klik hier voor welkomspagina

Kindermishandeling en vaderschap

Reactie op: “Mannen agressief? Kijk ook eens naar vrouwen” (NRC Handelsblad, 14 april) van Wim Orbons. Grotendeels geplaatst in de NRC van 21-4-2007

In het artikel 'Mannen agressief' laat Wim Orbons meer dan duidelijk zien dat de man als dader bij huiselijk geweld niet alleen staat. In veel vormen van huiselijk geweld voert de vrouw de boventoon. Dit geld met name bij kindermishandeling. Nergens is de poging huiselijk geweld te verhullen zo expliciet als bij het mishandelen van kinderen.

Uit de verwerkte meldingen van de Algemene Meldpunten Kindermishandeling 2001 blijkt dat 35 procent over mishandeling door moeder gaat, maar 14 procent door de vader, en de rest door anderen. Sindsdien worden in de statistische verwerkingen de cijfers niet meer uitgesplitst naar soorten plegers. Dat lijkt op een poging om voor moeders onaangename statistieken weg te moffelen. Het blijkt dat tweemaal zoveel kinderen vermoord worden door hun moeder als door hun vader (Gerlof Leistra en Paul Nieuwbeerta, Moord en doodslag, 2003), al wordt ook hier met de statistieken gerommeld door bij de vaders stiekem de stiefvaders op te tellen. Het is opvallend hoe we denken over het beschermen van moeder en kind als de vanzelfsprekende twee-eenheid. De vader hoort hier kennelijk niet bij. Alsof een kind alleen maar bij de moeder veilig is. Dat de moeder ook onveilig kan zijn bedenken we niet. We vinden dit soort vanzelfsprekendheden niet alleen terug in makkelijke uitdrukkingen als; “vrouwen en kinderen eerst”, maar ook in de universele verklaring van de rechten van de mens. Deze verklaring voor 'iedereen', maakt een 'uitzondering voor 'moeders en kinderen, die extra beschermd moeten worden. Die uitzondering maakt van vrouwen heiligen, dit voert terug op een lange bijbelse traditie met Maria, moeder van Jezus aan het hoofd.

Het wegmoffelen van de juiste cijfers over mishandeling kan gemakkelijk verkeerd uitwerken. De man wordt gedemoniseerd. Preventief beleid om mishandeling door vrouwen te voorkomen, komt niet van de grond. Het verkeerde beeld lijdt er zelfs toe dat mannen bij kinderen worden weggehouden waar ze juist nodig zijn om ze te beschermen, soms zelfs tegen geweld van juist de moeder (meisje van Nulde). Kinderen hebben behoefte aan twee beschermende ouders, die elkaar corrigeren als het gedrag van de ander uit de hand loopt.

Overheidscampagnes tegen huiselijk geweld vertekenen de werkelijkheid. Vijf minuten googlen op huiselijk geweld levert meer dan 300 hits. Op al deze afbeeldingen zijn mannen als agressor te zien. Vrouwen zijn afgebeeld als slachtoffer en meisjes doen het ook goed om op het gemoed te werken. Jongetjes worden door beeldredacteuren nooit als slachtoffers van huiselijk geweld aangemerkt. Die worden later als dader gecast.

Door vrouwen als enige dé slachtofferstatus toe te kennen, zullen mannen nog minder geneigd zijn om aangifte te doen. Mannen worden ook niet echt geloofd en serieus genomen als slachtoffer van huiselijk geweld en kunnen zoals Orbons aangeeft slechts terecht bij de afdeling eerste hulp voor de verzorging van hun wonden. Er is nu een onderaangifte van huiselijk geweld door mannen. Meer vrouwen weten door de campagnes inmiddels goed de weg naar het politiebureau te vinden. Subjectieve ervaringen van vrouwen worden uitvergroot en min of meer geobjectiveerd. Volgens het promotie-onderzoek van de juriste Maria Egelkamp is onder invloed van kostenverslindende overheidscampagnes het begrip mishandeling tevens veranderd. Aangifte van verbaal of psychisch geweld kwam ruim tien jaar geleden niet voor. Misdrijven die eerder als licht werden bestempeld, worden nu mishandeling genoemd. Egelkamp spreekt van ''inflatie''. Kleine incidenten worden vaker geregistreerd. Een blauwe plek, een wond of zelfs een wond die niet is waar te nemen bij vrouwen, geldt in een proces-verbaal al als letsel. Vrouwen nemen hiermee ook de ruimte om ook gevoelens van angst en bedreiging als mishandeling te benoemen.

Dat er aandacht is voor huiselijk geweld juichen we toe. We zien dat zowel mannen als vrouwen gelijkelijk als dader en slachtoffer fungeren. In alle gevallen zijn kinderen de dupe van onmin, onenigheid en geweld en de valse voorstelling van zaken.

Geweld moet aangepakt worden, het maakt niet uit van welke kant het geweld komt. Onze wens is dat vrouwen, mannen en kinderen zich veilig en vertrouwd bij elkaar kunnen voelen.

Emiel Smulders en Joep Zander zijn auteurs van het boek Gemist Vaderschap.


tegenvoetsporen mail mij zoek op deze site vaders en zorg internetkunstdossier van Joep Zanderhomepage Joep Zander
klik hier! >>
site joep zander

Last Updated http://joepzander.nl/oranje.htm : zie ook de andere pagina's
Logo Beeldrecht