klik hier voor welkomspagina

De raad van kinderbescherming; onmachtig of laf?

Ingezonden geplaatst Deventer Dagblad (1994)

Met aandacht, en niet vrij van emoties, las ik de artikelen over de raad van kinderbescherming in uw edities van 10 en 12 augustus (De belevenissen van Dhr.Voortman en de reactie daarop van de heer Zwanikken,directeur van de raad).

Persoonlijk en als contactpersoon van de stichting Dwaze Vaders regio oost, heb ik nogal eens te maken met raden van kinderbescherming in deze regio. Het moet mij van het hart dat de redenen om twijfel te koesteren aan het optreden van deze raden, en meer in het bijzonder de raad te Zwolle, voor het oprapen liggen.

Ik zal de laatste zijn om te ontkennen dat de raden in de regel te maken hebben met moeilijke zaken; juist daar is echter zorgvuldigheid een eerste vereiste. Een zorgvuldigheid die helaas eerder uitzondering dan regel is

Uit een rapport van de raad Zwolle citeer ik (het gaat over mij persoonlijk):"Op zich heeft hij wel leuke en kindvriende- lijke idee‰n, zoals liedjes zingen en met zijn dochter op de bakfiets door de stad fietsen. Dit lijk echter meer te beant- woorden aan zijn eigen behoefte om als vooruitstrevende vader te worden gezien dan dat het past in een verstandige opvoeding van Rosa" Verderop wordt medegedeeld dat ik voor deze "afwijking" in therapie moet bij het Riagg ; anders mag ik mijn dochter niet zien.

Ik kan u verzekeren dat ik bepaald niet de enige pedagoog ben die deze passage belachelijk zal vinden. Zelfs los van de context van het gehele rapport leidden deze passages tot enige hilariteit bij het RIAGG. Overigens is in het hele rapport geen enkele aanleiding voor deze opmerking te vinden, hij lijkt uit de lucht te vallen.

Vergelijking met de zaak Voortman (en anderen) leert; de raad leest wel roddels, maar geen stukken. Ze doet hoe het haar uitkomt. Zij heeft immers de macht. Een macht die in een aantal gevallen tot onbeperkte willekeur lijkt te leiden, en waarvoor je terecht bang mag zijn.

De raad weigerde in mijn geval juist om feiten in aanschouw te nemen. Ze weigerde het dossier (dat was overgedragen van de raad in Zutphen; die een heel andere kijk op de zaak had) te bestuderen. Ze weigerde om allerlei andere verklaringen die door mij werden overlegd te bestuderen. Ze ontweek een aantal conclusies van de door haar zelf ingeschakelde psycholoog.

Dat kinderrechters in staat zouden zijn deze gang van zaken op te merken, wat dhr Zwanikken impliciet beweert, is fictie. Kinderrechters hebben weinig tijd, lezen daardoor dikwijls slecht stukken en zijn daardoor dikwijls bevooroordeeld. Het in zee gaan met een raadsadvies zegt daarom lang niet altijd veel over de kwaliteit van de raadsrapportage. In mijn zaak mocht ik meemaken dat een kinderrechtster te Zutphen ervan uitging dat ik herrie had met de raad Zutphen terwijl het omgekeerde aantoonbaar waar was; de moeder had herrie, idem dito over conflicten die ik zogenaamd met de school van mijn dochter zou hebben.

Familierechtzaken spelen zich achter gesloten deuren af zodat het functioneren van het familierecht slecht zichtbaar is voor de buitenwereld. Niet zichtbaar wordt bijvoorbeeld dat een moedig advies van de ene raad simpelweg niet in het vonnis is terug te vinden, terwijl waar het advies van de andere raad wel in lijn was met het vonnis het uitgebreid wordt vermeld. Zo komt meneer Zwanikken dus aan een percentage van 95% waar de rechter de raad volgt.

Je kunt dus concluderen dat raadsmedewerkers die wel hun nek uitsteken worden doodgezwegen (of erger). Zodoende tekent zich het beeld af van een ingewikkelde kongsi van de betrokkenen bij het familierecht. Het is tekenend dat hier ook externe deskundigen bij zijn betrokken. Het NIP (Nederlands instituut van psychologen) heeft onlangs een psycholoog berispt die op verzoek van de raad rapporten aanpaste naar de door de raad gewenste richting. Deze psycholoog beweerde dat dit normale praktijk was. Over deze affaire zijn kamerbreed vragen gesteld aan minister Kosto.

De heer Zwanikken heeft gelijk als hij vol afschuw spreekt over een kinderwiegje dat door een vader in elkaar is getrapt. Echter in de huidige praktijk van de raad Zwolle blijkt zij niet van groot belang te vinden dat een moeder het de oma van een kind weigert een klein cadeautje aan haar kleindochter te laten geven en kaarten en cadeautjes van de vader verdonkere- maant. Geestelijke mishandeling die heel subtiel is maar wellicht veel gevaarlijker voor het kind omdat het kind op een dwaalspoor wordt gezet; ze blijft afhankelijk van degene die haar mishandelt.

Een andere raad in de regio meende onlangs ermee in te moeten stemmen dat een kleinkind niet naar de begrafenis van haar oma kon omdat de moeder dat niet wou. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Hoewel ik goed op de hoogte ben met 'n geval waarin moeder geweld meende te moeten gebruiken is het in het algemeen inderdaad niet zo dat moeders(in dit soort situaties) fysiek geweld gebruiken. Zij hebben daar meestal veel betere middelen voor . Gewoon de kinderen op een onverwacht moment meenemen en onttrekken aan de vader waarna de rechter dit beloont met het toekennen van de voogdij (op grond van de Status Quo, onafhan- kelijk hoe die tot stand is gekomen). Vaders die vervolgens kwaad worden staan direct in de verdachte hoek al voordat het tot fysiek geweld leidt. Kwaad worden mag niet, huilen ook niet. Emoties van moeders worden beslist anders gewaar- deerd.(Ik besef me mijn generalisaties) Persoonlijk kan ik wel enig respect opbrengen voor Dhr. Zwanikken vooral omdat hij tegenover mij ooit erkende dat je als vader in familierechtzaken zwak staat; wat niet helemaal in lijn lijkt met zijn opmerkingen in de krant. De opmerking van Zwanikken dat vaders door de raad meer dan in het vrije veld de voogdij krijgen toebedeeld, betekent nog niet dat vaders meestal de voogdij krijgen als de raad er aan te pas komt, verre van dat. En het is beslist niet zo dat gevallen die niet bij de raad komen allemaal prettig zijn geregeld. Dikwijls accepteren vaders dat ze hun kinderen niet meer zien omdat ze bang zijn dat het ingrijpen van de Neder- landse rechtspraak het alleen maar erger maakt, en dat klopt helaas dikwijls. Zo af en toe komt er natuurlijk wel wat goeds tot stand.

De heer Zwanikken heeft gelijk als hij zegt dat uitgebreide contraexpertise tot extra onrust voor het kind kan leiden. Waarom geeft de raad dan zelf opdracht tot onderzoeken, zonder dat er aanleiding is om falene van een ouder te veronderstel- len, terwijl het raadsadvies van te voren eigenlijk al vast ligt. Wel kinderen even de illusie gunnen dat ze misschien hun vader weer kunnen zien, en vervolgens de deur met een harde klap dichtgooien?

Het doet me dikwijls diep in mijn hart pijn te worden gecon- fronteerd met oorlogen over kinderen. Ook oorlogen tegen raden van kinderbescherming (Voortman) zijn oorlogen, en zouden eigenlijk niet gevoerd moeten worden. Maar waar raden zich zo dikwijls contra het belang van kinderen stellen (soms tot de dood van het kind erop volgt), zal ik de belangen van kinderen blijven verdedigen. En met mij ook veel hulpverleners die zich in toenemende mate van raadsstandpunten distanci‰ren. Ik hoop dan ook dat de onenigheid tussen de heer Voortman en een medewerker van de stichting thuiszorg op een misverstand berust.

Helaas kan ik in dit bestek niet uitvoeriger op het functione- ren van het familierecht in Nederland ingaan . Ik stel mijn dossiers gaarne ter beschikking van een ieder die er meer van wil weten. En ik ben niet de enige.

Joep Zander
contactpersoon Dwaze Vaders regio Oost 
tegenvoetsporen mail mij zoek op deze site vaders en zorg ik vader klik hier voor dossier publikaties Joep Zander internetkunstdossier van Joep Zander positieve linken homepage Joep Zander
klik hier! >>
site joep zander
Last Updated http://joepzander.nl/sperma.htm : zie ook de andere pagina's Logo Beeldrecht