Naamswijziging
ingezonden (Geplaatst in Wegener pers 15 augustus 1997)In een voorpagina(!)- artikel van de krant van woensdag wordt in dramatische tonen een beeld geschetst van kinderen die ervoor vechten om van de achternaam van hun vader af te komen. Dat hier een ramp gebeurt zal iedereen duidelijk zijn geweest. Maar de achtergronden blijven onderbelicht.
Dit steekt des te meer omdat de betreffende journaliste van het Brabants Nieuwsblad in haar eigen krant de nodige achtergrondinformatie had verschaft in voorafgaande publikaties. Deze zijn echter door uw redactie, voor zover ik kan zien, niet van het GPD-net gehaald.
In het voorpagina-artikel wordt mijns inziens een erg ongenuanceerd beeld geschapen van dit probleem. Het is diep treurig dat kinderen zo ernstig in loyaliteitsproblemen worden gebracht dat ze het gevoel krijgen voor de een of de andere ouder te moeten kiezen. In de praktijk kiezen kinderen dan altijd voor de ouder waar ze verblijven en die kennelijk de aanstichtster is van dit loyaliteitsmisbruik. Misbruik dat gepaard gaat met zwartmakerij van de andere ouder.
Uit de mij wel bekende achtergrondartikelen van het Brabants Nieuwsblad blijkt dat de betreffende vader er alles aan heeft gedaan het konflikt te vermijden door een konflikt over omgang en dergelijke radicaal uit de weg te gaan. De betreffende moeder heeft desondanks maar liefst 38 verschillende juridische konflikten gevoerd over het hoofd van de kinderen.
Een van die procedures is naamswijziging. De bedoeling van zo'n procedure is het definitief naar het "wilde-beestenrijk' verwijzen van een vader. De vader in kwestie zegt, zo blijkt uit de voorinformatie, zelfs te begrijpen dat zijn dochters niet kunnen accepteren dat hij homosexueel is. Het lijkt me dat deze vader een beetje tevéél overloopt van begrip. Maar dat is juist niet het beeld dat het betreffende kranteartikel schept als men de achtergrondinformatie niet heeft kunnen lezen.
Achternaamwijzigingen vanwege het vervreemden van de kinderen van een van de ouders dienen nergens toe. Scheiding van ouders mag nooit een reden vormen. Het is dramatisch om te moeten lezen dat een volwassen kind van 20 jaar er blijkbaar toe gebracht is om daarvoor te gaan knokken. En misschien valt er dan weinig meer te doen, totdat zo'n kind ooit hopenlijk bij een goede therapeut komt die haar uit de waan bevrijdt. Maar het is walgelijk dat een rechtstaat dit soort problemen schept, door ouders deze misbruikmogelijkheid voor te zetten.
Deventer
Joep Zander
vader en pedagoog
|
| Last Updated http://joepzander.nl/ing-devnmsw.htm : zie ook de andere pagina's |
