Des duivels: Duivelse advocaten erger dan advocaten van de duivel

Het wekt hiermee sterk de schijn van ongelijk en subjectief behandelen van beide partijen, het noemen van "collega" (ambtgenote) suggereert een gelijkwaardigheid tussen deken en wederpartij, een gelijkwaardigheid die niet tussen klager en deken bestaat. Deze ‘schijnbare" ongelijkheid wordt nog eens versterkt met het feit dat in de beoordeling van de deken, de producties welke mw.Van den Akker tijdens de zitting had ingeleverd niet eens genoemd worden, ook wordt er met geen woord gerept over de naleving van de WPR door Mw.Van den Akker, vanwege stukken die ze zondermeer uit het dossier van haar cliënte haalt. Zelfs de gedragscode voor advocaten van de Europese Gemeenschap (aangenomen d.d. 28-11-1998) lijkt hiermee in het geding, punten 2.2 en 2.3. Ten laatste wordt er nogal gegoocheld met data door de deken, omdat ineens blijkt dat diverse brieven niet doorgestuurd zouden worden omdat de beoordeling al zou hebben plaatsgevonden, de exacte datum blijkt niet door de deken gegeven te kunnen worden maar het concept van de beoordeling bleek toen klaar te zijn. Een concept is nog steeds geen feitelijke en finale beoordeling, in het woordenboek staat: Concept: 1. ontwerp, voorlopige formulering 2. wijsgerig begrip. Het wekt sterk de indruk dat de meest belangrijke klachten doelbewust uit de beoordeling gehaald zijn. Uiteindelijk zijn deze op mijn aandringen wel meegestuurd naar de Raad van Discipline.

Ik ben een vader, een betrokken vader maar ook een gescheiden vader, een vader onvrijwillig en inmiddels langdurig gescheiden van mijn kinderen. Mijn kinderen zijn mijn belangrijkste goed en mijn keuzes en intenties die hier aan voorafgaan, zijn immer gericht op hun belangen.

Als vader en mens ben ik geschokt door het feit dat een advocate, in deze Mw.Mr.Van den Akker meewerkt aan een geraffineerde vorm van kindermishandeling en doelbewust kinder- en mensenrechtenverdragen aan haar laars lapt. Mw.Van den Akker zet doelbewust mijn kinderen tegen hun eigen vader op met o.a. het bewust, onaangekondigd inleveren van geschreven briefjes van mijn kinderen, tijdens de zitting. Deze briefjes dienen dan ook geen enkel doel, deze worden ook niet meegewogen in het vonnis echter de schade die ze hiermee aanricht is buitenproportioneel, iedere mogelijkheid om een voorzichtig herstel van mijn relatie met mijn kinderen te bewerkstelligen wordt voor lange periode compleet de bodem ingeslagen. Het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens gebiedt met zoveel woorden het recht òp en de continuïteit ván ‘family life' (art.8) Hiermee handelt ze echter geheel strijdig met de geest van art. 8 EVRM, het private domein.

Bovendien ieder handboek van psychologen, pedagogen, Orthopedagogen, de AMK's en het Nederlands Instituut voor Zorg en Welzijn zijn duidelijk in hun opvattingen. Indoctrinatie van kinderen als vorm waarin de kinderen volledig van een ouder worden geïsoleerd en waarbij ze bewust worden aangestuurd en opgezet tegen de afwezige ouder is een vorm van kindermishandeling. De mishandeling is succesvol uitgevoerd als uiteindelijk kinderen "zelf" besluiten om de afwezige ouder te verstoten. Daar is geen enkel misverstand over. Dit zegt niets over de afwezige ouder maar alles over de situatie waarin kinderen verkeren. Het is een denkfout als je dit zou omdraaien. Graag worden dit soort cirkelredeneringen door advocaten gebruikt: eerst de kinderen zover brengen dat ze dezelfde opvattingen uitdragen als de onwillige ouder en dit dan weer als ondersteuning van de onwillige ouder uitdragen. Het is bijna alsof je de uitspraken van een papagaai als geheel zelfstandig gedachtegoed kan beschouwen en als ondersteuning van je eigen visie kan aandragen.

De wijze waarop Mw.Mr.Van den Akker heeft gekozen om proces te voeren, buiten het inhoudelijke aspect, is doelgericht geweest om mij als mens en vader onderuit te halen en iedere mogelijkheid aan te grijpen om de band tussen mij en mijn kinderen volledig te vernielen. Mw.Van den Akker heeft dit herhaaldelijk en bij voortduring gedaan, willens en wetens. Door mijn minderjarige kinderen, zelfs toen de jongste pas 10 jaar oud was, heeft zij gemeend om briefjes geschreven door mijn kinderen te moeten inbrengen in verschillende procedures. Tijdens de laatste procedure zelfs tijdens de zitting.

Doelbewust heeft Mw.Van den Akker gepoogd om mijn reputatie te vernielen, te beweren dat ik een mishandelaar ben en de suggestie te wekken dat ik een ‘Stalker" zou zijn. Deze suggestie is in ieder geval door de rechter tijdens de laatste zitting wel ontzenuwd. Kindermishandeling, pertinente onzin en spijkerharde leugens, zijn de wapens waarmee Mw.Van den Akker in het strijdperk treedt, ongeacht kinder- en mensenrechtenverdragen, internationale gedragscode en gedragsregels van de Orde. Zelfs ieder ethisch normbesef blijkt afwezig; kinderen misbruik je niet voor eigen doelstellingen. Iedere verantwoordelijkheid voor haar handelen wentelt ze af op " de situatie". " de geschiedenis", noem maar op. Juist een advocaat heeft een voorbeeldfunctie en zou een behoorlijk ethisch normbesef dienen te bezitten.

In 1987 heeft Prof.Mr.Hoefnagels op verzoek van de Nederlandse Orde van Advocaten een cursus bemiddeling opgezet. Er is inmiddels een Vereniging tot Advocaat Scheidingsbemiddelaar (VAS) die opleidingen verzorgd evenals het Nederlands Mediation Instituut. Er schijnen nu ruwweg 1600 scheidingsbemiddelaars te zijn. De handelswijze van Mw.Van den Akker is dan ook niet te verenigen met de doelstellingen die met voorgaande ook door de Orde van Advocaten worden nagestreefd. Je gaat niet aan de ene kant bemiddelen en conflicten oplossen en aan de andere kant complete familierelaties om zeep helpen. Mijn situatie dient dan ook niet alleen een persoonlijk belang maar ook een algemeen belang. Ook de Orde van Advocaten zal haar visie met kracht moeten uitstralen. Ik verzoek deze Raad van Discipline dan ook deze klachten te beoordelen.