Ik ben vader van twee kinderen. Daar ben ik trots op.
En op die twee kinderen ben ik ook trots.
Ik ben vader van mijn
zoon Joshua(1998). Zorgend vader mag ik dat noemen. Ik doe niet minder aan de zorg en opvoeding dan de moeder.
Ik was zorgende vader van mijn dochter. Dat vond
de kinderbescherming
niet goed.Met mijn dochter had ik heel lange tijd geen levend contact
meer.
Dus was ik, en in zekere zin nog steeds ook dwaze vader.
En u, lezer vind het ongetwijfeld een
goed idee dat het normaal wordt dat vaders voor hun kinderen kunnen zorgen.
Ook in een ontwikkelingsland als Nederland.
Ook u bent vader, hebt of had een vader.
Misschien wilt u het liever
niet meer weten. Zoals zovelen, politici, bemiddelaars en kinderbeschermers
incluis.
Misschien bent u bang dat uw maatschappelijke status lijdt onder
het kennen van uw dwaze of zorgende vaderschap.
Laat u niet wegstoppen, kom op voor uw vaderschap
Ondanks het feit dat vaderschap niet gewaardeerd
wordt
zijn wij vaders, hebben wij vaders en hebben wij zonen die vaders worden.
Mijn weblogs over mijn dagelijks vaderschap