Ongelijke voeten

column van Joep Zander in "Op gelijke voet" Blad van de directie emancipatiezaken van het ministerie van sociale zaken, oktober 2003.

Als we vroeger op het veldje voor ons huis een potje gingen voetballen, werd er eerst "gepoot" (Amsterdams: "opraaien"). Dat hield in dat de aanvoerders van de twee te vormen teams zich uit elkaar lieten slingeren en vervolgens door het tussenplaatsen van hun voeten naar elkaar bewogen. Degene die het laatst een hele voet in de lengte of breedte tussen kon plaatsen had gewonnen en mocht beginnen een teamgenoot te kiezen. Meisjes voetbalden zelden mee, laat staan dat ze wel eens aanvoerder waren. Maar als ze mee hadden gedaan hadden ze een objectief voordeel gehad. Voeten van vrouwen zijn namelijk kleiner dan die van mannen en passen dus sneller ergens tussen. Op ongelijke voet is (positieve discriminatie!) dan een voordeel. Zelf was ik niet altijd even thuis in de stoere jongensspelletjes. Ik kan mij van mijn kleuterschooltijd herinneren dat ik soms zelfs prettiger in de meisjeszandbak speelde. Vreemd genoeg gebeurt het me nu nogal eens dat diezelfde vrouwenwereld zich op een heel mannelijke wijze tegen mij keert als ware ik de vertegenwoordiger van alles wat vies en voos, want mannelijk, is. Toen ik onlangs voor een meeting met uitsluitend vrouwen meldde dat ik dat zo voelde, werd ook maar meteen opgemerkt dat iets voelen geen argument is. Ik dacht dat de tweede emancipatiegolf daar onder andere juist over ging. Overigens ook rationele argumenten zijn voorhanden.
Onderzoek toont aan dat zorgende vaders nog steeds stuiten op onwil van moeders om delen van die zorg los te laten. Dit geldt vooral voor de dagelijkse zorg voor kinderen. Vaders die meer zorgen komen eerder in scheiding en maken vervolgens minder dan hun traditioneel ingestelde seksegenoten kans op voortzetting van hun zorgend vaderschap. Als vernieuwers en voorlopers worden bestraft omdat ze beoordeeld worden naar de normen van de gemiddelde man dan wordt de vooruitgang geblokkeerd.
Gevoelens van mannen worden dikwijls als afwijking gezien. Vaderschap is volgens de encyclopedie Encarta dan ook gedefinieerd als juridisch en biologisch. Vaders, mannen in het algemeen, worden geacht hun verstand te gebruiken en niet hun gevoel.
Willen we vasthouden aan het oude emancipatiedoel om vrouwen meer buitenshuizige zorgtaken (arbeid) te laten verrichten, dan zal dus ook expliciet moeten worden gestreefd naar het opheffen van de discriminatie van mannen en vaders in het bijzonder.
Willen we het hier en daar vastgelopen emancipatieproces weer vlottrekken dan is het hoognodig om binnen het beleid van de directie emancipatiezaken aandacht te besteden aan de positie van mannen.
Inmiddels (zie emancipatiemonitor) is de gecombineerde belasting van mannen (uren zorg plus uren werk) groter dan die van vrouwen. Je kunt dus ook niet meer in het algemeen stellen dat mannen meer ruimte moeten maken voor vrouwen om buitenshuis te gaan werken door meer binnenshuizige zorgtaken over te nemen. Juister zou zijn om te stellen dat vrouwen meer ruimte moeten scheppen voor mannen om te zorgen door een relatief groter deel van de betaalde arbeid op zich te nemen.
Vrouwen zouden moeten leren de strijd van vaders voor het op zich nemen van de zorg voor kinderen te respecteren als een emancipatoire strijd. Ze zullen moeten accepteren dat ze niet de enige verantwoordelijke zijn voor huis en kinderen en daarom verantwoordelijkheid en taken bij mannen moeten laten. Het zou goed zijn als vrouwen inzien dat het voor hun eigen emancipatie en het welzijn van kinderen noodzakelijk is dat ze mannen ondersteunen als ze vechten tegen discriminatie van hun vaderschap.
Er zijn landen waar de overheid zich ook verantwoordelijk voelt voor de veranderingen die op dit terrein noodzakelijk zijn. In de aanbevelingen van de interactieve campagne " mannen worden er beter van en vrouwen ook" zitten inmiddels een groot aantal aanbevelingen die achterstanden en discriminatie van mannen te lijf gaan. Het is te hopen dat deze in concreet beleid worden omgezet zodat Nederland niet blijft achterlopen op dit terrein. Op gelijke voet; dat heeft meer voeten in de aarde dan we veelal dachten. Laten we opnieuw genuanceerd kijken naar mannelijkheid en vrouwelijkheid vrouwzijn en manzijn.
Wist u trouwens dat "manzijn" op dit moment door mijn word-tekstcorrector rood wordt onderstreept en "vrouwzijn" niet?
Voor mensen die meer achtergrondinformatie bij deze column zoeken verwijs ik naar de internet-referentiepagina op http://joepzander.nl/ogv
Joep Zander

Joep Zander is zorgende vader, pedagoog en kunstenaar. Hij is medevoorzitter van denktank m/v; een initiatief dat voortkwam uit de campagne "mannen worden er beter van en vrouwen ook". Hij probeert al jaren de discriminatie van vaders, zowel juridisch als in de gewone alledaagse wereld van het gezin, de media en de politiek zichtbaar te maken. Hij schreef een groot aantal teksten en heeft twee boeken op zijn naam staan. Daarnaast besteedt hij ook in zijn beeldend werk aandacht aan dit onderwerp.

klik hier! >>

site joep zander

Last Updated http://joepzander.nl/ogv.htm : zie ook de andere pagina's. © siteontwikkeling en beeldrecht Joep Zander