Hoewel met gekromde tenen lezend kom ik toch altijd weer aardige dingen tegen in perspectief ( blad voor jeugdzorg en kinderbescherming december 2002). Altijd gedacht dat een raadsonderzoeker een omkering was van de bekende efteling attractie "papier hier" waarbij het papier er niet ingaat maar eruit komt. Ach nee het is toch gewoon een mens zegt de adjunct-directeur Oost. Nooit gedacht. Jammer alleen dat die mensen altijd maar weer denken dat ze God zelf zijn en dus kinderen om volstrekt willekeurige gronden bij ouders weg mogen houden.

Dat je een onderscheid kunt maken tussen Mevr. V.d. Velde en haar functionele voorganger die kinderen bedreigde dat ze hun vader niet mogen zien als die vader klachten tegen de raad indient, maakt duidelijk dat personen wat anders zijn dan functionarissen. Voor het overige wordt die verantwoordelijkheid er niet minder om vanwege de zogenaamde verzachtende omstandigheid dat het zelf mensen zijn. Ergo ambtenaren hebben een grotere verantwoordelijkheid dan gewone mensen. Daartoe bestaan er in het strafrecht speciale bepalingen die de maximale strafmaat voor ambtenaren die zich misdragen verhogen. Dat er niet meer kinderbeschermers daarmee te maken krijgen heeft niets te maken met de kwaliteit van hun gedrag.

Dus ben ik erg blij dat die truc op het kinderrechtenfestival (Raad moest improviseren op kinderrechtenfestival) met een projector die het raadslogo over foto's van nietsvermoedend langskomende kinderen projecteert, niet doorging. Zo'n vertoning, dat kan alleen een megalomane zich God wanende organisatie als de raad bedenken. In plaats van God werd het dus nu een soort sinterklaas die "een grote bak met snoepjes" ronddeelt. Nu maar hopen dat die kinderen geen kiespijn kregen.

Joep Zander
vader en pedagoog

klik hier! >> site joep zander