aktie rechtbank zwolle 1
|
aktie rechtbank zwolle 1 |
|
Toen ik R, tussen haar moeder en de nieuwe vriend in, weg zag lopen keek R even om. Toen ben ik nog snel naar haar toe gerend en heb haar nog een dikke knuffel gegeven met de mededeling dat ze mijn dochter blijft. Waarop de moeder antwoordde; "Ja dat wel maar dan moet je eerst maar eens een goede pappie worden". Bij het eerste afscheid bij de deur had moeder R stevig vast en wilde ze ook niet loslaten. Door het onverwachte van deze tweede keer had ik R even alleen in mijn armen. Ik had bij wijze van spreken zo met haar weg kunnen lopen. Ik zette haar weer voorzichtig bij haar moeder neer. Zie verder in Laatste woord
index dossier acties Joep
Belangrijke karakteristieken;
- De Hoge raad stelt dat er een goede relatie is tussen mij; Joep Zander,
en mijn dochter.
- Een bestaande omgangsregeling wordt desalniettemin beeindigd omdat
er anders van dwang sprake zou zijn (sic).
- De raad voor de kinderbescherming blijft volhouden dat zij een uitstekend
rapport heeft geschreven met als eindkonklusie dat de vader in therapie
moet om zich aan te passen aan de opvoedingsdenkbeelden van de moeder.
Immers; "Vader heeft op zich wel leuke en kindvriendelijke ideen zoals
liedjes zingen en met zijn dochter op een bakfiets door de stad fietsen.
Dit lijkt echter meer te beantwoorden aan zijn eifgen behoefte om als vooruitstrevende
vader gezien te worden dan dat het past in een verstandige opvoeding van
R"
- De raad voor de kinderbescherming liegt, pleegt laster, valsheid
in geschrifte, maakt zich schuldig aan gezagsmisbruik, medeplichtigheid
aan kindermishandeling en aanzetten tot hatelijke sexediscriminatie.En
dat aantoonbaar.
- Hoewel ik, de vader na een jaar lang gedogen, op aandringen van de
raad voor de kinderbescherming een kort geding tot naleving van omgangsregeling
begon, verwijt de raad mij nu konfliktgedrag.
- De raad verschuilt haar schaamte voor het advies om bestaande omgangsregeling
op te zeggen inmiddels achter de opvatting dat beide ouders het zelf hadden
moeten regelen.
Huidige situatie;
- nadat de moeder alle mogelijke procedures in gang had gezet ( ontheffing
toeziende voogdij,
naamswijziging en de omgangsontzegging) heb ik (de vader) besloten
gezagswijziging te vragen. Moeder weigert in therapie te gaan, weigert
bemiddeling, onderzoekers willen (terecht) geen onderzoek doen naar R.
Hoewel deze deskundigen konkludeerden dat het probleem was dat de moeder
gewoon niet wil heeft de rechtbank het verzoek om de door de rechtstaat
verbroken omgang opnieuw mogelijk te maken afgewezen. De oorspronkelijke
ontzeggingsprocedure ligt inmiddels bij de Europeesche commissie v.d. rechten
van de mens.
- Ter bestrijding van de onmacht en de vernedering, en de fysieke en
psychiese aantasting van mijn persoon heeft ondergetekende een aktie gevoerd
(nu opgeschort) bij de rechtbank Zwolle. Die aktie leverde een hoop geweld
op van de zijde van de politie. Daarna lange gesprekken met president rechtbank,
hoofd politie. Nu is ondergetekende gedagvaard wegens het plakken van pamfletten,
daar niet mee op willen houden en lokaalvredebreuk in het politiebureau.
Omdat ik persisteerde aangifte te willen doen tegen de raad voor de kinderbescherming;
werd ik zonder nadere motivatie tot weigering van het opmaken van aangifte
het bureau uitgegooid. De dag erna werd ik zonder enige reden inelkaargetrimd
door een ambtenaar van de parketpolitie in een openbare ruimte van de rechtbank
Zwolle. Overigens weigert het openbaar ministerie het politiegeweld te
vervolgen. De zaak over vermeende lokaalvredebreuk komt 22 september 11.20 uur voor bij de rechtbank
in Zwolle.
- Ik maak daar een zeer principiele zaak van; beroep op overmacht (40Sr)
en recht op bescherming tegen vernedering (3 ECRM). Ik hoop op dat principe
getuigen op te roepen.
*"Ik geloof niet edelachtbare dat deze rechtbank, als ze me straf oplegt voor de misdaden waarvan ik word beschuldigd, daarbij wordt geleid door de overtuiging dat straffen iemand afhouden van de koers die hij als juist beschouwt. De geschiedenis toont aan dat straffen geen mensen weerhouden wanneer hun geweten in het spel is" Nelson Mandela.
En dan?;
De aktie die ik begonnen ben zal ik voortzetten. In de gevangenis zal
ik in hongerstaking gaan, zoals ik al eerder deed. Er zal een voor mijn
dochter en mij leefbare situatie moeten worden gekreeerd. Herstel kontakt,
eerherstel, schadevergoeding, excuses.
Uiteraard is op 22 september, als de zaak voorkomt, publiek zeer welkom.
Nadere info verkrijgbaar bij Joep Zander.
"Vader heeft op zich wel leuke en kindvriendelijke ideen zoals liedjes zingen en met zijn dochter op een bakfiets door de stad fietsen. Dit lijkt echter meer te beantwoorden aan zijn eigen behoefte om als vooruitstrevende vader gezien te worden dan dat het past in een verstandige opvoeding van R"
Omdat ik hiervoor volgens de heren van de raad voor kinderbescherming (?) Zwolle eerst in therapie moest mocht ik mijn dochter niet zien. Inmiddels heeft de hoge raad vastgesteld dat er niets mis is met de relatie tussen mij en mijn dochter. Ondanks dat ziet mijn dochter mij al jaren niet.
Ook deze rechtbank vindt daadwerkelijk kontakt nu niet noodzakelijk.
Ze vindt dat mijn dochter weer eens aan een onderzoek moet worden onderworpen.
Alsof zij er wat aan kan doen. Verder fantaseert zij er in het tussenvonnis
maar een eind op los.
Deze procedure is het einde van een hele serie pogingen om mijn dochter
te redden van dit gesol.
De moeder van het kind heeft alle juridische conflikten gestart die
er te starten zijn over het hoofd van het kind; maar veel erger; de rechtstaat
heeft ze bijna stuk voor stuk gehonoreerd.
- opheffing van het gezamelijk gezag (voogdij) vanuit oorspronkelijk
gezamelijke zorg. Gelukt omdat vader niet aan het kind wou gaan trekken,
dus niet meer de kwantitatief grootste status quo had, al had hij óoit
het grootste deel van de zorg.
- verandering van de omgangsregeling nadat ze hem zelf niet uitvoerde
.Gelukt; moeder had er last van dat vader ( in het kader van de bestaande
regeling) op school kwam.
- nihilstelling van de omgangsregeling nadat ze het huis van de vader
met geweld binnenviel
samen met haar nieuwe partner- gelukt-.De hoge raad bepaalde dat de
vader wel een goede relatie heeft met het kind maar het niet mag zien.
Zaak loopt bij Europese cie voor de rechten van de mens.
- verzoek tot ontheffing van de vader uit de toeziende voogdij; haar
nieuwe partner zou dit over moeten nemen- niet gelukt.
- verandering van de achternaam van het kind omdat het kind de naam
van haar vader niet mag tegenkomen zoals ze zelf in het verzoek schreef.
Gelukt in tweede instantie. Bezwaar loopt.
Moeder gaat er prat op dat ze haar dochter opvoedt om nee tegen haar
vader te zeggen.
Haar partner werkt daar aan mee. Ze stelt dat de "biologische vader"
steeds maar procedures voert waar zij last van heeft. Gezien het bovenstaande
(uiteraard aantoonbaar) klopt dat niet. Verwacht mag worden gezien het
voorafgaande (verzoek overdracht toeziende voogdij) en het sterk projektieve
karakter van de moeder zij alle mogelijkheden zal aangrijpen om haar nieuwe
partner medegezag te geven over het kind. Gezien de aversieve opstelling
van de raad voor de kinderbescherming naar de vader ( hij moet in therapie
om zich aan de opvoedingsgewoontes van de moeder aan te passen), is wederom
te verwachten dat de raad met deze gedachte van de moeder mee zal gaan.
Op zijn minst, zo niet erger, zal dit tot een heftige juridische strijd
aanleiding geven. Vader vindt dat hij in het verleden al genoeg zonder
verweer mee is gegaan.
Moeder noch raad wenst ergens over te praten of in therapie te gaan, wat in de huidige procedure was gevraagd. En dan dit....
Ik heb niets misdaan maar ik wordt geschoffeerd en misdadig behandeld. Net als erg veel andere vaders. Voor mij is dit vonnis de limit. Ik hang dit pamflet op op de ramen van de rechtbank tot dit stopt en aan de volgende eisen is voldaan;
1. Herstel van het gezamenlijk gezag dan wel overdracht van het gezag
aan mij.
2. Omiddelijk herstel van het kontakt tussen mij en mijn dochter onder
begeleiding van een door mij uit te zoeken, door de staat betaalde begeleider.
3. Een smartegeld van 500.000 gulden voor het in de afgelopen jaren
door raad en staat aangerichte leed, zodat ik in alle rust samen met mijn
dochter kan bijkomen van de aangerichte schade.
4. Excuses van een ieder die zich aan dit onrecht heeft gecompromitteerd.
Joep Zander Isditeenrechtstaatofdeillusievaneenrechtstaatisditeenrechtstaatofisditeenillusie
.
De
akties van Joep in maart 1997 
Op het politieterrein loop ik rustig mee naar binnen. Ik wordt in een
arrestantenverblijf opgesloten. Zelfde agenten komen terug om mijn spullen
in te nemen en mede te delen dat ik ben aangehouden wegens overtreden APV
en niet opvolgen politieorder. Ik verzoek lijst van inbeslaggenomen spullen.
Men weigert eerst maar dan komt de wachtcommandant toch een lijst optekenen.
Het wordt een wat flauwe lijst (sinaasappel, sellotape maar ook buzzer
en geld en agenda die weer belangrijker zijn.)
Mijn papieren mag ik bij mij houden. Ik krijg koffie. Even later een
hulpofficier van justitie die mijn naam noteert en verder niets. Ik merk
dat ik niet kan kommuniceren naar buiten de cel. Er wordt niet gereageerd
op het drukken op het knopje. Flink bonzen op de deur helpt ook niet. Roepen
dat ik graag wens te kommuniceren ook niet. Na een paar uur ga ik eens
flink onder de deur door roepen dat ik naar de wc wil. Ja hoor dat helpt.
Ik zeg dat er iets mis is met de intercom. Hij zal kijken. Juist want anders
zal ik een klacht in moeten dienen. Ik kom in het andere arrestantenhok.
Kleiner , viezer, maar met een werkende intercom. Ik kom per ongeluk in
het bezit van wat lege papiertjes; bij gebrek aan schrijfwerktuigen ga ik
vouwwerkjes maken. Verder doe ik Tai-Chi-oefeningen. Om ongeveer half 3
halen de agenten van het begin mij weer op om procesverbaal op te maken.
Ik krijg koffie. Ik mag mijn mond houden en dat doe ik ook. Dat wordt
opgeschreven, maar ik teken niet. Ik wil eerst aangifte doen tegen de raad
deel ik nogmaals mede. Ze willen om 3 uur naar huis, dus dat moet ik maar
met anderen regelen. Ik vertel nog dat ik vindt dat ze die discriminerende
opmerkingen over joden weg moeten kwasten. Ze zeggen dat ze dan wel een
vaste schilder in dienst kunnen nemen. Ik vertel dat een potje verf en
en kwast om de hoek van het hok me genoeg lijkt voor zoiets. Ze typen nog
wat verhalen op een scherm die ik niet mee kan lezen. Ze bevestigen dat
dat een mutatie is. Verder nog wat babbelen over vaderschap en dat ze ook
wel begrijpen dat jusittie af en toe niet funktioneert, maar dat er nou
eenmaal niets aan te doen is.
Terug naar beneden. "U mag gaan" zegt een agent. Als ik mededeel dat ik aangifte wil doen wordt mij een stoel gewezen. Als ik echter wil gaan zitten wijst men weer naar het hok. Ik moet erin want er moet een dagvaarding worden opgemaakt. Ik doe dat braaf. Deur dicht. Het duurt weer tijden maar ik krijg wel een potlood. Daarmee kras ik de jodenopmerkingen door. Ze blijven echter leesbaar. Ik hoop dat als nu iemand (een jood) ze leest er in ieder geval uit blijkt dat er ook iemand erg kwaad over was en dat hij/zij zich niet alleen zal voelen staan. Verder begin ik aantekeningen te maken.
Opgesloten wegens vergaand opkomen voor de rechtsorde. Een benauwd hok.
Vooral door de vele vreemde kreten. Maar ik voel me gelukkig in mijn aktie.
In het eerste hok verstoken van kommunikatie met de buitenwereld. Vergissinkje.
Het tweede hok is kleiner (3x3m) en duffer, viezer. Diskriminerende leuzen
tegen joden. (vergelijk dit met wat anders dat in Zwolle eerder gebeurde) Tegen 12 (?) uur vastgezet. Eerst irritatie met de cop's,
later begrip. Ze weten donders goed hoe hun eigen rechtsysteem werkt. Hulpofficier.
Ik wil eerst aangifte tegen de raad voor de kinderbescherming. Om ongeveer
half 3 P.V. Ik antwoord niet. En dat ik dat niet doe onderteken ik niet.
Er wordt dagvaarding aangekondigd. (zo.....repressiever dan ieder verwacht
had) daarom weer terug in het hok. Oh nee, eerst zeiden ze dat ik mocht
gaan, (wilde ik niet), toen een stoel( deden ze toch maar weer niet). Dus
weer wachten. Ik houd me exact aan mijn protocol. Dat ze dat serieus nemen
blijkt ook uit de onverwachte reakties. Alle overige pamfletten hebben
ze ingenomen. Ik voel mij niet vrij al mijn gedachten op papier te zetten
nu. Je weet maar nooit of het misbruikt kan worden. Het schoolbord hier
in de cel is geen tabula-rasa meer. Maar een waar "piece of art". Verschillende
nivo's en dieptes. Over en onderschilderingen. De laatste legale schilder
van de muur heeft met de gelige muurverf een gezichtje op het bord getekend.
Onwillekeurig ga je in zo'n cel denken of je eruit zou kunnen ontsnappen.
Hoe ging dat ook weer bij Papillon? De cel dient meestal voor eenzame opsluiting
."Altijd" zei die agent. "Behalve na het voetballen" repliceerde ik.
"Dan stoppen we het hok vol" was het rondborstige antwoord. Alles is
dus aardig sloopbestendig. Met één sleuteltjepakweg 12 (M8)
zou je trouwens nog een end kunnen komen. In die andere cel kon je ook
nog wel wat met een kruiskop. Hier zitten anti-inbraak-schroeven.
16 u (!!) Dagvaardigng met schikkingsvoorstel van de officier van justitie
250,-. Toe maar flink er tegenaan.
Ongeveer twintig minuten later werd mij wederom medegedeeld dat ik de
hechtenis kon verlaten. Ik deelde mee dat ik dan nu vervolgens aangifte
wenste te doen.
Mij werd medegedeeld dat mij reeds eerder was medegedeeld dat dit niet
kon. Ik merkte op dat mij slechts was gezegd dat daarover moest worden
overlegd. De (inmiddels andere) beambte zei vervolgens te zullen overleggen.
Ik werd wederom om onbekende redenen in hechtenis genomen. Ongeveer 15
minuten later kwam dezelfde ambtenaar terug met de mededeling dat er geen
aangifte kon worden gedaan. Hij weigerde in alle opzichten dit te motiveren.
Ik zei dat ik in aangifte wenste te persisteren. Hij begon vervolgens
aan mij te trekken. Ik hield mij als reaktie daarop vast aan de binnenkant
van de deuropening van het arrestantenverblijf.
Er werd harder getrokken en een tweede politiebeambte duwde met een
hand mij in de richting van de uitgang. Binnen luttele sekonden stonden
er ongeveer 6 agenten om mij heen die mij met zijn allen naar de uitgang
van het bureau begonnen te trekken en duwen. Dit ging gepaard met grof
en onnodig geweld. Ik merk daarbij op dat ik eerder op de dag, bij aanhouding
bij het gerechtsgebouw had medegedeeld dat ik mij in deze situaties slechts
lijdelijk wilde verzetten. Toen was de reaktie dat ik rustig werd opgepakt
en weggedragen. Deze gedragslijn stond overigens ook uitvoerig beschreven
in het actieprotocol dat ik eerder die dag had overhandigd aan de politie
en naar zeggen bij mijn dossier was gevoegd. Door te trekken en rukken
werd ik uitgelokt mij te verzetten.
Tijdens de gang naar buiten probeerde ik mij te verweren tegen het
onnodig en overbodige geweld; dit leidde echter tot verdere escalatie.
Ik riep herhaaldelijk luidkeels dat er overbodig en onnodig geweld tegen
mij werd gebruikt. Ik zei ook dat ik mijn spullen terug wilde hebben voordat
ik het politiebureau zou worden uitgezet. Men zei mij dat dat zou gebeuren.
Het gebeurde echter niet. Na enige tijd stond ik op de buitentrap van het
politiebureau, en had men mij losgelaten. Er werd geen aanstalte gemaakt
mij mijn spullen terug te geven dan wel daar nadere mededeling over te
doen. Aangezien ik mijn spullen terug wilde en overigens ook wel nader
wilde weten hoe het nou met die aangifte moest en om hulp te zoeken tegen
het tegen mij gebruikte geweld begaf ik mij weer in de richting van de
ingang. Reeds voor ik in het gebouw was werd er in koor geroepen "aanhouden".
Dit gebeurde waarna ik door dezelfde mensen maar met nog meer geweld (verdraaien
van armen en benen) weer naar binnen werd gesleept en in een politiecel
werd gesmeten en met het nodige machtsvertoon schoenen en riem van mij
werden afgenomen. Ik gilde tijdens de hele fase van weer naar binnen slepen
om een advokaat. Dit verzoek werd niet gehonoreerd.
Ik wilde om de namen van de betrokken beambten vragen, de deur van de
cel werd echter dichtgeslagen. Even later vroeg ik om kontakt met een advokaat
en een arts. Het eerste werd mij toegestaan. Een hulpofficier, dhr. v.d.
Linden bezocht mij en meende het gedrag van zijn kollega's te kunnen verklaren
vanuit het feit dat het allemaal vaders zijn die het vreselijk vinden een
vader aan te houden en daarom instabiel reageren. Ik vond dit een goede
duiding, maar uiteraard volstrekt niet akseptabel. Ik deelde hem mede een
klacht in te willen dienen. Hij deelde mij mee dat ik wellicht wel aangifte
zou kunnen doen tegen de raad voor de kinderbescherming maar dan wel schriftelijk
en met behulp van eenadvokaat. Mij werd medegedeeld lokaalvredebreuk te
hebben gepleegd. Twee van de mensen die mij wegsleepten ( een was zei hij
ooit lid van de jeugd-en zedenpolitie te Hardenberg, de ander zo begreep
ik was dienstdoend commandant) vervoegden zich ongeveer 1 uur later bij
mij in de cel. Zij probeerden een vriendelijk gesprek met mij te voeren.
Dit stelde ik op zich op prijs. Ik deelde mede in ieder geval een lijst
te willen hebben van alle die dag betrokken ambtenaren van politie. Dit
werd mij toegezegd.
Ik overwoog even geen klacht meer in te dienen, doch in het licht van
het feit dat er tegen mij klaarblijkelijk aangifte is gedaan wat een projektieve
benadering van het gebeuren in zich draagt kan ik niet anders dan mij met
een aangifte tegen deze politieambtenaren tot u te richten. Mijn begrip
voor de moeilijke situatie van deze mensen persoonlijk kan geen akseptatie
dragen, mede in het licht van het samenspannige karakter en de mogelijkheid
op korte termijn wederom met geweld van die zijde te kunnen worden gekonfronteerd.
Ik merk op dat de beloofde lijst van ambtenaren mij niet is verstrekt.
Ik konstateerde na afloop diverse kneuzingen en het kussen in de cel
zat onder mijn bloed. Er is geen arts toegelaten.
Na enige tijd mocht ik vertrekken. Ik besloot dit maar te doen omdat het er uiteindelijk toch wel op neer zou komen dat het niet persé op dezelfde dag zou hoeven te gebeuren. De orde maken ze daar wel uit
-tekst aangifte tegen parketpolitie-
Heden om ongeveer 12.00 uur liep ik door een openstaande normale deur vanuit de ontvangsthal naar de informatiebalie van uw gerecht. Beiden bevinden zich in openbaar gebied en mij was geen enkele toegang ontzegd. Notabene wilde ik naar de informatiebalie om klachten in te dienen over de medewerksters van het portiersloket in de ontvangsthal, tevens verzoeken om inzage in mijn dossier c.q. vragen wie en waarom opdracht zou hebben gegeven de medewerkster portiersloge mij te laten mededelen dat ik mijn dossier niet kan inzien noch daartoe op die plek een verzoek toe mocht indienen. Uit kontakt met mevr. Wassens (sekretaresse van de president van de rechtbank), blijkt inmiddels dat ik terecht denk daarvoor bij de informatiebalie te moeten zijn.
Toen ik enige stappen in de grote hal had gezet stormden er geheel onverwacht enkele medewerkers van de politie (klaarblijkelijk de parketpolitie) op mij af en begonnen zonder verder aankondiging op mij in duwen (onder andere dhr. Looyengoed). Hierbij duwde en sloeg een ervan (naam onbekend) mij met grote kracht tegen de deur die inmiddels juist weer dicht was en vergrendeld. Ik kon de klik van de vergrendeling horen. Hoewel ik met de armen omhoog en voor eenieder duidelijk verstaanbaar uitriep; "geen geweld, geen geweld" zette hij zijn klaarblijkelijke poging mij door de deur heen te slaan voort.
Nadat de deur open was gegaan duwde hij mij de ontvangsthal in, ik riep direkt dat ik zijn naam wilde weten. Hij liep vervolgens weg naar het portiershok. Ook via het portiersloket verzocht ik herhaalde malen om zijn naam en identifikatie. Hoewel zichtbaar geschrokken van zijn eigen aktie weigerde hij dat. Ook zijn kollega Looyengoed, en de mevrouw aan het loket weigerden de naam van hem te noemen. De mevrouw van het loket had al eerder geweigerd haar naam te noemen.
J. en ik naar de politie om daar aangifte te doen tegen de parketpolitie. Tsja. Jan ging in gesprek met een politieambtenaar in een hokje en kwam terug dat klachten bij de rechtbankpresident konden worden ingediend. Het gaat niet om klachten, het gaat om aangifte zei ik nog. De politieambtenaar maakte een lullige opmerking over dat ik mijn mond eerst leeg moest eten. Inderdaad was ik net een broodje aan het eten.
Koffie en op weg naar huis. Secretaresse van de president van de rechtbank gebeld. Over waar ik een aangifte doen tegen de parketpolitie. "Een klacht moet bij de president van de rechtbank" Maar een aangifte dan? Dat werd nagezocht. Nee meneer Zander dat moet in beide gevallen bij de hoofdofficier van justitie. U kunt de aangiftes inleveren bij de centrale informatiebalie. "Dat is dus de balie waar ik met veel geweld toenstraks ben weggeslagen??" "Dat is juist, dat is die balie". "Nou dan zal ik daar morgen mijn klachten en aangiftes komen inleveren!"
In de vroege woensdagochtend vraag ik per fax de burgemeester van Zwolle om bescherming tegen de vele en vooral onverwachte pogingen om geweld tegen mij te gebruiken.
De volgende dag stonden we er weer om ongeveer half elf.
Die openbaarheid wilden wij graag even uitproberen. En dat lukte dus
niet. Zelfs de audientiebladen kregen we niet te zien. Inmiddels had ik
met de sekretaresse afgesproken dat zij zou proberen een snel gesprek met
de president van de rechtbank te regelen.
Ik zou haar om ongeveer elf uur bellen. Dat mocht niet in de portiersloge
met de mobiele telefoon van Jan. Dus dat deden we op de stoep. Ik kon die
middag om 14 uur terecht. Jan mocht niet mee. Ondertussen gingen we nog
even op stap naar het politiebureau om de mutaties van maandag en dinsdag
op te vragen. Dat kon ook niet volgens de dienstdoende wachtkommandant.
We moesten naar de privacyofficer schrijven. Hoe die heette kregen we niet
te horen en we mochten hem ook niet bellen. Ik vroeg vervolgens naar het
privacyreglement, daar had hij nog nooit van gehoord.
Toen ik de week erna het regiostafbureau belde kwam ik zonder problemen
in kontakt met de privacyambtenaar en had daar even een praatje mee. Hij
stelde voor een gesprek met hoofd politiezorg Zwolle, Dhr. Dalebout aan
te gaan
Mr. Maan had nog weinig stukken gelezen van mij. Hij wilde open beginnen.
Dit leek mij een goed idee. Ik heb zo'n beetje de rechtsgang rond R
uitgelegd. Hij leek mij hier en daar niet goed op de hoogte van de praktijk
daarvan. De mogelijkheid van Kortgedingen bijvoorbeeld. Hij zij moeders
wel eens klem te krijgen. Misschien een kort geding over een uurtje omgang.
Hij had niet door dat die inmiddels was ontzegd. De geschiedenis bij
Hammerstein uitgelegd. Kwade moeder die zegt de dwangasom dan wel even
te komen brengen krijgt gelijk en vader wordt in de kosten veroordeeld.
En als hij het wellicht niet zou willen geloven; mijn advokaat Lanting
was erbij die is integer genoeg.
Hem vooral uitgelegd hoe je stukje bij beetje de helft van je vaderschap wordt afgesneden als je telkens weer zegt dat beide ouders de helft schuld zijn en je dan vanzelf afglijdt in het stereotype van de dwaze vader. Hij korrigeerde mijn metafoor (geen para- maar hyperbool) en bedacht zelf nog iets met een salamiworst. Hij luisterde dus goed met beelden erbij. Bij een klein vraagteken dat ik plaatste bij tekst van 8 ECRM ( privacy versus openbaarheid) ging hij niet in de contra maar naar de boekenkast. Dat mag ik wel zoiets . Geheel anders dan die hulpofficier van de dag ervoor die zijn gebrek aan wetskennis probeert te overschreeuwen.
Hij had begrip maar kon weinig veranderen. Wees me op de blokkades die
ik kon oproepen.Ik zei dat ik me dat volledig besef; maar juist daarom
is de situatie ook zo rampzalig. Er is niets met mij mis maar ik wordt
onkommuniceerbaar. Het wordt onmogelijk zo.
Naar de toekomst kijken vondt hij ook wel wat. Tsja . Dat voelt toch
anders. Ik heb jaren nagedacht maar op een gegeven moment misschien wel
teveel mijn gevoel van kwaadheid verdrongen. Mijn arts vind mij niet ziek
of zo er is ook volgens de Hoge Raad niets mis.
|
| Last Updated https://www.gabnet.com/ep/zander/pamflet.htm : zie ook de andere pagina's |
 |
