Kinderen over ouderverstoting 2

Beste jongen van 8 ('Missen', #2). Ik heb hetzelfde meegemaakt als jij toen ik 9 jaar was. Toen mocht ik opeens alleen nog maar een weekend per veertien dagen naar mijn vader, terwijl ik daarvoor zo lang als ik me kon herinneren ongeveer evenveel bij mijn vader als mijn moeder woonde. Ik ben daar nu heel boos over op mijn moeder terwijl ik het toen niet goed tegen haar durfde te zeggen en eigenlijk toen ook niet echt boos was op haar. Ik miste alleen het leven bij mijn vader heel erg. Dat heeft heel lang geduurd, want mijn moeder vond zichzelf nogal zielig, had geen nieuwe man enzo, terwijl mijn vader opnieuw gelukkig was geworden met een nieuwe vrouw. Dat zei ze niet hardop, maar voelde het heel erg zo.

Ik snap nu dat ik me verantwoordelijk voelde voor haar geluk en daardoor veel te weinig toekwam aan mijn eigen gevoel. Ik voelde me zelfs meestal schuldig. Ik snap dat nu beter omdat ik nu in therapie ben. Ik was ontzettend ongelukkig. Ik had het gevoel dat ikniet meer verder "de en was onzeker over alles. Uit frustratie en om meer de baas te zijn over mezelf hield ik zo ongeveer op met eten, vanaf mijn dertiende (anorexia).

Mijn moeder had het niet mogen doen. Ik durf nu pas boos op haar te worden. Ik wil haar nu ook een tijd niet zien. Nu ben ik op weg weer gewoon te gaan eten. Het probleem is dat vroeger, zeg toen jouw opa en oma jong waren, de moeders alleen voor de kinderen zorgden en de vaders daar niks aan deden. Daarom wijzen rechters kinderen vaak nog steeds automatisch aan de moeder toe, ook al is dat kind heel graag bij de vader en zorgt die vader net zo goed voor zijn kind. Dat zijn gewoon ouderwetse wetten.

Ik vind dat moeders die kwaad spreken over de vaders tegen het kind of boos worden als hij opbelt, of die ervoor zorgen dat kinderen hun vaders niet meer mogen zien gewoon slechte moeders zijn. Ik vind dat ze daar nee moeten ophouden. Ik vind dat de rechters in dit land moeten ophouden kinderen toe te wijzen aan moeders die proberen hun kinderen bij hun vader weg te houden.

Een meisje van 17

Bezoek

Hoi jongen van 8 'Missen', #2). Ook mijn ouders zijn gescheiden toen ik 8 was. In het begin woonde ik bij mijn moeder, maar ik kwam elk weekend bij mijn vader. Dat vond ik niet genoeg, ik wilde dat m'n vader mijn voogd werd (dat ik bij hem woonde en dat hij de verantwoordelijkheid over mij kreeg). ik heb toen van alles geprobeerd

en na een hele lange tijd is het eindelijk gelukt. Voor jou zal het waarschijnlijk makkelijker zijn omdat jij alleen je vader (wat meer) wilt zien, en ik wilde dat hij de voogdij kreeg, en rechters geven de voogdij bijna altijd aan de moeder.

Voor jou de tip: bel je vader een keer wanneer je moeder niet thuis is en bespreek het met hem. je kunt dan een brief schrijven naar de rechter waarin je vraagt om een bezoekregeling. In een bezoekregeling staan de dagen wanneer je bij je vader bent en daar moet je moeder zich aan houden. Als die brieven niet werken moetje vader het een keer pro- beren en eventueel in hoger beroep gaan. Als dit allemaal niet werkt zul je helaas moeten wachten tot je 12 bent, want dan wordt je officieel gehoord, je mag dan zeggen wat je het liefste wilt en meestal luistert de rechter daar wel naar.

Barbara(15)

PS- Ik woon nu officieel bij m'n vader, maar zie m'n moeder heel vaak, want ik hou ook veel van haar.

Vpro-gids 2 en 5 2001

inhoudsopgave colofon tips & citaat mail links