Parental Alienation Syndrome

Korte samenvatting van "The Parental Alienation Syndrome"

(Het Ouderverstotingssyndroom).

Richard A. Gardner, een Amerikaanse hoogleraar toegepaste kinderpsychiatrie die hoog aanzien geniet, beschrijft hierin de psychische stoornis die optreedt bij kinderen waarvan de ouders klem zitten in een vechtechtscheiding.

Gardner noemt acht symptomen die hierbij aan de orde zijn. Onder andere:

1. Kinderen raken ervan bezeten om de niet-verzorgende ouder te beschuldigen en uit te stoten zonder reden of om aanleidingen die in geen verhouding staan tot een levenslange uitstoting. De moeder wordt daartegen geïdealiseerd en de kinderen willen de niet~ verzorgende ouder "nooit" meer zien.

Naast "programmering " door de 'geliefde' ouder zijn er krachten in het kind en uit de sociale omgeving die een rol spelen. De verzorgende ouder brengt haar psychische afwijking over op de kinderen, zodat zij die dan allebeide hebben.

2 Elke contactpoging van de niet-verzorgende ouder wordt als ' lastig vallen' bestempeld. De kinderen gaan door het projectmechanisme/inductie dit op den duur ook zo zien.

3. De verzorgende ouder " de kinderen beschermen tegen de gevreesde ouder. Gardner zegt dat een echt liefdevolle ouder begrijpt hoe belangrijk ook de niet- verzorgende ouder is en een minachtingscampagne waarin moeders de kinderen meeslepen juist niet in het belang van kinderen is

De schrijver onderscheidt verschillende gradaties van het ouderverstotingssyndroom; ernstige, matige en lichte gevallen.

Bij de ernstige gevallen zijn de moeders volkomen fanatiek en paranoïde.

Zij projecteren op hun ex-echtgenoot allerlei verderfelijke eigenschappen en bedoelingen die zij in werkelijkheid vaak zelf hebben.

Gardner pleit voor een gerechtelijk bevel tot psychiatrische behandeling van het gehele gezin. Zonder dat bevel zal het nooit tot een behandeling komen en individuele therapie leidt nergens toe.

In de ernstige gradatie van het ouderverstotingssyndroorn moeten de kinderen onttrokken worden aan de dagelijkse zorg van de moeder en bij de vader komen wonen, in de eerste tijd zelfs zonder enig contact met de moeder omdat tussen de moeder en de kinderen een ongezonde binding bestaat die ook niet door therapie verdwijnt zolang de kinderen bij hun moeder wonen.

Als de rechtbank toestaat dat de kinderen bij de gestoorde moeder blijven, dan komt het waarschijnlijk tot een levenslange vervreemding van de vader.

Bij meer gematigde gevallen van verstoring kunnen de kinderen bij de moeder blijven wonen om van daaruit te werken aan her stel van omgang niet de vader.

Als de moeder blijft tegenwerken dan zou men haar kunnen dreigen met omkering van de zorg. De therapeut dient een door de rechtbank aangewezen deskundige te zijn. De behandelkamer kan dan tegelijk dienen als " uitwisselpunt" voor de omgang.

Gardner vindt dat verhinderd moet worden dat een kind blijvend vervreemdt van een ouder: zijn kostbaarste bezit.

Dat alles is afhankelijk van de medewerking van de rechterlijke macht. De schrijver kent geen beter voorbeeld van de waarde van de samenwerking van psychiatrie en recht dan de behandeling van het verstotingssyndroom.

inhoudsopgave colofon tips & citaat mail links