Covertekst: Sinds haar ouders zijn gescheiden, woont Sterre bij haar moeder. Ze heeft al een jaar geen contact meer met haar vader. Dat vindt ze wel zo gemakkelijk, nu heeft ze tenminste geen last meer van ruziënde ouders. Het vakantiekamp van Sterre is net afgelopen, als haar moeder onverwachts in het ziekenhuis belandt. Vanaf dat moment verandert er ineens veel voor Sterre, en dat is echt niet gemakkelijk. Gelukkig heeft ze op het kamp Kiki leren kennen.

Over Annemarie Bon Annemarie Bon is laboratoriumassistent en journalist geweest. Ze was daarna tien jaar hoofdredacteur van het kindertijdschrift Taptoe. Daarnaast schreef ze vele kinderboekjes. Sinds 2002 werkt ze volledig als schrijfster. Ze schrijft verhalen, artikelen en spelletjes voor de jeugdbladen Bobo, Okki en Taptoe. Ze heeft de Taptoe Spreekbeurtensite bedacht en ze maakte ook de "Bende van Drie site" van 3VO. Ook schreef ze taal- en leesmethoden. Annemarie geeft haar werk uit bij meerdere uitgevers. Dit boek is uitgekomen bij uitgeverij Zwijsen. Website Annemarie Bon

ander boek met achtergronden over ouderverstoting

Het leven van:Sterre

Het boek is uitgekomen in april 2005. Meer gegevens over het boek en Annemarie Bon vindt u in de linker kolom. Een recensie vindt u hier.

Voorpublicatie hoofdstuk 2 uit: "Ouders!!? Het leven van: Sterre.

2. Vriendinnen

Ook al komen alle kinderen op het zomerkamp voor bijles, toch lijkt het er gelukkig totaal niet op school. Bij de inschrijving heeft iedereen een eigen programma afgesproken. 's Morgens brengt elk kind twee uur door met zijn remedial teacher. Die van Sterre heet Frits. 's Middags doe je mee aan het sport- of dierenprogramma. Sterre en Kiki roepen 'yes' als ze horen dat de Beekse Bergen op het programma staan en dat ze een wandeling met de boswachter gaan maken in een natuurgebied, De Kampina. Ook het vennenonderzoek lijkt hen wel leuk. 's Avonds ben je vrij of kun je meedoen aan extra workshops. En dan zijn er nog de computers. Om te kunnen internetten moet je op je beurt wachten. Jaap, een van de leiders, houdt dat allemaal bij op een lijst. Je mag hooguit een halfuurtje per dag.
Sterre en Kiki hebben het slimmer aangepakt. Zij hebben zich samen ingeschreven voor de workshop HTML. Daar leer je zelf eenvoudige sites bouwen. De workshop is vier avonden per week. Tussendoor is er vast wel even tijd om te internetten.

De eerste HTML-les is op maandagavond. De basisprincipes vallen best mee. In een map staan de belangrijkste codes. Ze leren ook dat je nooit je echte naam en adres zomaar op een site moet zetten.
Sterre en Kiki hebben twee computers naast elkaar weten te bemachtigen. Ze zijn het er meteen over eens dat ze een dierensite gaan maken. 'We noemen onze site www.beest-en-bende.nl,' oppert Sterre. 'Er zijn dan verschillende rubrieken. Hoe allerlei soorten dieren eten. Hoe dieren overwinteren of juist overleven in de woestijn. Hoe ze met hun babytjes omgaan. Hoe ze hun nest of hol bouwen.'
'Goed idee!' vindt Kiki. 'Zullen we er ook een vragenrubriek opzetten?'
'Ja! En ik wil er een dierenencyclopedie op. Daarvoor kunnen we mijn dierenencyclopedie wel gebruiken! Die heb ik bij me. Daar staat echt álles in.' 'Nou,' zegt Kiki, 'ik denk dat we daar wel even mee bezig zijn. Dat redden we nooit op dit kamp in die twee weken. Misschien kunnen we er na de vakantie aan verder werken.' 'Dat is leuk!'
'Wat is jouw e-mailadres eigenlijk? Dan kan ik je mailen. Bellen is zo duur,' zegt Kiki.
'Superster@friendsmail.com.'
'Poeh, jij hebt geen last van bescheidenheid, hè?'
Sterre krijgt een blosje op haar wangen. 'Vroeger noemde Marius, dat is mijn vader, me altijd zo. Ik heb dit e-mailadres al heel lang. Ik zal eens een ander nemen.'
Kiki trekt haar wenkbrauwen omhoog. 'Waarom dat dan?'
'Omdat mijn vader die naam bedacht heeft.'
'Vind je dat zó erg?'
'Ja,' knikt Sterre. 'Ik heb liever niets meer met hem te maken.'
'Hij is toch je váder!' zegt Kiki.
'Mijn ouders zijn al twee jaar gescheiden.'
'Wat dan nog?'
'Ik heb geen zin meer om hem te zien.'
Kiki kijkt Sterre aan.
'Wil je zeggen dat je je vader na de scheiding niet meer hebt gezien?'
'Jawel. In het begin ging ik om het andere weekeinde naar hem toe. Hij kwam me dan met de auto ophalen. Maar eerlijk, hij was nooit op tijd. Dan stond ik soms wel een kwartier op de stoep te wachten met mijn spullen.'
'Buiten?' vraagt Kiki.
'Ja, buiten. Waar anders? Mijn moeder laat mijn vader echt nooit meer binnen. Weg is weg. Had ie maar moeten blijven.'
'Vind jij dat of vindt je moeder dat?' vraagt Kiki.
Sterre zegt niks. Ze denkt terug aan de tijd dat ze nog naar haar vader ging. 'Hij belde ook altijd op het verkeerde moment. Net als ik zat te eten, of tv aan het kijken was. Of als ik in bad zat, of een boek aan het lezen was. Echt lastig. Hij deed het er gewoon om.'
'Nou, ik vind het niet echt heftig klinken,' merkt Kiki op. 'Het is toch juist fijn als je vader belt? Hij kan toch niet ruiken wat jij aan het doen bent? En een normaal kind is toch altijd wel iets aan het doen? Je zit toch nooit met je armen over elkaar op een telefoontje te wachten. Het zou juist raar zijn als hij niet zou bellen.'
'Voor jou klinkt het misschien niet heftig,' merkt Sterre op. 'Voor ons, en vooral voor mijn moeder, was het allemaal heel moeilijk. Mijn moeder zei altijd dat het wel stalken leek zoals mijn vader zich gedroeg. Hij hield nooit op.'
Sterre gaat weer verder met de site, als ze ziet dat Kiki haar een beetje vragend blijft aankijken. Kiki snapt er duidelijk niets van, maar Sterre voelt, dat ze het zelf eigenlijk ook niet goed kan uitleggen.

Het is pas de vierde dag van het kamp als Frits, de remedial teacher van Sterre, haar even tegenhoudt na de bijles.
'Het gaat hartstikke goed, weet je dat. Je hebt de regelmatige en onregelmatige werkwoorden echt wel op een rijtje. Ook met de rest van de spelling gaat het perfect. Daar kwam je toch voor?'
Sterre glundert ervan.
Frits aarzelt een beetje. 'Ik twijfel er aan of jij dyslectisch bent.'
'Ik weet het ook niet,' zegt Sterre.
'Als je wilt, kunnen we morgen iets anders gaan doen.'
Sterre lacht en veert omhoog. 'O, dan weet ik wel wat! Wil je mij meehelpen met tekstjes schrijven? Kiki en ik zijn met een site bezig over dieren.'
'Afgesproken,' zegt Frits. 'Dat is wat je noemt een leuke klus. Zo lijkt het voor mij ook wel vakantie hier in plaats van werk!'

Het is een van de leukste vakanties uit Sterres leven. Dat had ze van tevoren nooit gedacht. Echt ver zijn Kiki en zij niet met hun site opgeschoten tijdens de laatste HTML-les. Ze hebben een mooie homepage ontworpen met foto's van henzelf erop in een hartje. Als je daarop klikt, hoor je gegiechel. Ook hebben ze een teller en een e-mailformulier van internet gedownload. Ze zijn begonnen met de rubriek 'dierengezinnen'. Daar heeft Sterre met Frits' hulp al een aantal leuke teksten voor gemaakt. Over de zwarte weduwe bijvoorbeeld en over de leeuw en de kangoeroe en de bidsprinkhaan. Voor de andere ideeën hebben Sterre en Kiki nog geen tijd gehad. Toch hebben ze alleen al in het bedenken van alles veel plezier gehad. En ze hebben tussendoor tenminste lekker gechat op msn.

Superster zegt:
Niks mis met bijspijkerkampen
Kiki zegt: Mee eens!!!
Superster zegt:
Zullen we volgend jaar weer gaan?
Kiki zegt:
Kan niet, alleen voor groep 8.
Superster zegt:
Jammer! En in de herfstvakantie?
Kiki zegt: Dat zou kunnen...
Superster zegt:
Dan gaan we net zolang zeuren totdat het mag.
Vriendin van Superster zegt:
Goed idee van jou! En als het niet mag, halen we slechte cijfers en dan zeggen we dat we zo nooit naar het vwo kunnen.

Sterre kijkt nog eens goed op haar scherm. Kiki heeft haar naam veranderd in Vriendin van Superster! Sterre krijgt er een ontzettend warm gevoel van. Ze heeft er een vriendin bij. En wat voor één! Sterre weet zeker dat ze vriendinnen blijven, ook na het kamp. In elk geval hebben ze samen nog veel werk aan hun site! Dus ze zullen wel contact moeten houden.
'Hoe doen we dat na het kamp met onze site?' vraagt Sterre.
Kiki lacht. 'We kunnen toch gewoon mailen. Je hóeft niet per se naast elkaar te zitten.'
'En heb jij nooit van logeren gehoord? Dat lijkt me nog een veel beter idee.'
'Ja, dan kom jij naar mij,' zegt Kiki. 'Ik ben benieuwd hoe je na een logeerpartij bij mij over een grapjesvader denkt!'

De twee weken op het zomerkamp vliegen voorbij. Vrijdagavond is altijd bonte avond. Voor een deel van de kinderen is het dan afscheidsavond. De eerste vrijdagavond was er een dropping in het bos. Op deze laatste vrijdagavond zijn er optredens. Sommige kinderen playbacken, anderen voeren een toneelstukje op. Sterre en Kiki hebben goocheltrucs ingestudeerd. Sterre is goochelaar. Van karton heeft ze een goochelhoed gemaakt. Kiki is de charmante assistente. Dat doet ze geweldig. Als ze wappert met haar sjaaltjes en haar vette knipoog de zaal instuurt, ligt iedereen dubbel. De trucs lukken perfect. Vooral de kaarttruc waarbij Kiki de gang op moet en even later toch weet welke kaart een jongen uit het publiek uitgekozen heeft, slaat goed aan.
'Hoe doen jullie dat?'
'Nog een keertje! Dan kan ik zien hoe het moet!'
'Ik wil dat ook leren!'
Maar Sterre en Kiki zijn onvermurwbaar als echte profs.
'Als je weet hoe een truc werkt, is de lol eraf,' zegt Sterre. En daarmee is de kous af.
Die avond in bed blijven Sterre en Kiki nog lang fluisteren. Zij blijven voor eeuwig vriendinnen. En als een paar kinderen "Sssst" roepen, kruipt Kiki bij Sterre in bed. Sterre vindt het jammer dat het vakantiekamp de volgende dag al is afgelopen.

De thermometervogel

De thermometervogel wordt ook wel malleehoen genoemd. De naam thermometervogel heeft deze vogel gekregen omdat hij met zijn snavel al een temperatuursverschil van een halve graad Celsius kan opmerken. De thermometervogel leeft in Australië en is een grote, hoenderachtige loopvogel van ongeveer 60 centimeter. De vogel heeft korte, ronde vleugels, een vrij lange staart en krachtige poten. Het mannetje is een echte techneut. Hij bouwt een heuveltje van zand, aarde, rottende planten of vulkanische as waaronder een vrouwtje haar eieren kan leggen. Hij zorgt er verder voor dat de temperatuur voor het uitbroeden van de eieren precies goed is. Het mannetje regelt dat door voortdurend met zijn snavel de temperatuur te meten en vervolgens de zandlaag dikker of dunner te maken. Als een mannetje een goede broedheuvel weet te maken met een constante temperatuur, verhoogt hij zijn kansen bij de vrouwtjes. Die willen dan maar wat graag bij hem eieren komen leggen. Komen de jonkies uit de broedheuvel gekropen, dan worden ze meteen aan hun lot overgelaten. Moeder is niet thuis en vader heeft het te druk met zijn broedheuveltje op temperatuur houden. Jammer voor de kleintjes, maar gelukkig kunnen die wel meteen vliegen.

www.beest-en-bende.nl

©Annemarie Bon

colofon- tips & citaat- mail- links