principale niet bij deze situatie gebaat, noch bij de gevolgen. De vader kan jegens zijn kind uit twee kwaden kiezen. Omdat hij zijn kind fysiek nog nooit heeft meegemaakt, is hij wellicht in staat zich bij de situatie neer te leggen door zich er volledig van te distantiëren. Het kind mist dan een vader en op termijn zullen er, ook tussen kind en moeder, moeilijkheden kunnen ontstaan zodra het kind oud genoeg is om zelf te achterhalen wie zijn vader is. De andere mogelijkheid voor de vader is een poging doen om een omgangsregeling te realiseren.
Omdat hij door de wetgever ten onrechte in een ongelijkwaardige uitgangspositie is gesteld waarvan door zijn partner al in een eerder stadium misbruik is gemaakt, zijn de kansen voor hem niet groot dat alsnog een bevredigende regeling wordt bereikt. Ook in dat geval is er geen natuurlijke omgang mogelijk.
Wat de gevolgen voor de vader zelf zijn, laat zich raden. Hij voelt zich niet alleen door zijn partner, maar ook door de wetgever in de steek gelaten. Wat hij ervaart als een absurd onrecht, wordt kennelijk maatschappelijk als correct beschouwd, 'omdat het in de wet staat'. Maar voor hemzelf valt het uiteraard niet te aanvaarden. Zonder dat hij er ook maar iets aan heeft kunnen doen is hem zijn kind ontnomen door de moeder.
Deze casus zal wellicht bij sommigen de gedachte ontlokken "misschien is dat maar goed ook" en er zullen zeker vrouwen zijn die goede redenen hebben om de verwekker van hun kind op zo groot mogelijke afstand te willen houden. Maar het is uiteraard ook denkbaar dat er met deze verwekker niets mis is en hij een goede vader voor zijn kind zou zijn. Zo kan de vrouw, nu het voor haar nog net niet te laat was, naar een andere man zijn gegaan. En ook is het voorstelbaar dat de moeder een sterk labiele persoon is, die tijdens de zwangerschap, toch al niet de meest evenwichtige periode, rare stappen zet, met alle gevolgen van dien voor het kind. De vader staat ook in dat geval machteloos.
Hoe de concrete situatie in elk individueel geval ook is, feitelijk is deze dus voor de wetgever niet van belang. Waar het om draait, is dat de keuze van de vrouw om in zwangere toestand haar partner te verlaten haar de unieke mogelijkheid biedt de vader het vaderschap te onthouden.
Een wetgever die dit mogelijk maakt degradeert mannen tot tweederangs burgers en handelt zodoende in strijd met de wet gelijke behandeling en de rechten van de mens (waaronder die van het kind). De overheid doet bovendien aan uitlokking en handelt dus in feite strafbaar: omdat de wet de erkenning van de vader uitsluitend bij de vrouw legt, handelt die vrouw wettig, ook indien zij de man die erkenning onthoudt. En wie volgens de wet handelt, die kan toch niets verkeerds doen? Formeel juridisch handelt ook niet de vrouw onrechtmatig, maar de overheid.
Aan deze achterlijke situatie zou spoedig met terugwerkende kracht een eind gemaakt moeten worden. Iedere vader, die ongewenst in de situatie is geraakt dat hem op deze wijze 'rechtens' zijn kind is ontnomen, dient door wetswijziging alsnog in de gelegenheid te worden gesteld dat kind te erkennen en met de moeder op basis van gelijkwaardigheid een omgangsregeling te treffen. Het gaat daarbij niet aan te stellen dat er een situatie is gegroeid waardoor die erkenning niet meer mogelijk zou zijn. Zo zou de vrouw intussen een andere man in staat kunnen hebben gesteld het kind te erkennen. Die situatie is het gevolg van onrechtmatig handelen jegens de vader door de overheid, en de laatste dient dat onrecht zoveel mogelijk te herstellen. Dat is mogelijk omdat na wetswijziging ook de vrouw met terugwerkende kracht onrechtmatig heeft gehandeld. Daarvan is zij zich al die tijd ook bewust geweest, vanaf het moment dat zij bij de aangifte van haar kind 'vader onbekend' opgaf. In feite heeft zij daarbij ongesanctioneerd valsheid in geschrifte gepleegd.
De overheid heeft het recht daarop alsnog sancties te stellen, onder andere door haar te verplichten mede te werken aan een omgangsregeling met de biologische vader.
De wetgever zegt dat hij het belang van het kind voorop stelt. Dat is een reden temeer spoedig de wetgeving terzake te veranderen, want juist het kind zal gebaat zijn bij de mogelijkheid dat bewuste vaders omgang hebben met de door hen gewenste kinderen.

Amsterdam
Maarten Legęne

home

colofon- tips & citaat- mail- links

dossier beeld en geluid; klik voor index

dossier repressie familierecht; klik voor index

Last Updated http://vaderseenzorg.nl/vragen.html : zie ook de andere pagina's